گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس- سیده فاطمه کیایی؛ زمین شلمچه، همانجا که بچه رزمنده‌های کربلای ۵ روی خاک آن نفس زدند و جان دادند، خون‌هایشان روی همین زمین ریخت، صدای ناله‌هایشان از همینجا به آسمان برخاست، تیر و گلوله و آتش توپ خمپاره یک لحظه اما نشان نمی‌داد و آن‌ها را یکی پس از دیگری روی خاک می‌انداخت، سال‌ها بود که این خاک بعد از شهادت کربلای‌های پنجی‌ها پر می‌شد از آدم‌های عاشق، از جایی که سلام‌ها بیشتر از یک قدم با کربلا فاصله ندارند، خوب که نفس بکشی بوی حسین (ع) را حس می‌کنی که انگار از پیراهن گمگشته‌های به خون غلطیده بچه‌های کربلای ۵ به مشام می‌رسد. آدم‌های عاشق اینجا را بهشت گمشده خود می‌بینند، بهشت پیوند با شهدا، با امام شهدا، همقدم شدن با کاروان کربلایی‌ها برای رسیدن به سیدالشهدا، شلمچه غروب‌هایش حال و هوای خاصی دارد، حالی که احتمال کسی که آن را درک کرده جای دیگری پیدایش نکند، حال خوب غروب‌ها لحظه‌های سال تحویل هم هست، احسن الحال را بهتر می‌شود در محل عروج شهدا درک کرد، جایی که آدم‌های عاشق را عاشق‌تر می کرد.
امسال اما لحظه سال تحویل شلمچه خالی بود، خالی از عاشقانش، ویروس کوچکی که مردم همه عالم را درگیر خود کرده تلنگر شهدا به ما شد، برای امروزی که از درک شلمچه محروم شده‌ایم کمک کند تا قدر چیزهایی را که داشتیم بیشتر بدانیم، بفهمیم حضور در سنگر و معراج شهدا دعوت خود آنهاست قدرش را ندانیم نعمتشان را از ما می‌گیرند.
کرمان، مزار حاج قاسم سلیمانی، در میان از دست داده‌های سال ۹۸ اما از دست دادن حاج قاسم سخت‌تر از همه بود، برای ما یکجور، برای خانواده شهدا جور دیگر، بی پدر شدن دوباره فرزندان شهدا حرف کمی نیست، داغ روی داغ است، بی برادر شدن یک ملت داغش حالا حالاها فراموش نمی‌شود، حتی با تحویل شدن سال، وقتی تصویر سردارمان کنار سین‌های سفره هفت سین می‌نشیند یعنی هنوز این داغ تازه است، سینه‌های سوخته هنوز منتظر انتقام سخت سربازان امام زمان از شیطان بزرگ است، خون بهای سردار دل‌ها به این زودی‌ها تسویه نمی‌شود، تسویه‌اش باید بماند برای امسال، برای سال‌های بعد، برای سال‌های بعدتر که سربازان کوچک حاج قاسم مردان و زنان جوان و رشیدی شوند که دشمن را در عرصه‌های مختلف به زانو دراورند. دل ما این روزها گاهی از کنار سفره هفت‌سین پرواز می‌کند تا گلزار شهدای کرمان، حاج قاسم! از راه دور برای فرزندانت دعا کن که ما به دعای شما و دوستان شما محتاجیم.
سالی که گذشت سال سختی بود، سالی که می‌آید سال پرامید است برای تلاش و کوشش بیشتر و جبران تلخی‌های گذشته، برای ظهور حاج قاسم‌های جدید، برای مبارزه با نفس خودمان، برای غروری که یک ویروس آن را به سخره گرفته و ما را از داشته‌هایمان دور کرده. امید داریم و امیدواریم که این سختی‌ها مقدمه‌ای برای ظهور حضرتمان باشد. ان‌شاالله
انتهای پیام/ 141
