به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم‌آباد، «عیسی حسینی» فرزند سید نور محمد در بیست و دوم خرداد سال ۱۳۴۱ در روستای تودار از توابع شهرستان دورود به دنیا آمد. وی با رسیدن به سن مدرسه، راهی محیط علم و دانش شد و تحصیلات خود را تا پایان ابتدایی ادامه داد. پس از آن با رسیدن به سن جوانی و خدمت، راهی خدمت مقدس سربازی شد.
سید عیسی با گذراندن دوره‌ی آموزشی، به عنوان نیروی توپخانه لشکر ۱۶ زرهی قزوین به خوزستان اعزام گشته و با استقرار در سنگر ایمان همراه با یاران ارتشی، طوفانی از آتش بر دشمنان بعثی باریدند. سرانجام این شهید عالی مقام در بیست و چهارم خرداد سال ۱۳۶۲ در تنگه‌ی چزابه بر اثر اصابت ترکش به قلبش به شهادت رسید.
وصیت نامه شهید
«بسمه تعالی. ای خدای مهربان تو خود میدانی که برای چه این راه را انتخاب کردم و در این راه از هیچ تلاشی دست نخواهم برداشت. تو آگاهی که من با شناخت و آگاهی و رهنمود‌های امام امت، ولایت فقیه و نایب امام زمان (عجل الله فرجه) به میدان نبرد حق علیه باطل شتافتم و به خاطر اسلام محمدی (ع) و تداوم انقلاب اسلامی و خط امام که همانا خط صراط المستقیم است به سربازی روانه شدم تا پرچم اسلام بر بزرگترین کشور‌های جهان بر افراشته شود. گرچه خونم بریزد، چون این در مقابل اسلام و قرآن هیچ ارزشی ندارد.ای خدای عزیز تو شاهد باش این حقیر به خاطر حفظ اسلام به میدان جهاد و نبرد شتافتم.
وصیت من به پدر و مادرم این است:
شما خودتان می‌دانید که من به امید خدا رفتم به سربازی و خودت میدانی که من آرزوی شهادت را داشتم و راه حسین شهید را ادامه دادم و شهید شدن افتخاری برای من است. شما برای من ناراحت نباشید و افتخار کنید که فرزند بزرگتان را در راه خدا داده اید. وصیت من به شما این است که هیچ موقع برای من گریه نکنید. چون من برای خدا کار کردم و آرزویم شهادت بوده است.
وصیت من به برادرانم این است که برای من ناراحت نباشید و دست هم دیگر را بگیرید و با هم خوب زندگی بکنید.
وصیت من به خواهرانم این است که همیشه در راه خدا بروید و برای من ناراحت نباشید.
والسلام خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.»
انتهای پیام/
