گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- اکبر صفرزاده؛ با یقین می‌توان گفت انقلاب سال 57 تبلور مردمی بود که می‌خواستند بهترین تولیدکننده و صادرکننده در دنیا باشند. دلایل بسیار دیگری هم برای انقلاب سال 57 مطرح می‌شود، اما هیچ‌کدام به آن اندازه نیستند که در برابر این دلیل مهم که رژیم پهلوی «بزرگترین واردکننده دنیا» بود، قد علم کنند.
ذکر بخشی از سخنان امام راحل در بهشت زهرا در دوازدهم بهمن‌ماه سال 57 ضروری است: «مملکت ما را خراب کرد، قبرستان‌های ما را آباد کرد. مملکت ما را از ناحیه اقتصاد خراب کرد.
تمام اقتصاد ما الان خراب است و ازهم ریخته است که اگر چنانچه بخواهیم ما این اقتصاد را به حال اول برگردانیم، سال‌های طولانی با همت همه مردم، نه یک دولت این کار را می‌تواند بکند و نه یک قشر از اقشار مردم این کار را می‌توانند بکنند، تا تمام مردم دست به دست هم ندهند نمی‌توانند این به هم ریختگی اقتصاد را از بین ببرند.
شما ملاحظه کنید، به اسم اینکه ما می‌خواهیم زراعت را، دهقان‌ها را دهقان کنیم، تا حالا رعیت بودند و ما می‌خواهیم حالا دهقانشان کنیم، اصلاحات ارضی درست کردند، اصلاحات ارضی‌شان بعد از این مدت طولانی به اینجا منتهی شد که بکلی دهقانی از بین رفت، بکلی زراعت ما از بین رفت و الان شما در همه چیز محتاجید به خارج؛ یعنی محمدرضا این کار را کرد تا بازار درست کند از برای آمریکا و ما محتاج به او باشیم در اینکه گندم از او بیاوریم، برنج از او بیاوریم، همه چیز را، تخم مرغ از او بیاوریم یا از اسرائیل که دست‌نشانده آمریکاست بیاوریم».
خیلی از مردم ایران در سال 57 شاید متوجه این دلیل مهم نبودند؛ خیلی از مردم زمان حال هم که دستی در تولید و صادرات ندارند شاید متوجه این دلیل مهم و اساسی نباشند اما سیاستمداران اروپا و آمریکا پس از سخنرانی امام راحل در بهشت زهرا(س) خیلی خوب فهمیدند که دارند مهمترین بازار خود – ایران – را از دست می دهند و اگر دست روی دست بگذارند و ایران به کشوری تولیدکننده و صادر کننده تبدیل شود به تدریج بازارهای ایران و غرب آسیا را از دست خواهند داد.
بنابراین خیلی زود دست به کار شدند و نقشه کشیدند؛ عراق را به جان ایران انداختند و هشت سال جنگ را برمردم ایران تحمیل کردند. هشت سال جنگ تحمیلی از یک سو و ترورهای پیاپی در اول انقلاب از سوی دیگر به آنها کمک کرد تا ایران را از مسیر تولید و صادرات دور نگه دارند.
شاید مساله اقتصاد و صادرات برای برخی سیاستمداران ما مهم نباشد اما برای کشوری چون آمریکا اولویت اول است. کشور آمریکا برای به دست آوردن پول‌های صادراتی تقریبا تن به هر کاری می دهد. از ساخت فیلم‌های مستهجن گرفته تا تبرئه کردن عربستان در قتل جمال خاشقجی؛ همه به یاد داریم موضع آمریکا را در قبال این قتل؛ گفتند عربستان بزرگترین خریدار سلاح از ما است و با این استدلال از عربستان حمایت کردند.
تهیه کننده ای آمریکایی که فقط در حوزه تولید فیلم‌های مستهجن فعالیت می کند می‌گوید: برای ما آنچه مهم است کسب درآمد و گردش مالی بسیار زیاد این فیلم‌ها است. سالانه از راه تبلیغات و تکثیر این فیلم‌ها میلیاردها دلار کسب درآمد می کنیم آنچه برخی از مردم درباره اخلاقیات می‌گویند اصلا برای ما قابل فهم نیست.
سینمای آمریکا از بدو تولد صادراتی بود؛ فیلم‌های چاپلین و دیگران علاوه بر آمریکا تقریبا در کل دنیا اکران می‌شد؛ هنوز هم همین گونه است و این فیلم ها سالانه میلیاردها دلار فروش جهانی دارند؛ آمریکا صد سال است معنی درآمدهای کلان صادراتی را با گوشت و پوست و استخوان لمس کرده و به این راحتی ها حاضر نمی شود بازارهای خود را در اختیار دیگران قرار دهد.
پس از هشت سال دفاع مقدس علیرغم تاکیدهای مکرر و پی در پی مقام معظم رهبری مبنی بر رونق تولید، افزایش صادرات و اقتصاد بدون نفت متاسفانه در برخی موارد هر روز بر حجم دیوان سالاری، قوانین اضافه، بخشنامه های مضرر و وابستگی به پول نفت افزوده شد و ما همچنان نتوانستیم آن طور که باید و شاید تولیدکننده و صادرکننده ای موفق باشیم و اقتصادمان را بدون نفت اداره کنیم.
انتقام سخت؛ بدون شک بیرون راندن آمریکا از بازارهای منطقه است به نحوی که ایران بزرگترین و مهمترین و معتبرترین تامین کننده کالاهای اساسی منطقه غرب آسیا باشد و مردم این منطقه کالاهای ایرانی را هم به دلیل قیمت و هم به دلیل کیفیت بر کالاهای آمریکایی ترجیح دهند.
بدون شک اگر 20 سال پیش دستورات مقام معظم رهبری مبنی بر فراهم سازی اقتصاد بدون نفت انجام شده بود ایران امروز یکی از پنج کشور مهم دنیا در زمینه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بود.
انتهای پیام/ 121
