گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ میثم بشیرنژاد؛ سال ۱۳۹۹ برای کشور متفاوت آغاز شد، همانطور که در دنیا نیز اینگونه بود. بدون تردید هشدار‌های دستگاه‌های مربوطه مبنی بر قرنطینه شدن مردم بخاطر ترس از شیوع بیشتر این ویروس مهلک، تا حد زیادی تاثیرگذاربود؛ و یک انسجام و وفاق ملی در این قضیه دیده شد.
آنچه که در یک ماه گذشته بیشتر از هر چیزی به چشم می‌آمد خانه‌نشینی اجباری بود که چنین تجربه‌ای شاید کسی در عصر ما به خاطر ندارد. و تمکین مردم از دستور وزارت بهداشت برای قرنطینه شدن خانگی ارزشمند بود.
با این حال یکی از سرگرمی‌های مردم و مهمترین آن در روزهای کرونایی پناه آوردن به تلویزیون بود که شاید این جعبه جادویی ساعاتی از وقتشان را بهتر پُر کند اما انتظاری که در تعطیلات نوروز امسال از این رسانه می‌رفت، محقق و برآورده نشد.
سریال پایتخت بعنوان یکی از پرمخاطب‌ترین و موفق‌ترین برنامه‌های تلویزیون در چند سال اخیر، گویا امسال فقط آمده بود که باشد. این سریال که بین مردم جایگاه خوبی باز کرده، نتوانست انتظارات را برآورده کند و بدون پایان‌بندی مناسب، جمعه شب تمام شد. هرچند هم به محتوای این سریال ایراد زیادی وارد است. حالا معلوم نیست که ادامه فصل ششم و یا شاید هفتم چه زمانی روی آنتن سیما خواهد رفت، ولی آنچه مشهود بود، نبود زنده‌یاد خشایار الوند به عنوان یکی از نویسندگان اصلی این مجموعه در فصول گذشته، بسیار به چشم می‌آمد.
گویا همین اتفاق برای مسابقه «عصر جدید» در شبکه سوم سیما و مخصوصا برنامه «دورهمی» مهران مدیری هم افتاده بود. شاید یکی از دلایل ضبط قسمت‌های کمی در روزهای تعطیل در برنامه دورهمی شیوع ویروس کرونا بود، ولی متاسفانه مهمانان این برنامه جز در چند مورد نادر، جذابیتی برای مخاطب نداشتند و تکرار چند باره آن توجیه چندانی هم نداشت.
به اعتقاد قریب به اتفاق مردم در برنامه عصر جدید، سری قبل این مجموعه موفق‌تر بود و مخاطبان رضایت بیشتری نسبت به برنامه نوروزی آن داشتند.
بدون تردید مدیران و دست‌اندرکاران رسانه ملی قطعا به این موضوع واقف هستند که اگر نتوانند مخاطبان خود را اقناع کنند مخصوصا در ساعات پیک تلویزیون، آنها رسانه دیگری را جایگزین می‌کنند، مخاطب یا به فضای مجازی پناه می‌برد و یا به شبکه‌های مختلف ماهواره‌ای. که دومی برای ما گران تمام می‌شود، و باید قبول کرد تبعات آن به دلیل ندانم کاری و سیاست‌های غلطی است که هنوز برای تولید محتوای مناسب و درخور؛ یا اتاقی فکری در سیما وجود ندارد و یا اگر هم هست، دغدغه‌شان مخاطب نیست.
در ایام نوروز برخی شبکه‌های تلویزیونی سریال‌های قدیمی از جمله «پدرسالار» و ... را پخش کردند که شاید به لحاظ محتوا و نوستالژیک بودن آنها بهتر از چند مجموعه جدید از جمله‌های سریال‌های نوروزی شبکه دوم و سوم سیما بود که هرگز نتوانستند مخاطب خانه‌نشین را راضی به نشستن پای چنین برنامه‌هایی بکنند!
به هرحال اینجا مجالی نیست که بتوان در مورد تک تک برنامه‌های سیما سخن گفت، ولی آنچه که انتظار می‌رفت در روزهای کرونایی که کشور و دنیا به نوعی درگیر این ویروس کشنده بودند و هستند و در زمانی که مردم بر خلاف سال‌های قبل و تعطیلات نوروز سنوات پیشین، خانه نشین بودند، توقع از رسانه ملی و مخصوصا تلویزیون، این بود با توجه به زمانی که داشتند (آگاهی از شیوع کرونا)، در تهیه، انتخاب و چینش برنامه‌ها دقت بیشتری می‌کردند، مخصوصا توجه به برنامه‌های طنز و سرگرمی که حضورشان بسیار در باکس‌های شبکه‌های متعدد تلویزیون خالی بود.
به هرحال در سال جدید هر چند در روزهای خانه‌نشینی اجباری مردم نیم‌نگاهی به اخبار و اطلاعات مربوط به کرونا داشتند، اما توقع آنها از تلویزیون و برنامه‌های پخش شده بیش از این بود، امید است که صدا‌وسیما در سایه یکی دو تا مجموعه و نظرسنجی‌های مربوط به آنها به خواب بهاری فرو نرود، خوابی که هزینه‌های گزاف فرهنگی به دنبال خود دارد.
انتهای پیام/ 102
