به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم‌آباد، «محمد کرمی» در تاریخ ۵ شهریور سال ۱۳۴۱ در یکی از روستاهایی از توابع اليگودرز در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود.
خانواده وی پس از تولدش، به شهر مهاجرت کردند و در یکی از محلات شهر الیگودرز اسکان گزیدند.
از آنجا که محمد به مسائل مذهبی از قبیل روزه گرفتن، نماز خواندن، دروس قرآنی و مساجد علاقه خاصی داشت با اشتیاق فراوان درس خواندن را فرا گرفت و تا پایان ابتدایی تحصیلات خود را ادامه داد. پس از آن برای امرار معاش و مخارج زندگی دوشادوش پدرش مشغول به کار شد.
او همیشه می‌گفت: وظیفه سنگینی بر دوش من است که آن هم حمایت از پدر و مادر است. وی انتظاری که از سایر اعضای خانواده و دوستان داشت این بود که اگر تحصیلات خود را ادامه می‌دهید که هیچ اما اگر از تحصیل، خود را محروم می دانید لااقل کار کنید که محتاج دیگران نباشید.
زندگی را به همین روال تا پیروزی انقلاب و سرنگونی رژیم ستم‌شاهی ادامه داد. آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران تأثیر دیگری روی او گذاشت که با آوردن پیکر پاک هر شهیدی هرچه بیشتر خود را برای مقابله با دشمنان آماده می‌ساخت.
تا اینکه در سال ۱۳۶۵ در آن برهه از جنگ تحمیلی زمان خدمت محمد فرا رسید و او عازم خدمت سربازی شد. مدت آموزشی خود را در یکی از پادگان‌های شهرستان خرم آباد به سر برد و پس از پایان دوره آموزشی به لشکر ۷۷ پیروز خراسان جهت خدمات رزمی اعزام شد. پس از چند روز مرخصی عملیاتی، مستقیما به منطقه پر جنب و جوش فکه اعزام شد و مدتی از خدمت را در منطقه عملیاتی فکه سپری کرد.
با اینکه به همگان ثابت شده بود که امیدی به این دنیا ندارد، در یکی از مرخصی های خود که به منطقه اعزام شده بود، طی تماس‌های تلفنی که داشت، تأکید و اصرار بر این بود که هیچ چیز از این دنیا را نمی‌خواهم. هیچ کس مال دنیا را با خود نخواهد برد، اما مدیون زحمات پدر و مادرم هستم که مرا با رنج فراوانی بزرگ کردند. در این سفر که به مرخصی آمدم زمین‌های کشاورزی را به کمک پدرم کشت می‌کنیم.
سرانجام محمد کرمی در 4 فروردین سال 1366 در چذابه از ناحیه سر آسیب دید و به شهادت رسید و در گلزار شهدای شهرستان دورود آرام گرفت.
انتهای پیام/
