گروه استان‌های دفاع‌پرس- عفت نیستانی؛ سلام ای قدس! ای عبادتگاه نخست؛ زنجیرهای پیچیده بر تنت را می‌بینم و هنوز امید به فرزندان شجاعت را در ورای ذهنم احساس می کنم.
ولی خودمانی‌تر بایدت بگویم؛ ای قدس، تو را یلی چون «قاسم» نیاز است که در پس تزویرهای زمانه فرزندانت را یکپارچه و متحد سازد مگر نه اینکه پروردگار فرمود: «یدالله مع الجماعه».
ای قدس! 40 سال است که ملت ما همصدا با جهان فریاد حمایت از تو را سر داده است و هیچ سوزنی بی نخ پارچه‌ای را نخواهد دوخت. کاری باید کرد.
ای قدس! تو به کدامین گناه به بند کشیده شده ای؟ آیا راهی بایدت می بود که باید رفت؟
ای قدس! تو را فرزندی چون «سلیمانی» بایدت تا تو سر بر فرازی و مردمت را در آغوش بگیری. مگر نه اینکه مادران کانون عاطفه‌اند. می‌دانم ای قدس خاموش گریه می‌کنی؛ اما مانند سرو ایستاده ای. دم روح اللهی تو را نیاز است که فریاد بزند ای مسلمانان عالم! قدس را دریابید.
هان ای آدم‌ها! فطرت خدایی را به کجا حراج گذاشته اید که فریاد استغاثه قدس را نمی شنوید؟! دستی خیبری لازم است تا پرده های ظلم صهیون را با ذوالفقار علوی تکه تکه کند.
آه ای امیر ما، در این آخرین جمعه رمضانی دست خیبریت را محتاجیم و شق‌القمری دیگر تا ستاره صهیون را در هم بکوبی و شاخه زیتونی به جای آن بنشانی که دیگر یزیدی قدرت جولان نداشته باشد.
آهای مردم! فکر دیگری باید کرد فلسطین مظلوم راهی برای نجات می خواهد. آن پیامبر خوبی‌ها فرمود مسلمان نیست کسی که صدای مظلومی را بشنود و به کمکش نشتابد. کاری باید کرد کارستان.
انتهای پیام/
