به گزارش خبرنگار دفاعپرس از یزد، شهید حاج «احمد خالصی» در ششم تیرماه سال ۱۳۲۵ هجری شمسی در خانوادهای مستضعف اما متدین و مذهبی در اردکان دیده به جهان گشود. پدرش غلامعلی خالصی گرچه از مال دنیا دستش تهی بود؛ اما در عوض، سرمایهی بزرگی چون تدین، تقوا و اعتقاد به ولایت اهلبیت (علیهمالسلام) داشت که موجب شد با کسب روزی حلال توسط او و با زحمت همسر متعهدش فرزندانی متدین تربیت کند که نمونهاش شهید عزیز حاج احمد خالصی است.
شهید خالصی با زحمت چنین پدری و در دامن چنین مادری رشد کرد. در شش سالگی به دبستان رفت؛ اما پس از چهار سال، تحصیل را رها کرد و به کار آزاد مشغول شد. او خدمت به مردم را از راهکار و کوشش برگزید و به شغل لولهکشی مشغول شد.
وی کاسبی بسیار محترم و باانصاف بود. مردم از او بهخوبی نام میبردند و مورد اعتماد و احترام بود. در دوران انقلاب یکی از فعالین پرحرارتی بود که در همه حرکتها و امور انقلاب حضوری چشمگیر و فعال داشت.
به نماز جمعه و جماعت پایبند بود. در جلسات پرسش و پاسخ مذهبی و راهپیماییها و تظاهرات در انقلاب همیشه و همهجا حاضر بود. در پخش اعلامیههای حضرت امام خمینی (ره) و همکاری با روحانیت و مدرسه علمیه فعالیت زیادی داشت و از چهرههای شناختهشده انقلاب در اردکان بود.
پس از پیروزی انقلاب با تشکیل جهاد سازندگی به عضویت جهاد سازندگی اردکان درآمد. برای فعالیت در جهاد شب و روز نمیشناخت و از کار و تلاش برای انقلاب خسته نمیشد. در قسمت پشتیبانی جنگ جهاد سازندگی نیز بسیار پرکار بود.
پس از رسیدن به سن بلوغ با دختری از خانواده نجیب و متدین ازدواج کرد. ثمرهی ازدواجش سه فرزند، دو پسر و یک دختر بود. زن و فرزند و مادیات دنیوی نتوانست سد راه او در کسب معنویات و رفتن به جبهه و جهاد شود. بارها داوطلبانه از طریق جهاد به جبهه اعزام شد و به نبرد با دشمنان اسلام پرداخت.
وی سرانجام در تاریخ ۱۳۶۴/۹/۶ در منطقه شلمچه در عملیات پدافندی با اصابت ترکش به قلب و پا به درجهی رفیع شهادت نائل شد و روح بزرگش به ملکوت اعلی پر کشید و بر سفره اربابش امام حسین (علیهالسلام) مهمان شد.
پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دوش مردم شهیدپرور اردکان در بهشت شهدا در کنار دیگر گلگونکفنان شهید به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیتنامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
با اعتقاد کامل به مرگ، سؤال قبر و زنده شدن در روز قیامت و سؤال و میزان و صراط و… و بالاخره پاداش انسانها به بهشت یا دوزخ، (چه) خوب است انسان با اختیار مرگ سرخ را برگزیند و در راه حق به شهادت برسد.
انتهای پیام/