به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از شهرکرد، صبر و استقامت مهم ترین درسی بود که آزادگان دوران دفاع مقدس در سخت ترین شرایط به عرصه نمایش گذاشتند، صبر و استقامتی که شکنجه‌های روحی و جسمی دشمن را مبدل به بزرگترین کارخانه انسان سازی برای اسرای ایرانی کرده بود؛ اما روزهای سخت و طاقت‌فرسای اسارت روزه‌داری در ماه مبارک رمضان را به تجربه ای متفاوتی برای ایستادگی در مقابل بعثی‌ها مبدل کرده بود.
بیژن کریمی یکی از آزادگان دوران دفاع مقدس است که بین سال های ۶۶ تا ۶۹ در عملیات والفجر۱۰ به اسارت نیرو‌های بعثی عراق در آمد و روزهای اسارتش را در اردوگاه تکریت ۱۱ یا به قول عراقی‌ها اردوگاه مرگ سپری کرد.
کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار ما با اشاره به سختی‌های روزهای اسرات بیان کرد: اردوگاه تکریت ۱۱ عراق جز اردوگاه های مخفی رژیم بعث بود و صلیب سرخ از این اردوگاه بازدیدی نداشت، اسرای این اردوگاه قالبا بسیجیانی بودند که در عملیات های کربلای ۴ و ۵ به اسارت در آمده بودند.
وی با بیان شرایط سخت این اردوگاه ادامه داد: در تمام دوران اسارت غذای یکسانی داشتیم، به‌صورتی که صبحانه آش‌شوربا، ظهر برنج و کمی آب بادمجان و گوجه و شام کمی گوشت برزیلی آب‌پز شده بود.
این آزاده سرافراز با بیان شرایط اسارت در ماه مبارک رمضان گفت: در ماه مبارک رمضان وعده افطار و سحر بصورت یک‌جا توزیع می‌‌شد و در طول روز خبری از غذا نبود و کسانی که توانایی روزه گرفتن نداشتند بالاجبار تا افطار باید تحمل می‌کردند.
کریمی با بیان حال و هوای ماه رمضان در اردوگاه تصریح کرد: در لحظات قبل از افطار یکی از اسرا ادعیه قبل از افطار را در اردوگاه زمزمه می‌کرد و با این که تجمع بیش از دو نفر ممنوع بود ولی اسرا سعی می‌کرند کنار همدیگر افطار کنند.
بیژن کریمی افزود: رژیم بعث عراق حتی از اذیت و آزار بچه‌های روزه دار ابایی نداشت، در یکی از روزهای گرم و سوزان تابستان که تنبیه عمومی هم صورت گرفته بود و همه اسرا منتظر افطار بودند با غذای حاوی مواد نفتی و مواد شوینده مواجه شدیم.
وی ادامه داد: با توجه به این که روز سختی را پشت سر گذاشته بودیم عطش و گرسنگی شدیدی بر اسرا حاکم شده بود، عده‌ای نتواستند این شرایط را تحمل کنند و بالاجبار غذا را خورند و عده‌ای هم تحمل کرند. ولی بصورت کلی بیشتر بچه‌ها یکی دو قاشق از آن غذا را خورده بودند.
این آزاده سرافراز تاکید کرد: این غذای مسموم باعث شد که کل بچه‌های آسایشگاه دچار دل‌پیچه و اسهال شوند، آسایشگاه سرویس بهداشتی نداشت و بچه‌ها باید نزدیک به بیست ساعت تحمل می‌کرند.
بیژن کریمی با بیان این که آن شب یکی از سخت‌ترین شب‌های اسارت بود ابراز داشت: بعد از گذراندن آن شب بیشتر بچه دچار اسهال خونی شدند و در آن ماه بخاطر این غذای مسموم نزدیک به چهل نفر در اردوگاه به شهادت رسیدند.
انتهای پیام/
