به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، ابراهیم حسن بیگی، نویسنده حوزه کودک و نوجوان، اظهار کرد: آثاری که با موضوع مقاومت و دفاعمقدس منشر شدهاند و به دبیرخانه جازه ادبی شهید آوینی ارسال شده داری کیفیت و کمیت ضعیفی برخورداربودند و این مسله نشان میدهد که موضوع مقاومت و پایداری برای نویسندگان این حوزه قابل توجه نیست.
وی با اشاره به اینکه کار در حوزه مقاومت و دفاعمقدس احتیاج به سرمایهگذاری طولانی مدت دارد، افزود: هیچ نویسندهای به صورت خودجوش سراغ این کار نمیرود بلکه باید تشویق و حمایت از آنها صورت بگیرد و ناشران خصوصی و دولتی با سرمایه گذاری که انجام میدهند بازخورد کار خود را خواهند دید و این حوزه رو به ترقی خواهد رفت.
این نویسنده حوزه کودکونوجوان گفت:جشنواره ادبی شهید آوینی یک خلاء بود که حس میشد و روایت فتح به سهم خودش قدمهای مثبتی را در این راه برداشته است که باعث تشویق نویسندگان و ناشران خواهد شد.
حسن بیگی داستاننویس گفت: انقلاب در همه عرصهها و بنیانهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تاثیر بسزایی داشت و دگرگونیهایی در هریک از این عرصهها ایجاد کرد و این اتفاق در حوزه فرهنگ و ادبیات چشمگیرتر بوده است.
وی ادامه داد: انقلاب ساختار فرهنگی را تغییر داد و باعث شد کسانی که تا قبل از انقلاب دست به قلم نشده بودند، دست به قلم ببرند. البته در همان ابتدای انقلاب ما شاهد جنگی ناخواسته بودیم که اگر این جنگ نبود ما ادبیاتی که مربوط به انقلاب و تغییر و تحول آن دوران بود را نداشتیم. به عبارت دیگر ،وقوع 8 سال دفاع مقدس بسیاری از استعدادهای نویسندگان را به موضوع دفاع مقدس سوق داد.
ابراهیم حسن بیگی اظهار داشت: ما در حوزه ادبیات کودک و نوجوان بسیار پیشتازتر از ادبیات بزرگسال بودهایم. ادبیات کودک و نوجوان با سربلندی به فراتر از مرزها رفته و در این عرصه به موفقیتهای بیشماری رسیده است.
ابراهیم حسن بیگی، نویسنده نوجوانان، با اشاره به ضرورت شکلگیری انجمن منتقدان ادبی گفت: نقد هم در معرفی کتاب و گسترش فرهنگ کتابخوانی، نقش بسیار مهمی دارد و هم به یک حرکت فرهنگی مثبت، سمت و سو میدهد تا آنجا که با وجود منتقدان خوب، میتوان به اصلاح و تقویت کاستیهای متعدد در حئزه کتاب امیدوار بود. اما افسوس که بعضی سازمانهای دولتی، دچار روزمرگی شدهاند و نگرش و دیدگاهشان، حزبی و تک بعدی است.
وی خاطر نشان کرد: منتقدان نیز یا به نقدهای ذوقی و جانبدارانه روی میآورند یا آنقدر به مسایل ساختاری و تکنیکی میپردازند که گویی به جای نقد، درپی آموزش فنون داستاننویسی هستند در حالی که متولیان فرهنگی و نویسندگان و منتقدان باید به فعالیتهای منسجم و هدفمند در زمینه ادبیات و فرهنگ بپردازند و همانند اهالی سینما و تئاتر به تاسیس انجمنی با عنوان انجمن منتقدان ادبی همت گمارند.
نویسنده رمان «محمد» به اینکه نقد در مملکت و جامعه ادبی ما محفلی است، نه مکتوب و علمی اشاره و بیان کرد: نقد، تشخیص سره از ناسره است اما در جامعه ما نقد تنها به معنی عیبجویی کردن است؛ منتقدان به جای آنکه اثر را داوری کنند و نقاط ضعف و قوت آن را برشمارند به نقد صاحب اثر میپردازند؛ نقدها سلیقهای و جناحی است و چندان جنبه علمی ندارد. بگذریم از اینکه نویسندگان و شاعران هم هنوز نپذیرفتهاند که کسی کارشان را نقد کند؛ شاید به این دلیل که همچنان نقد به معنی عیبجویی کردن است نه جداکردن سره از ناسره و گفتن خوبیها و بدیهای یک اثر.
