به گزارش خبرنگار دفاعپرس از یزد، شهید «سیدرضا پاکنژاد»، از شهدای یزد است که در هفتم تیر 1360، در دفتر حزب جمهوری تهران بر اثر انفجار بمب توسط نيروهای سازمان مجاهدين خلق (منافقين) به شهادت رسيد.
مروری بر زندگی شهید «سیدرضا پاکنژاد»:
شهید پاک نژاد در سوم آذر 1303، در شهرستان يزد به دنيا آمد. پدرش سيدابوالقاسم و مادرش زينب نام داشت. تا پايان دوره دكتری در رشته پزشكی درس خواند. نماينده مردم يزد در مجلس شورای اسلامی، نويسنده و شاعر بود. سال 1349 ازدواج كرد و صاحب پنج پسر و يک دختر شد. هفتم تير 1360، در دفتر حزب جمهوری تهران بر اثر انفجار بمب توسط نيروهای سازمان مجاهدين خلق(منافقين) به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهدای خلدبرين زادگاهش قرار دارد. برادرش سيدمحمد نيز شهيد شده است.
سیدرضا پاکنژاد در پزشکی و بررسی علوم و معارف اسلامی 110 جلد کتاب تألیف کرده که مهمترین آنها «اولین دانشگاه و آخرین پیامبر» است که تا کنون 40 جلد آن به چاپ رسیده است.
زهرا سیمین دخت کنی، همچون همسر شهیدش رضا پاکنژاد از سجایای اخلاقی برجستهای برخوردار بود و برای بزرگ کردن و تربیت فرزنداشان که یادگان همسر شهیدش بودند بسیار تلاش کرد.
پاکنژاد در تمام مدت مبارزات روحانیت با رژیم شاه، علاوه بر خدمات اجتماعی در سنگر مبارزه، به دفاع از اسلام پرداخت. از یک سو با سخنرانیهای ارشادی در دبیرستانها و مجامع مذهبی، نسل جوان درس خوانده را با مبانی و ارزشهای انسانی و انقلابی اسلام آشنا و از سوی دیگر با افشای رژیم، ماهیت پلید و منافقانه او را رسوا میکرد و همین امر سبب وحشت ساواک شد، به طوری که دائماً مورد تهدید تلفنی ساواک قرار میگرفت و یک بار نیز به ساواک اصفهان فرستاده شد و پس از آزادی و ادامه مبارزات افشاگرانه، چند نوبت نیز به مرگ تهدید شد.
تلاشهای او در راه احیای اسلام پس از انقلاب نیز بیوقفه و مستمر ادامه یافت تا اینکه در 7 تیر 1360 در جمع اعضای حزب الله به دیدار الله شتافت و در میان تشییع شکوهمند و دشمن شکن مردم یزد، در این شهرستان به خاک سپرده شد.
از ويژگیهای اخلاقی و شخصيتی شهيد پاکنژاد، انسانی پرهيزگار، عامل عابد، حضور در سنگر مسجد و اقامه نماز اول وقت به جماعت و توجه به تحصيل و تحقيق و مطالعه، انس با جوانان، رسيدگي به وضع مستضعفان بود.
خدمت پدرانه به ايتام يزدی از ويژگیهای بارز شهيد به حساب میآمد، به گونهای كه مدتها پس از فاجعه تروريستی هفتم تير خلاء خدمات او در جامعه و بهويژه نزد يتيمان و محرومان محسوس بود.
انتهای پیام/