«ممد» نبود، اما دید

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونین‌شهر؛ شهر خون آزاد شد.

این جملات خاطره‌انگیز در سومین روز از خردادماه 1361 از رادیو پخش شد. خرمشهری که 19 ماه در چنگال نیرو‌های بعثی عراق بود به یاری خداوند و پایمردی مردان و زنان دلیر ایرانی، آزاد شد. و رزمندگان غیور ایران اسلامی برای شکرگزاری به درگاه خدا به مسجد جامع خرمشهر رهسپار شدند و نماز شکر اقامه کردند.

آزادسازی خرمشهر نتیجه‌ی جانفشانی دلیر مردان و زنانی مظلوم و بی دفاعی بود که هیچ پشتیبانی نداشتند. خودشان بودند و خدای بزرگشان. شهروند ممالک دیگر هم نبودند. برای دفاع از سرزمین اهوراییشان از کسی اجازه نگرفتند و پای مذاکره با دول غربی ننشستند. تنها دلخوشی بزرگشان یک واژه بیشتر نبود: «ایمان».

زنده‌یاد شهید محمد جهان آرا که پس از فتح آبادان در سال 1360 بر اثر یک سانحه‌ی هوایی به همراه همرزمانش به فیض شهادت رسیده بود، پیش از شهادتش از مهره‌های اصلی و انگیزشی رزمندگان جان بر کف برای استقامت در برابر نیرو‌های بعثی عراق بود. در واقع جهان آرا شاید روز سوم خرداد در بین ما نبود، اما روح مطهرش ثمره‌ی تلاش‌های بی‌دریغش را دید. مقاومت و ایثار جهان آراها، فکوری ها، کلاهدوز‌ها و ... نتیجه داده بود و خرمشهر، شهر قیام و مقاومت آزاد شد.

آزادسازی خرمشهر ماحصل همکاری مردم و سپاه پاسداران و ارتش به فرماندهی نابغه‌ی نظامی ایران، صیاد دل‌ها، شهید علی صیاد شیرازی و همچنین مردم همیشه غیور ایران بود. در روند آزادسازی خرمشهر درس‌های بزرگی نهفته است. یکی از این درس‌ها، درسی است به نام همبستگی ملی بر پایه‌ی ایمان. زمانی که ارتش و سپاه پاسداران و نیرو‌های جان بر کف مردم نهاد دست در دست یکدیگر باشند، هیچ نیرویی نخواهد توانست آن‌ها را شکست دهد. دیگر هیچ نیرویی نخواهد توانست قدرت اتحاد ملی را مضمحل کند. آری، مردم و نیرو‌های مسلح و سایر اقشار جامعه اگر با ایمان راسخ دست در دست یکدیگر داشته باشند، دشمنان یارای مقابله با آنان را در هیچ عرصه‌ای نخواهند داشت؛ و این مصداق بارز آیه‌ی شریفه‌ی «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا» است.

هنرمندان و رسانه‌های جمعی می‌توانند با الهام گرفتن از این وقایع کلیدی در تاریخ کشورمان، میراث سترگ شهدای‌مان را به نسل‌ها بعدی در قالب برنامه‌ها و فیلم‌ها و کتاب و... انتقال دهند و نشان دهند چگونه شهدا با خون خود درخت تنومند استقلال این سرزمین را آبیاری کردند. آری، ممد نبود، اما دید چگونه خون شهدا ثمر داده است.

انتهای پیام/133