یه گزارش خبرنگار دفاعپرس از خرم آباد، «عبدالحسین چراغی» یکم بهمن سال ۱۳۴۴ در شهرستان الشتر دیده به جهان گشود.
عبدالحسین که از زمان کودکی شاهد کار و تلاش مادر در کنار پدر بود، از همان سنین پایین در حد توان همراه خانواده مشغول فعالیت شد و کار را با کمک مادر شروع کرد و در سالهای بعد همگام پدر شد.
پس از گذشت ۷ بهار از زندگیاش در دبستان ثبتنام کرد و از آن پس همزمان، هم کار میکرد و هم درس میخواند و تحصیلاتش را تا سوم راهنمایی ادامه داد.
با اوج گیری حرکتهای انقلابی در شهرستان الشتر، وی عطر امام و انقلاب را استشمام کرد و همگام با انقلابیون در جهت پیروزی انقلاب در تظاهرات شرکت کرد. پس از پیروزی انقلاب چند سالی را مشغول کشاورزی شد. پس عشق او به انقلاب و نظام روز به روز شعله ورتر شد؛ لذا در هشتم اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در لباس بسیجی راهی مناطق عملیاتی شد.
در تاریخ ۲۴ تیر سال ۱۳۶۲ از ناحیهی پشت مجروح شد، اما این مجروحیت نه تنها او را در دفاع از انقلاب و اسلام دلسرد نکرد، بلکه عزمش را جزم کرد تا عضو رسمی سپاه پاسداران شود؛ بنابراین در یکم دی سال ۱۳۶۳ در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ثبتنام کرد و به لباس سبز پاسداری ملبس شد.
وی در طول مدت حضورش در جبهه مسئولیتهای مختلفی را به عهده گرفت. از یکم دی سال ۱۳۶۳ تا بیستم مرداد سال ۱۳۶۴ فرماندهی تیم تخریب گردان تخریب تیپ ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) بود. از بیست و یکم مرداد ۱۳۶۴ تا بیست مهر سال ۱۳۶۴ مسئولیت دستهی تخریب را به عهده داشت و بیست و یکم مهر ۱۳۶۴ تا سی اسفند سال ۱۳۶۴ معاون اول گردان تخریب تیپ ۵۷ بود.
عملیات والفجر ۹ آخرین عملیاتی بود که عبدالحسین چراغی در آن حضور یافت. این عملیات در پنجم اسفند سال ۱۳۶۴ ساعت ۲۲ با رمز «یا الله» در منطقهی عمومی سلیمانیه با هدف تقسیم توان نظامی عراق انجام گرفت.
تصرف ارتفاعات ناصر، تپه سبز و کچل برو به عهدهی تیپ ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) گذاشته شد که در نتیجه، نیروهای زیادی از دشمن از پای درآمد و بعضی هم در حین فرار از صخرهها پرتاب شدند.
در این عملیات تجهیزات زیادی از آنها منهدم شد و ارتفاعات ناصر و کچل برو نیز به تصرف نیروهای لرستان در آمد، عبدالحسین چراغی در سومین روز از این عملیات در هشت اسفند ۱۳۶۴ در حین رزم با دشمن بر اثر اصابت تیر به سر و دست به شهادت رسید و در گلزار شهدای خرم آباد (بهشت رضا) به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/