به گزارش دفاع پرس، تا آن زمان تنها روزنامه ای که بچه ها به آن دسترسی داشتند روزنامه های دولتی عراق بود، تا اینکه یک روز، نگهبان ها تعدادی از نشریات ماهانه منافقین را بین آسایشگاه ها تقسیم کردند و تهدید کنان گفتند حتی اگر یک ورق از آنها پاره شود همه را تنبیه خواهند کرد.
ظاهراً این نشریات- با توجه به کیفیت بالای چاپ آنها- در کشورهای اروپایی تهیه می شد. به هرحال هرچه که بود، توانست یکی از سرگرمی های ما باشد. خواندن این رنگین نامه ها واقعاً مایه تفریح بود. ضمن اینکه به نوعی، یکی از منابع خبری اسرا از اوضاع ایران به شمار می رفت. چون بخشی از این نشریات برای تحلیل اوضاع داخلی ایران مطالبی ازروزنامه های ایرانی چاپ می کردند.
این تحلیل ها مضحک، سست و سطحی بودند. حتی آنهایی که با سازمان منافقین و تشکیلات فکری آنها آشنایی نداشتند و طبعاً شماره های اول کنجکاوشان کرده بود، بعد از خواندن چند شماره به بلاهت این گونه تحلیل ها پی بردند. هیچک دام از اسرا نمی توانستند تصور کنند احمقی وجود داشته باشد که این حرف ها را بپذیرد.
یکی از این نشریات، در بخشی از بخش های مختلفش به شرح مبانی فلسفی و عقیدتی سازمان می پرداخت. این سلسله درس ها، نشان داد که آنها حتی در الحاد هم نمی توانند موفق باشند و مسخره جلوه می کنند. نکته ای که در این نوشته ها جالب بود، تأکید آنها بر فلسفه احکام بود. همینطور ادعا می کردند اگر کسی در سازمان به عنوان "عنصر موحد انقلابی" شناخته شود، به مرجع تقلید نیاز ندارد و خودش مرجع تقلید خواهد بود!
او می تواند استنباط شخصی خود را از احکام اسلام به کار ببندد. حتی یک عنصر موحد انقلابی اجازه دارد که شکل ظاهری نماز و صورت آن را رعایت نکند و باطناً و یا هرجور که صلاح دانست نماز بخواند! چون به عقیده نویسنده، آنچه اهمیت دارد "محتوی" است نه" صورت"!! واقعاً که بیشعورهای ممتازی بودند!
با گذشت چند ماه از اسارت، اسرا اجازه پیدا کردند تلویزیون داشته باشند. البته روشن بود چه برنامه ای از آن پخش می شد: "برنامه تلویزیون منافقین"، تنها تفاوتی که این برنامه ها با نشریات منافقین داشت، تصویری بودن شان بود.
یک شب مجری برنامه از حقوق زن در سازمان صحبت می کرد، او زن را از هر حیث مستقل می دانست و به برابری او با مرد تأکید داشت. کار را به جایی رسانید که گفت شوهر به هیچ وجه حق ندارد در کارهای زنش دخالت کند! و خیلی جدی توضیح داد که به عنوان مثال زن می تواند تا هروقت دلش بخواهد دور از خانه زندگی کند و به اجازه شوهرش نیاز ندارد!
هم زمان تصویری از برگزاری یک نماز جماعت پخش شد که زنان در صف مردان ایستاده بودند و لباس های یک شکل نظامی به تن داشتند. در این حال یکی از اسرای میانسال، از جا پرید و- با اینکه انجام این کار ممنوع بود و مستوجب تنبیه- فریاد کشید: "خفه اش کنید! لامذهب! نگذارید بیشتر از این چرت وپرت بگوید! کثافت!" این اسیر، از کسانی بود که تا شب قبل، جزو هواداران سازمان در آسایشگاه بود و از مواضع آنها جانبداری می کرد.
راوی: رضا امیرسرداری
منبع:سایت جامع آزادگان
