فرمانده شهیدی که رضایت الهی را در اطاعت از امر ولی فقیه می‌دانست
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از مشهد، شهید «نوراللّه كاظميان» سوّمين فرزند محمّدحسين در يكم مرداد 1331، در روستاى رادكان از توابع شهرستان چناران متولد شد.
شهید کاظمیان که از کودکی به ورزش علاقه داشت در دوران تحصیل فعاليت‌هاى چشمگيرى در زمینه ورزش و امور مذهبى داشت و به عنوان الگویی در بین هم سن سالان خود شناخته شده بود.
نوراللَّه در تيم‌هاى منتخب آموزشگاهها در رشتههاى واليبال، هندبال، فوتبال و دو و ميدانى حضورى فعّال داشت. به دليل استعداد فراوان در رشته هاكى، در اين رشته مشغول فعّاليّت شد. بين سال‌های 1351 تا 1349، عضو تيم هاكى استان خراسان بود و در سال 1352 عضو تيم ملّى هاكى ايران شد و در مسابقات آسيايى سال 1353 كه در تهران برگزار شد، شركت كرد.
پس از اخذ ديپلم در سال 1354، به سربازى رفت و در پادگان مشهد در جهت بیداری و آگاه‌سازی سربازان، گام‌های مؤثری برداشت. او در دوران خدمت نیز از ورزش غافل نبود، و با شرکت در مسابقه «دو موانع با تجهيزات» در مرحله استانی مقام نخست را از آن خود کرد و در مرحله کشوری نیز مقام سوم را به خود اختصاص داد.
شهید کاظمیان قبل از انقلاب با توجّه به زمينه مذهبى كه در وجودش متبلور بود، در مساجد امام حسن مجتبى(ع) و كرامت که زير نظر روحانيّت مبارز اداره مىشد به فعالیت علیه رژیم طاغوت پرداخت.
پس از اخذ ديپلم و گذراندن دوران سربازى از آنجايى كه شهيد كاظميان ورزش را بهترين وسيله براى رسيدن به هدف الهى خود و تربيت جسمى و روحى نسل آينده مىدانست در كسوت مربّى ورزش به خدمت آموزش و پرورش درآمد.
با شكل گرفتن انقلاب، براى سازماندهى نيروهاى مردمى با توجّه به ابتكار عمل و نظم خاصّى كه در كارهاي داشت، در كميته انقلاب اسلامی كه نهادى برخاسته از متن تودههاى مردم بود به فعّاليّت پرداخت. او حتى در بنيانگذارى سپاه پاسداران در مشهد نقش مؤثّرى داشت.
شهيد کاظمیان، زمانىكه لباس مقدّس پاسدارى را به تن كرد براى اين لباس حرمت قائل بود و ارزش آن را معادل لباس روحانيّت مىدانست.
با شروع جنگ تحمیلی دفاع از انقلاب اسلامی را يك وظيفه دينى، مذهبى و اجتماعى مىدانست و نسبت به وجب به وجب اين كشور اسلامى عشق می‌ورزيد؛ بر هیمن اساس برای شرکت در جهاد سر از پا نمىشناخت.
شهید کاظمیان مسئولیت‌هایی همچون معاونت تربيت معلم، معاونت تربيت بدنى آموزشگاههاى ناحيه 3 مشهد، معاونت ستاد پشتيبانى جنگ آموزش و پرورش خراسان را عهدهدار بود. او مدّتى نيز فرماندهى سپاه مستقر در حرم مطهر امام رضا (ع) را بر عهده داشت.
همه اين فعاليت‌ها روح شهید کاظمیان را اقناع نمىكرد؛ لذا عزم بازگشت به منطقه را كرد که با مخالفت مسئولان آموزش و پرورش رو‌به‌رو شد، چرا كه مسئولین وقت معتقد بودند وجود او براى ترغيب نيروها و اعزام آنها به جبهه بسيار ضرورى است و شهید کاظمیان به این شرط که در زمان عملیات‌ها در جبهه حضور داشته باشد حاضر به ماندن شد.
شهید کاظمیان تابع محض ولايت بود و هر آنچه ولايت فرمان مىداد، بى چون و چرا می‌پذیرفت و در اجرای آن سر از پا نمی‌شناخت.
مرضیه جلال‌طلب، همسر شهید کاظمیان در این خصوص می‌گوید: «قبل از آخرين اعزام شهید کاظمیان، براى خريد عروسى يكى از اقوام به بازار رفته بوديم. دلشوره عجيبى داشتم. منزل كه آمدیم، همسرم به اداره رفت، حدود 11 شب به خانه برگشت. به محض اين كه چشمم به او افتاد از او پرسیدم مى‌‌خواهى به جبهه بروى؟ سؤال کرد از كجا فهميدى؟ پاسخ دادم به من الهام شده ولی من نمی‌گذارم به جبهه بروى.
شهید با شنیدن این سخن من گفت: اگر لازم باشد از روى جنازه تو و دو فرزندم با اتومبيل خواهم گذشت تا به جبهه بروم. پدرم آنجا بود و با شنیدن جواب همسرم گفت: بگذار راحت باشد. از او خواستم تا صبح صبر كند و بعد برود و شهید گفت: امر ولى فقيه است بايد همين الآن بروم.
همان ساعت حركت كرد و يك ساعت بعد از نيشابور با من تماس گرفت و گفت امشب را در نیشابور می‌ماند. من گفتم: شما كه می‌خواستيد امشب را در نيشابور بمانيد چرا در منزل نمانديد؟ گفت: ولايت امر به حركت و هجرت من کرده و من بايد امشب خانهام را ترك مىكردم. من اگر در منزل مىماندم براى خودم مانده بودم ولى از لحظه‌اى كه پشت به خانه كردم حركتم براى خدا بوده است.»
شهید «نوراللَّه كاظميان» در 23 دى 1365 در حالی که مسئولیت پشتیبانی محور مقداد لشکر 5 نصر را بر عهده داشت در عمليّات پيروزمندانه كربلاى 5 در منطقه عمليّاتى شلمچه به شهادت رسيد و پيكر مطهرش در صحن آزادى حرم مطهر رضوی آرام گرفت.
فرازی از وصیت‌نامه شهید
«خدا را شكر مىكنم بر آنچه داد و آنچه گرفت. ما همه امانت خداييم بر روى زمين. معبودا، دل به لطف و كرمت بستهام؛ بر ما رحم كن و ما را لحظه‌اى به خود وامگذار.
انتهای پیام/
