گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: پس از تجاوز رژیم بعث به کشورمان، حمایت‌های مختلف کشورهای غربی، شرقی و عربی به صدام نیز آغاز شد.
آمریکایی‌ها که پس از سقوط نظام شاهنشاهی در ایران دستشان از منابع عظیم نفت کشورمان کوتاه شده بود، صدام را تشویق کردند که به ایران حمله کند؛ بنابراین می‌توان گفت که آمریکا مهمترین مشوق صدام برای حمله به ایران بود.
از سوی دیگر بخش عمده اسلحه مورد نیاز عراقی‌ها در طول جنگ توسط شوروی تأمین می‌شد؛ این کشور با در اختیار گذاشتن تجهیزات و جنگ‌افزار‌های مدرن، کمک زیادی به صدام کرد.
همچنین فرماندهان ارتش روسیه با حضور در ارتش عراق، ضمن ارائه آموزش نظامی به فرماندهان عراقی، راه‌های مقابله با حملات رزمندگان اسلام و حمله به ایران را به آن‌ها می‌آموختند.
کشورهای فرانسه و آلمان بیشتر از سایر کشورهای اروپایی، رژیم بعث را حمایت کردند؛ هواپیما‌های سوپر اتاندارد و موشک‌های لیزری که از آخرین دستاورد‌های صنعت نظامی فرانسه بود.
زمانیکه تمام این کمک‌ها نتوانست ارتش شکست خورده صدام را نجات دهد، آلمان با ارسال مواد شیمیایی به یاری صدام شتافت و این جنایتکار توانست شش هزار تن بمب شیمیایی علیه مردم ایران به کار گیرد.
کشورهای ایتالیا و بلژیک نیز با ارسال موشک‌های پیشرفته ضد زره و کمک به عراق در ساخت توپخانه دوربرد، از جمله حامیان رژیم بعث بودند.
از سوی دیگر کشورهای عربی منطقه نیز از هیچ کمکی به صدام دریغ نکردند؛ این کشورها با در اختیار داشتن بیشترین منابع نفت و گاز دنیا، عمده‌ترین پشتیبان عراق از نظر مالی و نیروی انسانی بودند؛ حضور اسیرانی از کشورهای اردن، مصر، مراکش، سودان، سومالی و کشورهای عربی خلیج فارس نشان دهنده اعزام نیروی انسانی از سوی کشورهای عربی به عراق است.
آسمان کشورهای عربی خلیج فارس نیز در طول جنگ در اختیار عراق بود و هواپیما‌های عراقی برای حمله به مناطق حساس در خلیج فارس و تنگه هرمز و استان‌های جنوبی کشورمان، از آسمان این کشورها استفاده می‌کردند.
حمایت کشورهای غربی، شرقی و عربی از صدام تا جایی پیش رفت که رسانه‌های مختلف غربی زبان به اعتراف گشودند؛ روزنامه «آبزرور» چاپ لندن یکم مهر ۱۳۶۹ در مقاله‌ای ضمن اعتراف به تامین نیاز‌های اقتصادی رژیم بعث توسط دولت‌های غربی، نوشت: «اگر عربستان سعودی، اروپا و شوروی به‌منظور کمک به عراق نیرو‌های نظامی، لوازم یدکی و پول روانه نمی‌کردند، ایران متحمل این همه تلفات در جنگ نمی‌شد».
رادیو آمریکا نیز بیست و سوم بهمن ۱۳۶۹ اعلام کرد: «این عراق بود و نه ایران که از کمک‌های کلان نظامی و مالی خارجی برخودار شد و این کمک‌ها به صدام حسین امکان داد که یک ماشین نظامی بیافریند؛ هشت سال بعد، زمانیکه میان این دو کشور آتش‌بس برقرار شد، شمار نفرات نظامی عراق از یک میلیون تجاوز می‌کرد؛ به این معنا که صدام حسین توانسته بود در عرض هشت سال نیرو‌های نظامی‌اش را چهار برابر کند و پول لازم برای این کار از سوی سعودی‌ها و کویتی‌ها تأمین شده بود؛ نه‌تن‌ها از سوی آن‌ها بلکه از سوی شوروی و همچنین از فرانسه، آلمان، ژاپن و سرانجام از آمریکا».
در پایان باید گفت که براساس آمار مستند، ۵۰ کشور جهان به‌طور مستقیم حامی جنایتکاری به‌نام صدام بودند و او را تشویق کردند که مرتکب تلخ‌ترین جنایات بشری شود؛ در واقع می‌توان تاکید کرد که این کشورها، شریک جرم دیکتاتور رژیم بعث بودند.
انتهای پیام/ ۴۲۱
