خسرو معتضد، تاریخ نگار کشورمان درباره به خبرگزاری دفاع مقدس می گوید: بنی صدر نماینده دانشجویان دانشکده حقوق دانشگاه تهران درکنگره جبهه ملی ایران در سال 41 و مسئول سازمان دانشجویان جبهه ملی در دانشگاه تهران بود. وی رهبری کوچکی از دانشجویان مخالف رژیم شاه را برعهده داشت و 2 بار به خاطر فعالیتهای سیاسی دستگیر و روانه زندان شد و پس از مجروح شدن در قیامی ناموفق علیه حکومت در خرداد 42 کشور را ترک و به فرانسه رفت.
وی اظهار می دارد: بنی صدر و حسن حبیبی ازکه از شاگردان احسان نراقی بودند با تلاش نراقی برای ادامه تحصیل به اروپا رفتند.
معتضد یادآور شد: بنی صدر در فرانسه کتابی به نام« کیش شخصیت» نوشت. همچنین یک کتاب تاریخی تألیف کرد که خیلی تاریخش متقن نیست. بنی صدر معلومات متوسطی داشت و درجریان انقلاب به خاطر این که خود را جزو گروه های مبارز معرفی می کرد موردتوجه واقع شد و همچنین دکتر یزدی و صادق قطب زاده نیز خودشان را به رهبری انقلاب نزدیک کرده بودند.
وی گفت: بنی صدر زیاد با بختیار رابطه نداشت و وقتی به ایران آمدند نه صادق قطب زاده ،نه بنی صدر و نه ابراهیم یزدی را خیلی ها نمی شناختند .
وی خاطرنشان کرد: ابوالحسن بنی صدر بیشتر کار تئوریک می کرد یعنی بیشتر دوستی اش با اریک لورو سردبیر روزنامه لومون بود و در روزنامه لومون و چند روزنامه دیگر آشنایانی داشت .
معتضد اظهار داشت: درب خانه امام همیشه روی همه باز بود و به خاطر اینکه امام خمینی رهبری عام داشتند از این روهمه مخالفان می توانستند خدمت امام بروند. ابوالحسن بنی صدر نیز از همین طریق با امام(ره) آشنا شد.
وی افزود: اینها ( بنی صدر و قطب زاده)حتی در فرانسه به استقبال امام رفتند، امام را از فرودگاه آوردند و به منزلی بردند که متعلق به بنی صدر بود ولی امام در آنجا نماند و ترجیح داد خانه ای در نوفل لوشاتو اجاره کند. امثال بنی صدر خودشان را سخنگوی امام معرفی می کردند در حالی که امام خمینی همواره می گفتند که من سخنگویی ندارم.
این تاریخ نگار کشورمان در پایان خاطرنشان کرد: بنی صدر سالها در فرانسه بود و بنی صدر واطرافیانش خودشان را به عنوان لیدرهای آزادی و جبهه ملی معرفی کردندو خیلی زود به ایران آمدند. البته اینها را زیاد کسی نمی شناخت فقط عده ای در دانشکده علوم اجتماعی آنها را می شناختند. بنی صدر چندان جامعیت و اشرافی که باید یک سیاستمدار داشته باشد را نداشت.