گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ در چهارمین روز از جشنواره سیزدهم «سینماحقیقت» و در بخش «جایزه شهید آوینی»، فیلم مستند «مهدی که به دنیا آمد» اکران شد. این فیلم به کارگردانی «امیرمهدی حکیمی» و «حجت بامروت» ساخته شده و به زندگی «مهدی زریفی» می‌پردازد؛ طلبه جوانی که برای جامعه ناشنوایان فعالیت‌های فرهنگی متفاوتی انجام می‌دهد.
فیلم روایتی بدون پیچیدگی دارد و بدون هرگونه شعارزدگی، سعی کرده است به ساده‌ترین شکل ممکن، تفسیری درست از «آتش به اختیار» بودن را به مخاطب ارائه کند. وقتی مدیران فرهنگی کشور در حوزه‌های مرتبط با آن فعالیت قابل اشاره‌ای انجام نمی‌دهند، ناگزیر مردم باید وارد میدان شوند و چرخ زنگ‌زده فرهنگ را به حرکت درآورند. بخصوص جامعه معلولین کشور که با محدودیت‌ها و محرومیت‌های متعددی روبه‌رو هستند.
«مهدی ظریفی» طلبه جوانی که خود فرزند پدری و مادری ناشنواست و از نزدیک با مشکلات این طیف از جامعه در ارتباط است، خلأ فرهنگی در میان ناشنوایان را به خوبی درک کرده است و بر همین اساس تصمیم می‌گیرد تا قدمی جدی در حوزه فرهنگ برای ناشنوایان بردارد؛ ناشنوایانی که مرجعی برای پرسش‌های دینی و احکام خود ندارند و نمی‌توانند مانند دیگران از مراسم و مناسک دینی و مذهبی بهره لازم را ببرند به شدت نیازمند کسانی هستند که با زبان اشاره این مسائل را به آنها تفهیم کنند.
مهدی ظریفی با همه وجود سعی کرده است این نیاز را در حد بضاعت خود مرتفع کند. وی نه‌تنها هیأت مذهبی مخصوص ناشنوایان را تأسیس کرده است، بلکه در ایام سوگواری اهل بیت دسته عزاداری ناشنوایان و کاروان زیارتی مشهد و کربلا را نیز دایر کرده است. ظریفی تنها به این امر اکتفا نکرده است و با برگزاری جشنواره‌های فرهنگی مختلف مخصوص ناشنوایان قدم‌های بلندی در حوزه فرهنگ برداشته است که مدیران سترون فرهنگی کشور موفق به این کار نشده‌اند.
برای همین باید گفت اقدام قابل احترام مهدی زریفی شاهد مثالی درست از توصیه رهبر معظم انقلاب اسلامی در بحث «آتش به اختیار» بودن است. مهدی ظریفی تنها به اتکای همت خود و جمعی از ناشنوایان توانسته بخش زیادی از محرومیت‌های آنان را مرتفع کند؛ البته سازندگان مستند «مهدی که به دنیا آمد» نیز به خوبی از عهده کار برآمده‌اند و توانسته‌اند مفهوم آتش به اختیاری را منعکس کنند.
نمونه چنین آثاری متأسفانه چندان زیاد نیست تا بتوان با تجربه دیدن آنها، لایه‌های دیگر «مهدی که به دنیا آمد» را بررسی کرد و آن را به لحاظ مفهومی و ساختاری مورد نقد قرار داد. همین که فیلم توانسته مخاطبان متعددی را به خود جلب کند و در کنار انتخاب سوژه‌ای بدیع و مفهومی استراتژیک روایتی سینمایی داشته باشد، نیمی از راه را به سلامتی طی کرده است و این موفقیت کمی برای «مهدی که به دنیا آمد» نیست. کاش سازندگان این فیلم برای اکران اثر خود برخی از مدیران فرهنگی کشور را دعوت می‌کردند تا آنها نیز بدانند که بدون بودجه‌های هنگفت و دفتر و تشکیلات و... می‌توان کار فرهنگی کرد.
انتهای پیام/ 161
