به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، کرونا که آمد خیلی از داشتههای انسانهای امروز که در هیاهوی دنیا گم شده بود خودی نشان داد، مردم به یاد آوردند که با دلی به وسعت دریا در کنار هم زندگی میکنند، چنان در کنار هم بودن عادی بود که مهربانی و رحم و مروت هم به یک عادت مرسوم بدل شده بود، اما کرونا همان ویروس منحوس، مغلوب مهرورزی آدمیان شد.
با شیوع هر چه بیشتر ویروس کرونا در شهر شور و اشتیاق خرید شب عید به کسادی بازار بدل شد و کسبه از صبح تا شب دست روی دست میگذارند و ناامیدی در وجودشان رخنه کرده است.
چهرهها عبوس شده، دلواپسی برای پرداخت اجاربها، پول آب، برق و پول اجناس تهیه شده دغدغه بازاریهاست در طول نیم قرن گذشته بازار آن هم در شب عید و این وقت از سال آنقدر بیرونق نبوده است.
اما با وجود تمام ناامیدیها و ناملایمات اقتصادی که این ویروس با خود به همراه آورده گاهی خیرین چنان استوار در راه خوشحالی همنوع خود گام برمیدارند، کرونا که هیچ، دشمنان هم سر تعظیم در برابر آدمهای مهرورز فرود میآورند.
حاج محمود ۶۸ ساله از همان خیرینی است که با یک تصمیم آنی دل هفت کاسب همدانی را خشنود کرد و گل لبخند را بر لبانشان نشاند، او پیمانکار شهرداری بوده و در جوانی با عرق جبین هفت مغازه در سطح شهر خریداری کرد تا به قول قدیمیها برای پیری و کوری اندوختهای داشته باشد و دستش را جلوی کسی دراز نکند.
حالا شب عید است و او عیالوار و مهماندار؛ چیزی هم به پایان سال نمانده، اما حاج محمود بیات که به خیری و دستگیری از همنوع معروف است دل به دریا زده، از مستاجران هر هفت مغازهاش یک ماه اجاره نستانده که در مجموع هفت میلیون تومان میشود.
هفت عدد مقدسی است حتی برای کار خیر و خوشحالی مستاجران چشمانتظار، کار خیر در خاندان حاجآقا بیات سینه به سینه منتقل شده و او هم به مانند اجدادش مسجد ساخته و بسیاری از کمبودهای مالی مساجد و هیأتهای مذهبی همدان و روستاهای اطراف را تامین میکند.
به سراغ حاج آقا میرویم او باصلابت است و استوار، اما هر چه زبان ریختم و از فوت و فن خبرنگاری بهره بردم لب به سخن نگشود تا اینکه گفتم حاج آقا کسبههای زیادی در بازار چشمانتظار رأفت صاحب ملک خود هستند شما الگویی باشید برای آنها به یکباره گفت «بسم الله الرحمن الرحیم» و گفتوگو آغاز شد.
بازار کساد است، اما مروت پررونق
او گفت: به خاطر مریضی کرونا بازار خراب است و کسبه فروش ندارند من هم تصمیم گرفتم اجاره یک ماه را از مستاجرانم نگیرم، درآمد ندارند که اجاره بدهند از کجا بیاوردند؟ قرض کنند؟!
حاج آقا ادامه میدهد: این روزها به دلیل بیماری درآمد کسبه خیلی کاهش یافته و به سختی کار میکنند، برای من گوارا نبود به زور از آنها اجاره بگیرم یکمیلیون تومان اجاره یعنی روزی ۳۳ هزار تومان.
مستأجرانم را به چشم برادر و فرزندان خود میبینیم و آنچه از دستم برآید انجام خواهم داد همانطور که آنچه در توانم بوده است برای انقلاب و کشور تاکنون انجام دادهام.
این خیر همدانی بیان میکند: در این شرایط همه باید به یکدیگر کمک کنیم، من در طول عمرم چنین وضعیتی را تجربه نکرده بودم این بیماری دنیا را بر هم ریخته و اقتصاد دنیا را تحت تاثیر قرار داده است.
امیدوارم که هرچه زودتر این بیماری ریشهکن شود ما هم دوباره اجاره گرفتن را از سر میگیرم، اما اگر خدای نکرده همچنان شاهد بیرونقی بازار باشیم باز هم باید با مستاجران راه بیاییم، خدا را خوش نمیآید آنها کار نکنند و اجاره بپردازند خودم هم راضی نیستم.
کمتر میخورم و کمتر خرج میکنم تا نبود این هفت میلیون در ماه را جبران کنم، کمتر میوه و مرغ میخرم و بلندپروازی نمیکنم.
من یک کارگر بودم با کار و تلاش به کشور خدمت کردم، فقط برای رضای خدا کار کردم نه برای بنده خدا، هر چند خشنودی بندگان خدا ارزشمند است.
مردم هوای هم را داشته باشند
او اضافه میکند: هرچه درمیآورم را با مردم شریک میشوم تا خداوند به آن برکت بیشتری دهد، همه باید بیشتر صرفهجویی کنند تا بتوانیم به یکدیگر کمک کنیم و در این شرایط همراه یکدیگر باشیم.
هر فردی کاری از دستش برمیآید، انجام دهد مردم هوای یکدیگر را داشته باشند در این شرایط، احتکار و گرانفروشی نکنند تا همه چیز درست شود، در حاشیه شهر افراد نیازمندی وجود دارند که نیازمند کمک ما هستند.
۶۸ سال سن دارم، تا امروز بیمار، محتاج و درمانده نشدم و پنج فرزند صالح دارم که همه اینها از برکات کار خیر است، به قول قدیمیها «از هر دست بدهی از همان دست پس میگیری».
پول بیانصافی از گلو پایین نمیرود و با خود درد و مرض سرطان و گرفتاری به همراه دارد، اما اگر رحم و مروت داشته باشی، خداوند هم به زندگیات خیر و برکت میدهد.
با وجود ویروس کرونا و کسادی بیسابقه بازار امیدواریم هر لحظه بیش از پیش امید در دل بازاریان جوانه زند و تعداد خیران نیک اندیش صدچندان شود.
منبع: فارس
انتهای پیام/ 900