به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، مسئولان ما باید به کشور های دیگر باج میدادند و در هر ملاقات خود با سران سیاسی کشور های دیگر به آنان هدایای گرانبهایی از بیت المال هدیه می کردند و در هر دیدار باید با حالت سرافکندگی و خاکساری برخورد میکردند. مسئولانی که نماینده ی یک ملت با غیرت بودند! یک زمانی شاهنشاه آریامهر طرح تصویب کاپیتولاسیون که به معنی این است که حق و احترام یک سرباز امریکایی بیش از یک شاه ایرانی است را قبول کرد و این طرح اماده ی اجرا بود که ناگاهان سرنوشت کشور و ملت از این رو به آن رو شد.
حالا یک ملت تصمیم میگرفتند و سرنوشت کشورشان را خودشان رقم میزدند. از آن وقت دیگر کسی جرئت توهین و بی احترامی به رهبر ملت را نداشت زیرا یک ملت با غیرت پشت ان بودند. شاید دیگر رهبر ملت آن کاخ و آن تجملات را نداشت اما حداقل آن عزت و احترام منتخب مردم را داشت. رهبری که با دادن یک فرمان، تمام ملت بسیج شدند که جلوی هجوم شرق و غرب را به کشور بگیرند و دقیقا همینطور هم شد، تمام جهان با آن قدرت جلوی یک ملت و نظام با عزت کم آورد. رهبر با عزتی که وقتی از این جهان پر کشید یک ملت عزادار شدند و تا چند ماه این داغ بر دلشان تازگی داشت.
منظور ما این است اگر انقلاب هیچ دستاوردی نداشت حداقل این یک عزت و احترام را داشت. حداقل نماینده ی ملت و بالاترین مقام کشور آنقدر اقتدار و عزت دارد که رهبران جهان حتی جرئت فکر کردن توهین به رهبر ایران را ندارند. حداقل مقام و ارزش یک ایرانی هموطن در نزد مسئولین بیش از یک اجنبی بود. آری حداقل تفاوت یک شاه و رهبر این بود که یک شاه غرب پشت آن بود یک رهبر مردم آن.
عزت مسئله ی مهمی است که انقلاب اسلامی آن را برای ما رقم زد. در زمان شاهنشاهی شعار دستگاه دیپلماسی کشور "عزت نمی پذیریم" بود و پس از انقلاب تبدیل شد به "ذلت نمی پذیریم".
درست که در دستگاه دیپلماسی کشور هنوز مشکل وجود دارد و ما قدر آن عزت و احترام را نمی دانیم و به راحتی ان را از دست میدهیم، اما هنوز به لطف رهبری آیت الله خامنه ای آن عزت و احترام را بهره مندیم.
منبع:پایگاه تحلیلی سیاسی اثبات
