به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس، جلسه نقد و بررسی کتاب "در آفریقا همه چیز سیاه است" عصر امروز با حضور "ساسان ناطق" نویسنده کتاب، "کامران پارسی نژاد" و "احمد شاکری" در سرای اهل قلم برگزار شد.
پارسی نژاد در این مراسم با بیان اینکه باورپذیری داستان نیازمند بیان واقعیت است، اظهار داشت: ما برای ساختن داستانی که در رابطه با جنگ است و تخیلی نیست، نیازمند استناد به حوادث حقیقی هستیم و هنگامی که میخواهیم وارد فضای حقیقی بشویم، تحقیقاتمان باید کامل باشد.
وی در ادامه با اشاره به قسمتی از داستان که به صحنهی عروسی عراقیها میپردازد، تصریح کرد: این عروسی به گونهای بیان شده است که انگار یک عروسی ایرانی است و فرهنگ و آداب و رسوم عراقیها در نظر گرفته نشده است.
پارسی نژاد با بیان اینکه زاویه دید این داستان اول شخص است، خاطرنشان کرد: زاویه دید اول شخص برای این داستان خوب است اما به خوبی از آن استفاده نشده است.
ضعف شخصیتپردازی و باورپذیری
وی ادامه داد: شخصیت پردازی در این داستان ضعیف است. به طور مثال راوی داستان که حرفش این بود که به جنگ نمیرود، چگونه پس از دو روز نظرش تغییر یافت؟ لازم است نویسنده کشمشهای راوی را نشان دهد.
منتقد کتاب "در آفریقا همه چیز سیاه است" تاکید کرد: این داستان رنگ و بوی داستانهای آرمانگرایانه دهه 60 را دارد.
وی افزود: در این داستان تعادل وجود ندارد؛ به طور مثال باید نشان داده میشد که عراقیها در سنگرهایشان مشغول شنیدن موسیقی و حتی مشروب خواری نیز بودند و تنها درگیر جنگ نبودند.
پارسی نژاد "ناطق" را جزو نویسندگان پایبند به ارزشهای دفاع مقدس دانست و گفت: بخش پایانی این کتاب غافلگیرانه است. راوی اسلحه را برمیدارد و افسر را میکشد.
داستان میتوانست شکل رمان بگیرد
وی با بیان اینکه حضور نویسنده در داستانها، در گفتوگوها نمایان میشود، خاطرنشان کرد: این داستان چون گفتوگو کم دارد و بیشتر راوی ماجرا را بیان میکند، نویسنده حضور کمی دارد.
پارسی نژاد گفت: به نظر من اگر به شخصیتها و فضاها بهتر پرداخته میشد، این داستان میتوانست شکل رمان بگیرد.
وی در ادامه با اشاره به داستانهای ضدجنگ، تصریح کرد: این داستان به دلیل نقصها و ناگفتههایی که دارد، نتوانسته داستان ضد جنگ باشد. من این اثر را طرحی میدانم که المانهای ضدجنگ را داراست.
پارسی نژاد اظهار داشت: نویسنده به خیلی از سوالات پاسخ نداده است. راوی به تنهایی داستان را روایت میکند، اقتدار دارد و همه چیز در اختیار اوست. راوی قصد دارد جنگ را زیر سوال ببرد اما اطلاعات کافی از وقایع جنگ ندارد.
منتقد داستان "در آفریقا همه چیز است" در تکمیل صحبتهای خود گفت: در داستان سوم، این اطلاعات کم نویسنده بیشتر نمود پیدا میکند.
وی خاطرنشان کرد: موفقیت این داستان همذات پنداری خواننده با این داستان است و اگر فضاسازیها و اطلاعات جنبی بیشتر میشد، ما داستان بینقصی را شاهد بودیم.
شاکری: نویسنده حضور کمی در داستان دارد
احمد شاکری نیز در این برنامه اظهار داشت: نویسنده در زاویه دید اول شخص حضور کمتری نسبت به سایر دیدها دارد. نویسنده این داستان نیز به دلیل هدفی که داشته، این دید را انتخاب کرده است.
وی خاطرنشان کرد: حضور نویسنده به تعبیر دیگر موضع نویسنده در داستان است.
شاکری با بیان اینکه برخی از مولفههای این داستان نشان میدهد که فرماندهان مقصر اصلی جنگ هستند، تصریح کرد: این حکمی کلی راجع به جنگ است و تمی است که بارها در ادبیات دفاع مقدس دیده شده است.
وی افزود: قیصری و احمدزاده تلاش کردند تا در داستانهایشان به عراقیها نزدیک شوند و از زندگی آنان نیز روایت کنند.
ناطق: داستانم بر پایه تحقیقات است
در پایان این برنامه "ساسان ناطق" نویسنده کتاب در پاسخ به نقدهای پارسینژاد و شاکری گفت: فهمیدن آن چیزی که درباره دشمن است برای من لذت بخش بود. آنچه در این داستان ارائه شده است به زعم خودم پایه تحقیقی دارد که نتیجهی زانو زدن در محضر یادگاران جنگ بوده است.
وی تاکید کرد: بیشترین منابع من خاطرات اسرای ایرانی در عراق بود و سعی کردم برشی از آن چیزی که در عراق بوده است، نشان بدهم.
ناطق با بیان اینکه بعد از "خط" و "آفریقا همه چیز سیاه است" مجموعه سوم داستانی را در دست انتشار دارم، اظهار داشت: مجموعه سوم داستانم در فضای عراق صورت میگیرد و من سعی کردهام کارم شبیه کار دیگران نباشد.
وی در پایان گفت: منابعی که در رابطه با عدنان خیرالله داشتم، کاملا مستند است و باعث شد که من را به حقیقت نزدیکتر سازد.
انتهای پیام/
