به گزارش خبرنگار دفاعپرس، از خرم آباد، کتاب «نامه پایداری» کارنامه عملیاتی لشکر ۸۴ است که «علی عبدی بسطامی» از فرماندهان این لشکر آن را گردآوری و تألیف کرده است که در ادامه برشی از متن این کتاب را میخوانید.
برشی از متن کتاب «نامه پایداری»:
عملیات ظفر
در ادامه نبردهای سنگین موضعی بین نیروهای خودی و ارتش بعثی عراق بر سر تسلط بر کوه میمک در سال ۱۳۶۶ یکبار دیگر یگانهایی از لشکر ۸۴ مرکب از گردان ۱۳۹ پیاده و گروهان ۲۱۹ سوار زرهی با پشتیبانی آتش توپخانه و سلاحهای سازمانی خود، عملیات محدودی را با نام «ظفر» در تپههای میمک شمالی به منظور انهدام و بیرون راندن قوای دشمن از یال و تپه شهید ایرانشاهی، تپه رحمان و شیار مابین آنها معروف به دره مرگ به اجرا درآوردند.
نیروهای عراقی از پایین رو به بالا و در مقابل آنها نیروهای خودی با حفر کانال پیشروی خزندهای را به طرف همدیگر انجام داده و آنقدر به هم نزدیک شده بودند که در برخی نقاط نارنجک دستی و حتی قوطی کنسروهای خالی شده را پر از آشغال نموده و به طرف یکدیگر پرتاپ میکردند.
نیروهای عراقی انواع مین ضد نفر را در مقابل و اطراف سنگرها و کانالهای ارتباطیشان، به تعداد زیادی پخش کرده بودند و گاهی به صورت جعبهای رها کرده بودند.
در جریان این تک محدود، فرماندهی یگان سواره زرهی را ستوان «نوری تقی زاده» به عهده داشته و فرماندهی گروهان تک ور گردان ۱۳۹ را ستوان «محمد زمانیان» عهده دار بوده است. به نظر میرسد دشمن اجرای عملیات آفندی توسط نیروهای ایرانی در آن نقطه را قریب الوقوع میدانسته است، زیرا بنا به اظهار اسرای عراقی آنها ۲۴ ساعت قبل از آغاز عملیات، یک تیپ کماندویی بسیار ورزیده را وارد خط دفاعی خود نموده بودند و تعداد مدافعین عراقی به حدود سه برابر روزهای قبل رسیده بود.
افراد یگان سوار زرهی در تاریکی شب با سرعت و در یک خیز وارد سنگرهای دشمن شده و خط دفاعی او را درهم میشکنند، لیکن تعدادی از رزمند گان روی مین رفته مجروح یا شهید میشوند و بقیه از پیشروی باز میمانند. در این وضیعت ستوان «تقی زاده» فرماندهی گروهان به صف خط شکنان میپیوندند تا پیشروی را از حالت رکود خارج سازند، اما به محض رسیدن به لبه اولین کانال دشمن، خود نیز روی مین رفته و به داخل کانال و چند قدمی دیدگاه دشمن پرتاب میشود و آن هفت، هشت نفری که هم به دنبال ایشان به سمت مواضع دشمن خیز برداشتهاند؛ همگی روی مین میلغزند و شهید یا مجروح میشوند، فرمانده گروهان در وضیعت مجروحیت شدید و در حالی که بر روی زمین افتاده با دشمنی که قصد گرفتن سلاح او را دارد به مبارزه پرداخته و او را مجروح نموده و نقش بر زمینش مینماید و مهاجم کمکی او را نیز ناچار به تسلیم مینماید و با رسیدن نیروی کمکی خودی تعداد بیشتری از قوای دشمن را به اسارت میگیرند، اما به جزء ۲ نفر قادر به تخلیه بقیه اسرا نبوده اند و ظاهرا آنان را به هلاکت میرسانند.
بنا به گفته سرتیپ ۲ «زمانیان»، گروهان دوم گردان ۱۳۹ نیز با تحمل دشواریهای فراوان، تقدیم شهدای گرانقدر و مجروحینی، موفق به تصرف تپه شهید ابراهیمی میشوندو تلفات سنگینی به دشمن وارد میآورد و در نهایت، استقرار و تسلط نیروهای خودی، بر این ارتفاع حساس تثبیت میشود.
انتهای پیام/