رهبری دینی در بحران کرونا
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «علی مهدیان» فعال رسانه‌ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
در مدیریت بحران کرونا به نظر می‌رسد نقش دستگاه سلامت و پزشکی محوری‌تر از دیگران بود. چرا؟ فروشگاه‌ها و بازار زودتر از مساجد و محافل شروع به کار کرد، چرا؟ بعد از دو سه ماه و با این نوع بیان، رهبر معظم انقلاب اسلامی بحث بازگشایی مساجد را پیش کشید، چرا؟ آیا سبک مدیریت کشور در این ایام، دینی بود؟ آیا در مجموع یک مدیریت منفعل غربگرا را تحمل کردیم؟
اولا در سبک تصمیم‌گیری، ولی خدا عزت جامعه و تقابل با اراده دشمن رکن محوری است. جایی که تصمیم‌گیری‌های کلان و اراده سیاسی دشمن رقم می‌خورد، طاغوت است که در واقع راس دشمن است. مبارزه با این بعد است که تعیین می‌کند چه زمان با چه بعدی از غرب باید درگیر شد. حقیقت جهاد کبیر این نکته است.
محور دشمنی چه بود؟
برخی گفتند بنا است مردم دنیا تابع قانون‌های پزشکی مدرن شوند.
برخی گفتند بنا است مردم به صورت جهشی آلوده محیط مجازی شوند؛ و ذیل مدیریت دشمن در آن فضا قرار بگیرند.
برخی هم گفتند بنا است فشار اقتصادی به ما چند برابر شود.
البته دشمن در همه محور‌ها دشمن است، اما تمرکز او کدام بود؟ رهبر معظم انقلاب اسلامی معتقد بود نبرد اقتصادی محور است. شعار سال در اوج ایام کرونا جهش تولید بود.
ثانیا در صحنه پیاده سازی شریعت و ساختار‌های دینی یک نوع تقدم منطقی را می‌بینیم که حفظ سلامت و جان و سپس حفظ مال را بر تکالیف و نهاد‌ها مقدم میکنند. این اندیشه‌ای است که فق‌ها ذیل قاعده لاضرر و لاضرار فی الاسلام بحث میکنند. حضرت امام می‌گوید این قاعده حاکمیتی است که در مقام اجرا و پیاده سازی دین، حاکمان رعایت میکنند.
در سبک مدیریت، ولی فقیه این تقدم را به خوبی میشد ملاحظه کرد اول جان بعد مال و سپس صورت نهاد‌های مقدس دینی. اول قرنطینه بعد به آرامی باز شدن مسیر مشاغل و کار و اقتصاد و حالا نیز مساجد و محافل. او به گونه‌ای این دستور را صادر کرد که هم مرجعیت مدیران دولتی در تصمیم‌گیری تضعیف نشود و هم بالاشاره، زمان این اتفاق یادآوری شده و تلویحا تسریع در آن ذکر شود.
مهمترین رکن در مبارزه اقتصادی با دشمن ایجاد روحیه انسجام درونی و اعتماد به نفس در مردم بود. قصه کرونا این واقعه را در جان امت به ظهور و بروز کشید؛ و رهبر معظم انقلاب اسلامی همین نکته را بار‌ها و بار‌ها تقویت کرد و به چشم آورد. احساس کارآمدی و انسجام در صحنه داخل نیاز اساسی کشور برای رشد و جهش تولید بود. تولید که رکن اصلی مبارزه اقتصادی بود.
در مجموع ما با یک سبک تصمیم‌گیری کلان و منضبط فقهی و دینی مواجه بودیم.
منبع: مشرق
انتهای پیام/ 900
