صفاتی که «صدام» را نابود کرد
گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ مصطفی خدابخشی؛ منطقه غرب آسیا به عنوان یکی از مهمترین و پرچالش‌ترین نقاط جهان در دهه ۶۰ شاهد بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین جنگ تاریخ در یکصد سال اخیر بود.
جنگی که طی آن اکثر کشورهای منطقه هجوم همه‌جانبه عراق به خاک ایران را حمایت کردند و رئوس بلوک شرق و غرب یعنی آمریکا و شوروی به عنوان حامیان اصلی عراق در این جنگ، تمام توان خود را برای به زیر کشیدن پرچم انقلاب نوپای ایران که مستقل از هرگونه وابستگی و با شعار «نه شرقی و نه غربی» پا به عرصه سیاست گذاشته بود، به کار گرفتند.
آشنایی با رویداد‌های آن دوره از تاریخ پر فراز و نشیب ایران، یقینا می‌تواند کمک شایانی به سوالات بی‌شمار جوانان مبنی بر چرایی دشمنی غرب با کشور ما داشته باشد. کشوری که فعل «خواستن» را در به دست آوردن استقلال صرف کرد و با اتکا به جوانان خود سلسله عملیات‌هایی را به مرحله اجرا درآورد که بسیاری از کارشناسان نظامی تحقق آن‌ها را غیر ممکن می‌دانستند.
به منظور بررسی بیشتر چرایی، چگونگی ادامه و پایان جنگ باید به سلسله سوالاتی در این زمینه پاسخ داد. در مبحث قبل به چگونگی به قدرت رسیدن صدام حسین اشاره شد و در این شماره به بخشی از خصوصیات فردی صدام حسین پرداخته خواهد شد.
بررسی روند به قدرت رسیدن صدام این نکته را اثبات می‌کند که وی علاوه بر اینکه یک دیکتاتور تمام عیار و بی‌رحم بود بلکه فردی کاملا ماجراجو و جاه طلب به حساب می‌آمد، این خصوصیات را می‌توان در سطوح مختلف زندگی وی به خوبی مشاهده کرد.
تصفیه حساب های خونین سیاسی از بارزترین و مهمترین ویژگی های رفتاری وی در زمان رسیدنش به قدرت بود اما در عین حال توانست حزب بعث عراق را ساماندهی مجدد کرده و ضمن تصفیه ارتش، این نیرو را به صورت یکپارچه و منظم سازماندهی کرده و در خدمت دولت خود درآورد.
در مجموع می توان صدام حسین را فردی طمع کار، جنایت پیشه، مغرور، معامله گر و قدرت‌طلب دانست که برای رسیدن به قدرت و حفظ آن از هیچ گونه جنایتی دریغ نداشت. رفتارهای سیاسی وی از نظر کنشگران سیاسی قابل پیش بینی نبود به همین منظور حتی کشورهای نزدیک به وی، رفتاری محتاطانه را با عراق در پیش می گرفتند چرا که از نظر سیاسی این کشور با حاکمیت صدام، قابل اعتماد نبود و در هر برهه از زمان احتمال توطئه این کشور علیه کشورهای دوست و همراهش می رفت.
صدام حسین در یک کلام با تمام خصایص جنایت کارانه خود و به منظور دستیابی به آقایی در دنیای عرب آتش جنگ با ایران را شعله ور ساخت و چنان فجایع و جنایات جنگی را رقم زد که کمتر کسی تا این برهه از تاریخ آن را مشاهده کرده است.
در قسمت بعدی این سری از یادداشت ها به بررسی انگیزه های صدام حسین از حمله به ایران خواهیم پرداخت.
انتهای پیام/
