«شهید مطهری»؛ استادی که میراث‌دار انبیاء بود
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، از زندگی و سرگذشت استاد شهید مرتضی مطهری بسیار شنیده‌ایم. مرتضی مطهری در خانواده‌ای بسیار مذهبی و اهل فریمان خراسان دیده به جهان گشودند. امام خمینی(ره)، آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله طباطبایی بروجردی و استاد سید محمدحسین طباطبایی از کسانی بودند که هم در زندگی ایشان بسیار تاثیر داشتند و هم استاد مطهری در محضرشان تلمذ کرده بودند. شهید مطهری فقط دوازده سال شاگرد مستقیم امام خمینی (ره) بودند. تحصیل علوم حوزوی تنها وجه زندگی استاد مطهری نبود. ایشان از سال‌ها پیش از انقلاب عضو هیات موتلفه‌ی اسلامی بودند و همکاری نزدیکی نیز با فداییان اسلام داشتند.
تمام فعالیت‌های علمی ایشان معطوف به حوزه نبود. ایشان جز نخستین کسانی بودند که به اصل وحدت بین حوزه و دانشگاه عمیقا اعتقاد داشتند. کرسی تدریس ایشان در دانشگاه تهران در رشته‌ی فلسفه‌ی اسلامی گواه بر این مدعاست. باز هم نمی‌توان استاد مطهری را محدود به فعالیت‌ها علمی در حوزه و دانشگاه دانست. ایشان در اوج کرسی داری و تدریس در حوزه و دانشگاه به مبارزه و فعالیت سیاسی علیه نظام شاهنشاهی می‌پرداختند.
در سال ۱۳۴۸ در زمانی که کمتر کسی به یاد مسلمانان فلسطین بود، استاد مطهری به همراه علامه طباطبایی و آیت الله موسوی زنجانی طی سخنرانی‌هایی مختلف ضمن احیاء نام آوارگان فلسطین اقدام به جمع آوری اعانه برای آن‌ها کردند.
نتیجه‌ی تمام این فعالیت‌های سیاسی اجتماعی استاد بنیانگذاری جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران است که پس از انقلاب به تدریج در شهرستان‌ها نیز گسترده شد. نتیجه‌ی تمام فعالیت‌های علمی استاد تالیف ده‌ها کتاب است که از آن جمله می‌توان نام برد: «آینده‌ی انقلاب اسلامی ایران، بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صد ساله‌ی اخیر، مساله‌ی حجاب، جهاد اسلامی، نظام حقوق زن در اسلام، خدمات متقابل اسلام و ایران، قیام و انقلاب مهدی» و .... نکته‌ی حائز اهمیت آنکه کلیه‌ی آثار استاد شهید مطهری در آن واحد هم موضوعات دینی و هم موضوعات روز اجتماعی را در بر می‌گرفته که خود دال بر توجه و اشراف استاد مطهری به مسائل روز جامعه داشته است. شاید مهم‌ترین کتاب استاد «پیرامون جمهوری اسلامی» است که نخستین ویراست و نسخه‌ی آن در سال ۱۳۶۴ منتشر شد و به اصطلاح کتاب یتیم ماند.
نهایتا در شب دوازدهم اردیبهشت ۱۳۵۸ استاد مطهری به فیض شهادت نائل آمدند. این روز که روز معلم نامگذاری شده است را باید به تمامی معلمین زحمتکش جامعه تبریک گفت. معلمین که وظیفه‌ی تربیت تمامی اقشار جامعه را دارند. معلمین و اساتیدی که شاید نسبت به دیگر گروه‌های اجتماعی از مزایا و درآمد کمتری برخوردارند، اما باید اذعان کرد که بدون وجود معلم که وظیفه‌ی آموزش و پرورش و انسان سازی را دارد، هیچ قشری در جامعه شکل نخواهد گرفت. به دیگر سخن، می‌توان گفت سنگ بنای هر جامعه‌ای معلمین و آموزگاران آن جامعه هستند.
این معلمین و آموزگاران و اساتید در جامعه هستند که با علم آموزی و دانش افروزی نسل جدید و آینده داران هر کشوری را رشد و پرورش می‌دهند و در اصل، سنگ بنیان آینده را امروز بر زمین می‌گذارند. این معلمین هستند که با نگاه ژرفشان نسبت به شرایط کنونی کشور و چشم انداز و افق روشنی که از آتیه در نظرشان است، نسل‌های بعدی را هدایت می‌کنند. باری این روز را به این قشر زحمتکش که عمدتا در جامعه حقوقشان پایمال می‌شود، باید صمیمانه تبریک گفت.
ضمن اینکه این روز را باید به تمامی معلمین و اساتیدی که در این روز‌های دشوار کرونایی به فکر آموزش و تربیت نسل آینده هستند تبریک گفت، مخصوصا معلمینی که با حضور در برنامه‌های تلویزیونی در رسانه‌ی ملی سعی داشته و دارند که در سخت‌ترین شرایط از خدمت رسانی و آموزش دادن کم نگذارند.
انتهای پیام/ 121
