گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ دفاع مقدس هشت ساله ملت ایران در برابر ناجوانمردی و خباثت رژیم بعثی عراق و حامیان استکباری‌اش از ابعاد مختلف مورد توجه و افتخار ملت ایران از اقشار و افکار گوناگون است، که بعد صیانت از ناموس وطن و شرف ملت یکی از آنهاست. بدیهی است که ارتش بعثی از خدا بی‌خبر و بی‌اعتقاد به اولیات اصول انسانی، به محض تعدی به خاک کشورمان، تجاوز، ظلم و سرکشی را نسبت به نوامیس و زنان و کودکان ایرانی در برنامه خود قرار داد تا هم شرف و عزت ما را لگدمال کند و هم غرور و اصالتمان را به سخره بگیرد.
دفاع مقدس اما به واسطه رشادت و مردانگی جوانمردان ایرانی که به پهنای تاریخ بر سفره عزت و آزادگی نشسته و از دست پدران ومادرانی اصیل و با عزت لقمه گرفته بودند، صحنه پرافتخاری شد از بیرون راندن و شکستن هیمنه پوشالی دشمنی که در نقطه مقابل رزمندگان اسلام از حیث فرهنگی و مرام انسانی بود. البته که آن جنگ سخت و البته بسیار سخت، از حیث مقایسه با آنچه که در حوزه فرهنگ شاهد آن هستیم، جهاد اصغر بود و جهاد اکبر جامعه ایرانی در حوزه فرهنگ رقم خورده است، حوزه‌ای که هر روز با دیدن تلفات آن که از نزدیکان و غیر نزدیکانمان شاهد آن هستیم و مع‌الاسف بر کشتگان آن نمی‌توان گریست، بلکه آنها بر جو نفرت و انشقاق در جامعه دامن می‌زنند و مانند بیماری که کم کم بدن را فرا می‌گیرد، می‌توانند باعث درگیر شدن جامعه با خود شده و در درازمدت آن جامعه را به شکست بکشانند.
معضلات فرهنگی مانند «اسب تروآ» در درون جوامع جولان می‌دهد و شیهه شوم آن را فقط کسانی می‌شنوند که دلشان را با یاد خدا و مرام فطری خود بیدار نگه داشته باشند. مرامی که اگر مراقبش نباشیم، به جای نوع‌دوستی، پرخاش و توهین و درندگی را در مقابل هم‌نوعانش تجویز می‌کند و جز به بقای خودش، به چیز دیگری فکر نمی‌کند.
امروز اگر به صحنه فرهنگی جامعه بنگریم، فرهنگ برهنگی در جامعه بازیگری و فرهنگ دریدگی در جامعه موسیقی و که به وضوح از شبکه‌های اجتماعی تبلیغ می‌شود و عرض اندام شهوانی بدن و کلام را تبلیغ می‌کنند، یکی از کاری‌ترین زخم‌های فرهنگی امروز هستند. فرهنگی که درست نقطه مقابل فرهنگ دفاع مقدس است. اگر در دفاع مقدس بهترین‌های این مرز و بوم شهید شدند تا ناموس ایرانی را از زیر پای اجانب بیرون بکشند، امروز فرهنگ برهنگی و اباحه‌گری (بی قیدی) ناموس ایرانی را با اختیار خودش (در ظاهر) و با رغبت به اجنبی عرضه می‌کند.
از طرفی در حوزه موسیقی نیز فرهنگ والای ایرانی و تفاخر کلامی آن، رفته رفته جای خود را به هرزگی در کلام و دریدگی مفاهیم می دهد به طوریکه بخش بزرگی از جامعه امروز، از شنیدن ترانه‌های سراسر فحش و توهین حیرت‌زده شده و یا با دیدن فیلم‌هایی که همه پیامشان از زیر شکم مخابره می‌شود، انگشت حیرت به دهان می‌گزند.
البته که این انحطاط از بالا به پایین تسری یافته است. بالایی که قرار بود با سرلوحه قرار دادن فرهنگ دفاع مقدس، نسل با غیرت ایرانی را سرزنده نگه دارد اما به واسطه رانت‌ها، دزدی‌ها، زد و بندها و خیانت‌هایش به اسلام و انقلاب هم ولایت را مهجور کرد، هم از پشت به فرهنگ دفاع مقدس خنجر زد. اینکه امروز مشاهیر حوزه فرهنگ بی‌محابا اصول انسانی و اولیه انسان بودن را مثل حیا، زیر پا می‌گذارند و آب در دل مسئولان فرهنگی و قضایی تکان نمی‌خورد، یعنی اینکه تلفات اصلی و متعفن جنگ فرهنگی در میان مسئولان اتفاق افتاده است؛ به قول قدیمی‌ها «دم کدخدا را ببین و ده را بچاپ». ناز غیرمسئولانه مسئولان در میان اهالی مثلا هنر که پیش‌قراولان فرهنگ کشورند خریدار دارد که امروز، فساد و فحشای علنی در این حوزه با سکوت بی‌شرمانه همراه است. سکوتی که تا روزهای نه چندان دور، نسل‌های ایرانی را فقط نمی‌کشد، بلکه مثله می‌کند.
سال‌هاست که مسئولان برای صیانت از بیت‌المال در قبال دزدهایی که ردای مسئولیت به تن کرده‌اند، در پی احیای «پلیس قضایی» هستند، حال آنکه این حجم از تلفات فرهنگی که اثرات شوم آن در سایر حوزه‌ها نیز مشخص شده، لزوم ایجاد «پلیس فرهنگی» را هم عیان می‌کند تا از هرکسی که دست به سوی داشته‌های معنوی و فرهنگی ملت دراز می‌کند، بازخواست کند؛ لذا ضمن لزوم بازگشت مردم و مسئولان به فرهنگ دفاع مقدس، لازم است تا این فرهنگ بازخوانی شده و توسط دلسوزان بیش از پیش منتشر شود تا این آب حیات و اکسیر شفابخش به داد این مرز و بوم برسد که اگر عقبه بزرگی ملت ما، یعنی فرهنگش آسیب ببیند، دیگر نه تو مانی و نه من.
انتهای پیام/ 112
