اهداف توافق‌نامه نفتی آمریکا با کردهای سوریه چیست؟
به گزارش گروه بین‌الملل دفاع پرس، «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا در پی اظهارات رهبر سنای جمهوری خواهان، توافق‌نامه طرف آمریکایی با کردهای سوریه را تأیید كرد و گفت كه این توافق‌نامه با «مظلوم عبدی» فرمانده نیروهای دمکراتیک سوریه امضا شده است.
آمریکایی‌ها و کردها مدعی هستند که هدف اصلی این توافق‌نامه، بروزرسانی و توسعه سایت‌ها و امکان تولید نفت در شمال غربی سوریه است.
اما با نگاهی به اقدامات اخیر ایالات متحده و همچنین معادلات عرصه منازعه می‌توان گفت برنامه‌های محرمانه کاخ سفید می‌تواند بر آینده سوریه تأثیر بگذارد. به نظر می‌رسد دو دلیل اصلی در توافق نفتی با کردهای سوریه وجود دارد.
حجم ذخایر نفتی سوریه حدود 2.5 میلیارد بشکه است که عمدتاً در استان‌های حسکه و دیرالزور قرار دارد؛ در سال‌های قبل از آغاز بحران در سوریه، فروش نفت منبع اصلی درآمد برای دولت سوریه بود، اما هنگامی‌که جنگ داخلی در سال 2012 آغاز شد، بخش بزرگی از میادین نفتی سوریه ابتدا به دست داعش افتاد و سپس شبه نظامیان کُرد میادین نفتی را از این گروه تروریستی گرفتند. از دست رفتن درآمد نفتی سوریه تاکنون ضربات اقتصادی بزرگی به دولت سوریه وارد کرده است.
میزان تولید نفت سوریه در سال 2008 روزانه 406 هزار بشکه بوده است. در سال 2011، به 353 هزار بشکه کاهش یافته و در سال 2018 فقط 24 هزار بشکه، یعنی به معنای کاهش بیش از 90 درصدی است. در حالی که تولید نفت کشور بحران زده اکنون بی اهمیت است، به نظر می رسد ایالات متحده با پشتیبانی مستقیم از تولید و فروش نفت کردستان قصد دارد بخش بزرگی از نفت سوریه را غارت کند.
نیروهای قسد در حال حاضر حدود 70 درصد از ذخایر نفتی سوریه و همچنین ذخایر گاز از جمله میدان نفتی العمر را که تا سال 2011 به میزان 80 هزار بشکه نفت در روز را تولید کرده است کنترل می‌کند. میدان نفتی التنک روزانه 40 هزار بشکه نفت تولید می‌کند. میادین نفتی السویدیه و الرومیه با هزار و 322 حلقه چاه نفت و حدود 25 حلقه چاه بنزین در الشادادی، الجیبسه و الحول در حومه جنوبی حسکه تا سال 2011 تاکنون در کنار هم تولید حدود 200 هزار بشکه نفت در روز را داشته که این مقدار حدود نیمی از کل تولید نفت در سوریه است. همه آنها اکنون تحت کنترل کردها هستند.
قطعاً، واشنگتن در پشت توافق خود با کردها فشار حداکثر علیه دولت رئیس جمهور بشار اسد را دنبال می‌کند. آمریکایی‌ها پیش از این قانون سزار تحریم‌های دمشق را برای از بین بردن اقتصاد در حال رنج سوریه به اجرا درآوردند و اکنون به گروه‌های کرد کمک می‌کنند که نفت خود را بفروشند تا از نزدیک شدن آنها به دولت مرکزی جلوگیری کنند و در عین حال فروش نفت دمشق را کاهش دهند.
به عبارت دیگر، واشنگتن به‌دنبال فشار حداکثری برای سرنگونی دولت سوریه است؛ زیرا دمشق در حال یک جنگ ویرانگر علیه تروریسم تحت حمایت خارجی است؛ اما طبق استانداردهای بین‌المللی، این توافق غیرقانونی است، زیرا با شبه نظامیان دمشق امضا می‌شود و لذا از نظر حقوق بین‌الملل هیچ‌گونه مشروعیتی و مقبولیتی نداشته و ندارد.
همچنین، امضای توافق‌نامه نفتی آمریکا با کردهای سوریه با ادامه تغییر استراتژی آمریکا در ماه‌های اخیر صورت می‌گیرد. از سال 2018، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا اصرار داشت تا نیروهای آمریکایی را از سوریه خارج کند. دولت ترامپ حتی هنگامی که ترکیه عملیاتی را علیه شبه نظامیان کرد سوری در کردهای تحت کنترل کردی عفرین در شمال سوریه انجام داد، کردهای متفق را تحت تأثیر قرار داد. چند روز قبل از این عملیات، ترامپ اعلام کرد نیروهای آمریکایی در شمال مواضع خود را ترک کرده اند.
سیاست‌های اتخاذ شده کاخ سفید از سال گذشته، باعث تغییر سیاست در حال تغییر ایالات متحده در قبال کردها و معادلات سوریه می‌شود. در وهله اول، با ورود به معامله نفتی با کردها، واشنگتن می خواهد خاطره سیاه کردها را از تعامل آمریکا هنگام حمله ترکیه به آنها پاک کند. اندکی قبل از عملیات ترکیه، کردها خروج نیروهای آمریکایی از شمال را «خیانت» عنوان کردند.
در وهله دوم، درست برخلاف سیاست گذشته خود در سوریه، آمریکایی‌ها اکنون به دنبال ایجاد نظارت بر خود در شمال سوریه برای كردها با حمایت و نظارت مستقیم خود هستند و به آنها در تحكیم حضور نظامی خود در كشور جنگ زده كمک می‌كنند. به‌نظر می‌رسد که فرآورده‌های نفتی سوریه و مزایای تأسیس بزرگترین پایگاه نظامی ایالات متحده در حسکه، ترامپ و استراتژیست‌های آمریکایی را وادار کرده است که یک پایگاه جدید برای نیروهای آمریکایی برای اجرای شایع در سراسر غرب آسیا ایجاد کنند. به بیان دیگر، آنها می‌خواهند شمال شرقی سوریه را به پایگاه نفوذ جدید خود در کل منطقه تبدیل کنند. طبعاً ایجاد چنین فرصتی به کردها کمک می کند تا درجه استقلال اقتصادی از دمشق را از طریق فروش نفت تأمین کنند.
انتهای پیام/
