عالم هنر و رسانه جای کپی برداری صرف نیست!
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، شهر الله رمضان در فرهنگ ناب و اصیل اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد. ماه مبارک رمضان تنها ماهی است که نامش در کلام الله مجید به نیکی یاد شده است: «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان». رمضان، ماه نزول قرآن، ماه خودسازی و خداشناسی، ماه هدایت و تشخیص حق از باطل است. تلویزیون به عنوان یک رسانه‌ی فراگیر همواره به برنامه سازی ویژه‌ی این ماه عنایت خاص داشته که خود شایسته‌ی تقدیر است.
ماه عسل برنامه‌ای بوده است که از اواسط دهه‌ی هشتاد به مناسبت ماه مبارک رمضان از شبکه‌ی سوم سیما پخش می‌شد و قهرمانانی از جنس مردم به برنامه دعوت می‌شدند. قهرمانانی از بطن و متن زندگی مردم و با قصه‌هایی بعضا عجیب، اما واقعی. این برنامه خالی از نقد نبود. گاه در برخی از قسمت‌های این برنامه بیش از حد با احساسات مهمانان و مخاطبین بازی می‌شد، اما نکته‌ی مهم آن که این برنامه جزء برنامه‌های اتیکت دار و به اصطلاح برند تلویزیون بود.
این برنامه با تهیه کنندگی احسان علیخانی بیش از ده رمضان مهمان آنتن شبکه‌ی سوم سیما بود. بیش از ده سال فرهنگ سازی کرد. نقاط ضعف و قوتی هم داشت. شاید نخستین برنامه‌ای بود که حتی اگر سلیبریتی‌ها را دعوت می‌کرد، تلاش بر آن داشت تا زوایای پنهانی شخصیتشان که بیشتر شبیه مردم باشد را روی آنتن ببرد.
این برنامه طی سالیان گذشته توسط احسان علیخانی اجرا شد، اما سیدعلی ضیا و شادروان حسن جوهرچی نیز سابقه‌ی اجرای این برنامه را داشته اند. نهایتا از رمضان ۹۷ به بعد دیگر ماه عسل دیده نشد. احسان علیخانی سرگرم تهیه و اجرای برنامه‌ای دیگر شد و همین امر باعث شد تا تلویزیون برای تهیه و تولید و پخش برنامه‌های مشابه ماه عسل آستین بالا بزند.
امسال به مناسبت ماه مبارک رمضان تلویزیون در شبکه‌های مختلف و در زمان افطار برنامه‌های تاک شو و به اصطلاح ترکیبی گفتگو محوری را به آنتن رسانده که اکثرا فضای ماه عسل را تداعی می‌کنند. در صورتی هیچ کدام سبقه و سابقه و قدمت ماه عسل را ندارند و عملا برای مخاطبین سیما، مهمانان ناخوانده و بیگانه‌ای هستند.
با توجه به این که در عالم هنر و رسانه هرگز کپی برداری مساوی با اصل نیست باید گفت شبکه‌ی سوم سیما و عوامل و دست اندرکاران با در نظر داشتن حفظ کرامت مهمانان و مخاطبین می‌توانستند برنامه‌ی ماه عسل را همچنان ادامه دهند تا این که بخواهند کپی این برنامه را به پخش برسانند. حتی این برنامه با همان نام و نشان، ولی با اجرای مجری دیگری می‌توانست مخاطبین وفادار خود را حفظ و به اصطلاح تلویزیون از برند خود پایش کند.
هرگز نباید فراموش کرد که ماه عسل برنامه‌ای بود که در میان مخاطبین جا افتاد و توانست در سطح کلی جامعه فرهنگ سازی کند. امید آن که تلویزیون ضمن بذل توجه به اصول رسانه‌ای و سلیقه‌ی عمومی بتواند مخاطبین بیشتری پای برنامه‌های داخلی بنشاند. برنامه‌هایی که از جنس مردم هستند و برای مردم ساخته و تولید می‌شوند و با فرهنگ و هنجار‌های اجتماعی جامعه‌ی ما همخوانی دارند.
انتهای پیام/102
