به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاعپرس، تاریخ کشورهای اروپا از قدیم تحولات بزرگی را نشان میدهد، خصوصا در قرون وسطی که جنگها و کشمکشها غالبا با تعصبات خشک مذهبی آمیخته بود که جنگهای صلیبی نمونهی بارز آن است.
ملت اروپا که غالبا مسیحی هستند، قرنها قبل از ظهور اسلام با اقلیت یهود عداوت و مخاصمه مذهبی داشتند و هر دو دسته یکدیگر را کافر و خارج از دین میدانستند، تا اینکه امپراطورهای روم به تحریک کشیشهای نصرانی، یهودیان را از خاک خود بیرون کردند و امروز انجمن کلیساهای اروپا عمل تجاوزکارانه اسرائیل را محکوم میکنند.
یکی از علل هجرت یهود از اورشلیم و حوالی آن به حجاز، شکنجهی امپراطور روم بود. بقیهی یهودیانی که از کشور یهودیه بیرون رفتند به کشورهای اروپایی پناهنده شدند. نویسندگان اروپایی ریشههای عمدهی اختلاف مسیحیان و اقلیت یهود را اقتصادی میدانند. لیکن این اختلاف مذهبی است که رقابتهای اقتصادی را تشدید میکند. قسمت عمدهی دشمنی آنان متوجه بانکداری یهودی شد که با افزایش سودهای نزول پول، ناامنی اقتصادی را دامن میزدند.
همچنانکه اقتصاد مسیحی توسعه یافت، بازرگانان و بانکداران مسیحی به فعالیتهایی دست زدند که روزی در قبضهی رباخوارن یهودی بود؛ لذا رقابت بین این دو گروه موجب رقابتهایی میشد که برخی از وامدهندگان مسیحی، جدا به تحریک احساسات ضد یهود کمک میکرد.
این قبیل برخورد و تضاد اقتصادی و مذهبی موجب شد، هر چیزی که تعلق به یهود داشت در نظر مسیحیان و همه چیز مسیحیان در نظر یهود ناهنجار جلوه کند. یهودیان اروپا دیر زمانی که از آوارگی خسته شده بود و به فکر تشکیل حزب خاصی برای خود برآمدند. روی این حساب، پس از خاتمه جنگهای صلیبی افرادی از یهود اروپا قدرت و نفوذی به دست آورده و حزب صهیونیسم را به وجود آوردند.
اما چون سران این حزب در نویسندگی افراد قویدستی بودند، یهودیان اروپا را متوجه خود ساخته و با کمک سرشار لردهای انگلستان به خرید اراضی فلسطین پرداختند و فردی به نام دکتر وایزمن، استاد شیمی در دانشگاه منچستر در انگلستان به عنوان یردبیر کمتیهی یهود اروپا تعیین شد و با فعالیت او امور سیاسی حزب اداره میشد.
در سال 1885 تا 1901 یهودیان اروپا برای خود مقدمات تشکیل یک کنگره را تهیه دیدند و توانستند اولین کنگرهی صهیونی جهان را در کشور سوئیس، در شهر بل تشکیل دهند. نهضت صهیونی، یک نهضت ملی محسوب میشد، از این جهت بین افراد یهود مخالفینی هم داشت.
افراد متعصب صهیونی که از جنبهی سیاسی نهضت، پرهیز و اکراه داشتند و معتقد بودند که مراجعت به ارض موعود باید به کمک مستقیم خدا و مباشرت انبیاء صورت گیرد نه بهدست رجال سیاسی و عوامل غیر روحانی. این گونه اعتراضات برای صیهونیستها مشکلاتی ایجاد کرد.
سران حزب ضمن صدور اعلامیهای به نام بالفور موقعیت خود را به عنوان سخنگوی عالم یهود، اعلام کردند. صدور اعلامیهی مزبور مرحلهِی جدیدی را در تاریخ یهود که عبارت از تاسیس کانون ملی این قوم در فلسطین بود آغاز نمود. از آن پس یهودیهای حزب صهیون چهرهی تبلیغی به خود گرفتند و دولت خود را در نقطهای حساس از خاورمیانه در ساحل مدیترانه که فلسطین اشغالی امروز است برپا کرد.
منبع: «صهیونیسم بینالملل و نقش یهود در صحنههای دین و سیاست» تالیف «سیدعبدالجواد علمالهدی»
ادامه دارد....