به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس، حسین رمضانی ثانی همرزم شهید «نسیم افغانی» شهید افغانستانی دوران دفاع مقدس که پیکرش پس از ۳۸ سال از شهادت چندی پیش توسط کمیته جستوجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح کشف و شناسایی شد، در خاطرهای از دوران دفاع مقدس به حضور این شهید در لشکر ۵ نصر اشاره کرد و اظهار داشت: برای همه جالب بود که چطور آدمی از کشوری به کشور دیگر برای جنگ آمده. این موضوع در این زمان که جنگ سوریه پیش آمد عادی شد، پیش از این عادی نبود.
وی افزود: شهید نسیم افغانی جزو تیپ ویژه بود و در والفجر مقدماتی، شب، بعد از اینکه غذا خوردیم برای انجام عملیات حرکت کردیم. خوب به خاطر دارم که آن شب چلو مرغ داشتیم، نزدیک به ۱۸ هزار نفر نیرو بودیم که چند ساعت بعد همه مسموم شدیم، گویا منافقین در غذا تاید ریخته بودند و همین باعث شد عملیات به تعویق بیافتد.
رمضانی عنوان کرد: در همان عملیات در سنگر عراقیها نقشه عملیاتی خودمان را پیدا کردیم که معلوم بود منافقین آن را به عراقیها داده بودند. از آن طرف مردی افغانستانی از کشوری دیگر به ایران آمده بود تا در دفاع مقدس شرکت کند.
وی با بیان خاطره شهادت شهید نسیم افغانی در عملیات والفجر۱ گفت: شب ۲۲ فروردین سال ۶۲ که عملیات والفجر ۱ شروع شد گردان ما با حضور شهید نسیم وارد عمل شد. اما متاسفانه نیروها راه را گم کردند و شب تا صبح راه رفتیم تا اینکه نزدیک صبح به محور رسیدیم. از طریق بی سیم کسب تکلیف کردیم و گفتند باید حمله کنید، چرا که محورهای چپ و راست ما عمل کرده بودند.
رزمنده دوران دفاع مقدس بیان کرد: من بیسیمچی شهید آخوندی بودم. در همان لحظات اول بسیاری از بچهها شهید شدند. مابقی تا نزدیکی تپهای که عراقیها روی آن بودند رفتند سنگر گرفتند. مجبور شدیم خودمان را به تپه بچسبانیم تا از تیررس تیربارچی عراقی در امان بمانیم. از طرف دیگر ۳۰ تن از نیروها بعثیها را دور زدند و از تپه بالا رفتند، اما در اواسط مسیر زمینگیر شدند و با آتش تیربارچی دشمن همه به شهادت رسیدند.
وی به نحوه شهادت نسیم افغانی اشاره کرد و گفت: در این زمان شهید آخوندی فرمانده گردان به نسیم افغانی گفت این تو و این میدان، ببینم چه میکنی، نسیم آر.پی.جیزن بود، آر.پی.جی را مسلح کرد، اما تا بلند شد که به دشمن شلیک کند مورد هدف قرار گرفت و به گوشهای پرتاب شد.
همرزم شهید نسیم افغانستانی بیان کرد: شهیدی، چون نسیم افغانی نگرشی فراتر از یک کشور و منطقه داشت. او یک سال در منطقه بود و این نگاه بلند او را میرساند.
انتهای پیام/ 141