به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاعپرس، مسعود بهبهانی نیا نویسنده سریال «کیمیا» در واکنش به صحبت‌های امیر دریادار حبیب‌اله سیاری معاون هماهنگ‌کننده ارتش پیرامون نادیده گرفتن نقش ارتش در سریال «کیمیا» طی یادداشتی با عنوان «چرا ندیده شلیک می‌کنید؟» نوشته بود: حرف من در مورد نوشته خودم، کیمیاست که این آقایان ندیده، ترجیع‌بند اتهاماتشان کرده‌اند. یکی به تمسخر می‌گوید، شما نشان دادید کیمیا خرمشهر را آزاد کرده و دیگری می‌گوید کیمیای ۱۴ ساله در خط مقدم با دشمن می‌جنگیده.
ناخدا هوشنگ صمدی کلخورانی فرمانده گردان تکاوران دریایی مدافع خرمشهر در یادداشتی پاسخ نویسنده سریال«کیمیا» را داد و نوشت: اگر قرار است درباره افتخارات یک ملت سربلند در پیچ‌وخم تاریخ اثری هنری خلق شود، باید خالقان آن اثر خود را در برابر تمامی غیرت و احساسات تک‌تک نقش‌آفرینان مسئول بدانند. اگر بناست بخشی از واقعیات انکارناپذیر قربانی شود، آن اثر نه تنها توهین به هنر اصیل تلقی می‌شود بلکه هرگز در راستای منافع ملی نیز نخواهد بود.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
جناب نویسنده محترم!
قصد داشتم پاسخ یادداشت اخیر شما و همچنین برخی کم‌لطفی‌های عوامل سازنده سریال در زمان تولید آن را با مستندات فراوانی که چه بر روی کاغذ و چه نهان در سینه دارم، بدهم اما به پیشنهاد تعدادی از دوستانم منصرف شدم. چرا که هر کس شاهد تلاش‌های فراوان بنده برای دفاع از تمامی مدافعان خرمشهر به ویژه گردان تکاوران دریایی حماسه‌آفرین ارتش در مقاومت و آزادسازی خرمشهر بوده، «نرود میخ آهنین در سنگ» را کاملاً درک کرده است! اما به یک دلیل مصمم شدم که چند خطی را برای افکار عمومی بنویسم.
مرقوم فرموده‌اید :«حتم دارم این آقایان حتی یک قسمت از سریال را ندیدند»؛ متاسفانه باز هم اشتباه کردید. در تمام این سالیان گفته‌ام که درباره قسمت به قسمت این سریال که به نبرد خرمشهر پرداخته بسیار حرف دارم. اگر مانند برخی دیگر از آثار سینمایی و تلویزیونی، تنها درباره یک کانال یا یک بیمارستان یا یک خاکریز در دوران دفاع مقدس می‌نوشتید، مسئله‌ای نبود اما بخشی از جنگ را زیر سؤال بردید که در کل تاریخ دفاع مقدس برای ایرانی و غیرایرانی مثال‌زدنی است.
صرفاً با لباس نظامی بر تن بازیگر کردن، خاک و خون بر چهره و لباس بازیگر پاشیدن، تقلای بی‌هدف و ناشیانه در میادین جنگ، و سلاح به دست رزمنده دادن که نمی‌شود اثر هنری خلق کرد! قهرمان‌پروری و شخصیت‌پردازی به جای خود اما آش آنقدر شور است که صدای جنگ‌دیده و جنگ‌ندیده را درآورده! می‌دانید حاصل اینگونه پرداختن به قهرمانان و رشادت‌های یک ملت چه می‌شود؟ بغض فروخورده‌ای که در چنین برهه‌هایی می‌گرید و اسباب تکدر خاطر شما هنرمندانی را فراهم می‌آورد که بایستی انعکاس‌دهنده واقعیات جامعه خود در عرصه سینما و تلویزیون می‌بودید.
جناب نویسنده عزیز!
خطاب به فرماندهان ارتش فرمودید: «چرا ندیده شلیک می‌کنید» بماند چه بسیارند شلیک‌هایی که ندیده انجام شد اما چرا شما ندانسته و نخوانده می‌نویسید و می‌سازید؟! خدا داند... بهتر است قضاوت درباره این موضوع را به افکار عمومی بسپاریم چرا که بر همگان روشن است مخاطب عصر حاضر، روایت قلم‌های مختلف را می‌خواند و تصاویر دوربین‌های مختلف را می‌بیند و نهایتاً آنچه باورپذیرتر است را خواهد پذیرفت.
در آخر تنها به عنوان یکی از هزاران سرباز وطن که در راه دفاع از کیان این کشور موی سپید کرده، عرض می‌کنم اگر قرار است درباره افتخارات یک ملت سربلند در پیچ‌وخم تاریخ اثری هنری خلق شود، باید خالقان آن اثر خود را در برابر تمامی غیرت و احساسات تک‌تک نقش‌آفرینان مسئول بدانند. اگر بناست بخشی از واقعیات انکارناپذیر قربانی شود، آن اثر نه تنها توهین به هنر اصیل تلقی می‌شود بلکه هرگز در راستای منافع ملی نیز نخواهد بود.
فرمانده گردان تکاوران دریایی مدافع خرمشهر
هوشنگ صمدی کلخورانی
انتهای پیام/ 341
