به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، «جلال کاوند» در یک فروردین سال 1332 در بروجرد، به دنیا آمد. تحصیلاتش تا راهنمایی، در بروجرد سپری کرد. هنگام فراغت از تحصیل به ویژه، در تعطیلات تابستانی، با کارو تلاش فراوان، مخارج شخصی و تحصیلی خود را به دست می آورد.
از این راه به خانواده خود کمک می کرد. با شور و شوق و نشاط و مهرومحبتی که داشت، به محیط گرم خانواده، صفا و صمیمیت بیشتری می‌بخشید. اشتیاق جلال، به فراگیری قرآن و حضور در مراسم مذهبی، او را بسیار متواضع و با اخلاص بار آورده بود.
جلال درس را رها کرد و روانه تهران شد. در کارگاه خیاطی، مشغول به کار شد، اما روحيه او با سکون و سازش همراه نبود. در همان ایام به شناسایی افراد مذهبی دست زد. با آنها رابطه برقرار کرد.
تا اینکه قیام 15 خرداد، به رهبری حضرت امام خمینی و آغاز شد. بعد از فاجعه ۱۵ خرداد، جلال کاوند، با تفکرات حضرت امام خمینی آشنا گردید و از همان اوایل، به پیروی از خط و مشی امام پرداخت.
کاوند در سال 1357 با دختری از خانواده‌ای وارسته، مسلمان، آگاه و پاکدامن ازدواج نمود. ثمره آن، دو فرزند پسر و یک دختر می‌باشد. در ایام شکل گیری انقلاب اسلامی، فعالیت های او برای پخش نوارها و اعلامیه ها و عکس های حضرت امام، چشمگیرتر شد.
تا اینکه ساواک منطقه، از این آگاه شدند و در صدد تعقیب و شناسایی او برآمد، به همین خاطر، مدتی به ما ناشناس این عمل را انجام میداد تا عناصر ساواک نتوانند او را دستگیر کنند به همین سبب، دوباره به زادگاه خود بروجرد مهاجرت کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه، به عضویت سپاه پاسداران بروجرد درآمد. پس از گذراندن آموزش‌های نظامی، به منطقه غرب رفت. دارای سجایای اخلاقی والا بود. فردی متعهد و مسئولیت پذیر و دلسوز اسلام و انقلاب مسئولیت‌های مختلفی، در اوایل انقلاب، در کردستان داشت. در طول سال های 61 تا 65 مسئولیت‌های مختلفی از جمله فرماندهی گردان غرب مسئولیت حفاظت قرارگاه حمزه سیدالشهدا و مسئولیت تیپ 145 مصباح الهدی تا زمان شهادت را عهده داربودند.
جلال در زمان حضورش در کردستان، تمام حرکات ضد انقلاب را زیر نظر می گیرد و در درگیری های مختلف کردستان و حوادث دردناک آنجا همواره یکه تاز مقابله با ضدانقلاب بود.
کاوند با این که بسیار ملایم و نرم بود، اما در مقابل گروهک های منحرف و عناصر خود فروخته و وابسته، با شدت عمل و بر مبنای «اشدا على الكفار»، برخورد میکرد.
در تواضع و اخلاق شهید، می توان به این نکته اشاره کرد که هیچگاه «من» نمی گفت و از خودش تعریف نمی کرد و همیشه به دنبال کار بود. آنچه برای او مطرح بود، فداکاری و ایثار و مبارزه بود.
جهاد و فداکاری او، در حد عالی بود. پاکی و بی آلایشی شهید جلال کاوند در بین همرزمانش همواره سخن روز بود. ایشان به عنوان فرماندهی که مسئولیت یک تیپ را برعهده گرفته بود می کوشید که مبادا لحظه ای از خضوع و خشوع نسبت به حضرت حق غافل باشد.
هنوز پاسداران بروجرد، طعم دلنشین دعای صبحگاهی او را در ذهن دارند و با لحن زیبایی که دعا را می خواند، همه بر روح بلند و ویژگی های اخلاقی او آگاه بودند و از فراق و دوری شهید، به حال خود غبطه می خورند. شهید جلال کاوند، گاهی نیز مداحی میکرد. یاد داریم که می خواند: « ای خوشا با فرق خونین در لقای پار رفتن».
جلال دوم خرداد سال 1365 در منطقه «آل عمران» به آرزوی دیرینه خود؛ یعنی شهادت در راه خدا نائل آمد.
انتهای پیام/
