به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خراسان شمالی، «فریبرز پریوش» در یکم فروردین ۱۳۴۱ در روستای نجف از توابع شهرستان مانه و سملقان در استان خراسان شمالی به دنیا آمد. پدرش حضرتعلی، کشاورزی می‌کرد و مادرش زینب نام داشت.
او تا دوره ابتدایی درس خواند. کشاورز بود و بعد از ازدواج صاحب یک پسر شد و به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت.
«فریبرز پریوش» در سی ام مهر ۱۳۶۳ در میمک توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به دست و کتف شهید شد. پیکر مطهر این شهید بزرگوار در زادگاهش به خاک سپرده شده است.
وصیت نامه شهید «فریبرز پریوش»
«بسم الله الرحمن الرحیم
(ولاتحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون)
با درود فراوان بر امام کبیرمان خمینی بت شکن و با درود به روان پاک شهیدان انقلاب اسلامی ایران و به امید پیروزی لشگریان اسلام بر کفر صدامی و با درود به شما پدران و مادران که این چنین فرزندان خود را خالصانه در راه خدا هدیه می‌نمایید.
با درود به شما پدر و مادر عزیزم، شما که ۳۰ سال تمام با تمام گرفتاری‌ها مرا در دامن مهربان خودتان پرورش دادید و رفتید پای منبر امام حسین (ع) گریه کردید و اشک و شربت قاطی شد و به من دادید و مهر حسین (ع) را در دل من جا دادید و این همان مهر و محبت است که پرورش دهنده دامان عزیز شما می‌باشد که حالا حسین زمان، خمینی بت شکن یاور می‌طلبد و من هم خالصانه پا به عرصه میدان می‌گذارم و حریفانی همچون لشگریان صدامی را می‌طلبم و یکی پس از دیگری به جهنم می‌فرستم و در آخر با تمام شجاعت شهد شهادت را نوش می‌نمایم.
ولی شما پدر و مادر و خواهران و برادران! باید همچون زینب (س) تحمل سختی‌ها را نموده و در پشت جبهه با صدامیان داخلی مبارزه را ادامه داده و نگذارید خون شهدا از بین برود و زینب وار عمل نموده مبادا! گریه نموده در عزایم، بلکه شادی و شیریرنی تقسیم نموده تا روح من را شاد نمایید.
ولی شما بردار جان! باید تا می‌توانی درس بخوانی و درس که تمام شد نگذارید تفنگ من بر زمین بماند و هر لحظه خاطره جانبازی‌های مرا زنده کنید.
ولی شما همسایگان و فامیل عزیز و برادران مسلمان! باید همه مان مجهز و مسلح باشیم و در هر جای دنیا مسلمانی وجود داشته باشد به یاری آن‌ها برخیزیم و رد پای چکمه پوشان آمریکایی را یکی پس از دیگری پاک نموده و به یاری آن‌ها اسلام عزیز را رونق داده تا دل امام زمان (عج) را شاد نماییم؛ و در آخر یادآوری می‌نمایم چنانچه اگر شهید شدم جنازه مرا در کنار دیگر شهدای گلگون کفن به خاک بسپارید و هرگز گریه نکنید، چون که گریه کردن دل دشمنان اسلام عزیز را شاد می‌کند. دیگر عرضی ندارم، پیروز و موفق و موید در راه اسلام عزیز بوده باشید.»
انتهای پیام/
