به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، روزنامه لس آنجلس تایمز در گزارشی به کوچ هزاران نفر از کهنه سربازان آمریکایی به ویتنام به منظور برخورداری از مزایای بسیار خوب بازنشستگی و خدمات درمانی در این کشور پرداخت.
در این گزارش آمده است، بیش از ۵۸ هزار نظامی آمریکایی در طول جنگ ویتنام کشته شده‌اند و از زمان پایان این جنگ در سال ۱۹۷۵، بسیاری از کهنه سربازان آمریکایی برای طلب مغفرت، تفاهم و آشتی به ویتنام بازگشته‌اند.
اکنون تعدادی زیادی از این افراد به دلایل دیگری نیز به ویتنام می‌روند؛ زندگی ارزان، خدمات درمانی مناسب و سطح بالای استاندارد‌های زندگی.
لس آنجلس تایمز در گزارش خود به فردی به نام «جان راک هولد» پردخته است که به عنوان یک پیمانکار دفاعی در ارتش آمریکا خدمت می‌کرده است و بازنشست شده است. وی در سال ۱۹۹۲ به ویتنام می‌رود تا برای یک برنامه کمک به پنهاجویان مشارکت کند. وی در سال ۱۹۹۵ در ویتنام ساکن می‌شود، سالی که ویتنام و آمریکا به روابط عادی خود بازگشتند. در سال ۲۰۰۹ با یک خانم ویتنامی ازدواج میکند و اقامت دائم در ویتنام را کسب میکند.
این گزارش افزود: وی آنقدر از زندگی در ویتنام راضی است که بعد‌ها مادرش را نیز متقاعد میکند به ویتنام برود و سپس در همانجا ساکن می‌شود.
لس آنجلس تایمز در ادامه نوشت: رشد اقتصادی سریع در ویتنام و همسایگانش در جنوب شرق آسیا شرایطی را به وجود آورده که در گذشته قابل تصور نبود؛ آمریکایی‌های پا به سن گذاشته زیادی در این کشور زندگی می‌کنند که سبک زندگی آن‌ها یاداور فلوریدا، نوادا و آریزونا است، اما در ویتنام. هزینه‌های زندگی در اینجا به ندرت از دو هزار دلار فراتر می‌رود حتی در خانه‌های بزرگ و با داشتن خدمتکار و آشپز. بسیاری از ویتنامی‌ها در حال حاضر بعد از جنگ ویتنام به دنیا آمده‌اند و کهنه سربازان آمریکایی احساس تنفر کمی از طرف ویتنامی‌ها بابت حمله آمریکا به این کشور مواجه می‌شوند حتی با وجود اینکه می‌دانند این شهروندان آمریکایی در جنگ علیه ویتنامی‌ها حضور داشته‌اند.
لس آنجلس تایمز در ادامه می‌نویسد، اکثر قریب به اتفاق مالکان آپارتمانی که راک هولد زندگی میکند از طبقه متوسط شهری این کشور هستند، و اغلب در دولت یا آموزش پرورش کار می‌کنند. آن‌ها قادرند در سال به تعطیلات خارجی بروند. تخمین زده شده که از هر پنج ساکن این آپارتمان ۲۵ طبقه یک نفر خارجی است. راک هولد می‌گوید، در مقایسه با برخورد کشور خودم بعد از جنگ که برگشتم ویتنامی‌ها برای من خیلی جالب هستند.
این روزنامه در ادامه اضافه کرد، ویتنام قوانین روادید را برای آمریکایی‌هایی که بازنشسته هستند تسهیل کرده است. دولت ویتنام دقیقا نمی‌گوید که چه تعداد آمریکایی بازنشسته در ویتنام زندگی می‌کنند. اما مصاحبه با ده‌ها نفر از این افراد نشان می‌دهد که بعضی از آن‌ها با ویزا‌های توریستی یک ساله در اینجا هستند و برخی دیگر برای یک فصل یا دوفصل در اینجا هستند و تعدادی نیز به دلیل ازدواج با زنان ویتنامی مجوز اقامت دائم در این کشور را کسب کرده‌اند.
«مایکل گارمالی» یک گروهبان ارتش آمریکا بوده که به عنوان یک معلم انگلیسی داوطلبانه به ویتنام بازگشته است و از سال ۲۰۰۸ در مناطق روستایی ویتنام تدریس میکند و از سال ۲۰۱۴ نیز در یک دانشگاه ویتنام تدریس میکند.
در ادامه این گزارش اشاره شده است که ویتنام در این زمینه به سایر کشور‌های جنوب شرق آسیا پیوسته است که تلاش میکند بازنشستگان را از کشور‌های ثروتمند جهان جذب کند. کامبوج دیگر کشور جنوب شرق آسیا نیز که دهه‌ها با مداخلات نظامی آمریکا دست و پنجه نرم کرده تلاش میکند بازنشستگان این کشور را جذب کند. تولید ناخالص داخلی این کشور حدود ۱۴۰۰ دلار است و با این مبلغ یک مهاجر به راحتی می‌تواند هزینه‌های زندگی را پرداخت کند.
براساس این گزارش، به طور تاریخی، فیلیپین، تایلند و مالزی در میان مقاصد کشور‌هایی هستند که بازنشستگان آمریکایی به آنجا می‌روند. راک هولد می‌گوید که خدمات درمانی در ویتنام بسیار بهبود یافته است و هوشی مین یکی از امن‌ترین شهر‌های جهان است و جیب زنی در این شهر تقریبا شنیده نمی‌شود و هزینه‌های زندگی در این اینجا بسیار پایین است.
انتهای پیام/ 241
