به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس، فصل‌هایی از زندگی‌نامه و وصیت‌نامه امیر سرلشکر خلبان شهید «پرویز ذبیحی» از شهدای شهرستان جویبار را از نظر می‌گذرانیم.
زندگی‌نامه شهید:
امیر سرلشکر خلبان شهید «پرویز ذبیحی اترگله» فرزند «برار گل» در تاریخ پنجم اسفند 1322 در شهرستان جویبار به دنیا آمد. پدرش از کشاورزان ساده و بی‌آلایش بود که خود را وقف تربیت فرزند کرد.
وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدائی و متوسطه در تاریخ 15 آذر 1350 به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد. پس از 21 ماه تمرینات نظامی و فراگیری زبان انگلیسی و پروازهای مقدماتی با هواپیمای پایپرو/ و (بونانزا) و انجام پرواز/ سلو/ مستقل برای تکمیل دوره پرواز و پرواز با هواپیماهای پیشرفته عازم پایگاه هوایی اوکلاهمای آمریکا شد.
پس از پرواز با هواپیماهای آموزشی ت41 و جت، ت37 و در میان دانشجویانی ملیتهای مختلف و پرواز با جت مافوق صوت ت 38 به دریافت نشان خلبانی مفتخر و به ایران بازگشت و به جمع خلبان هواپیمای اف- 5 در پایگاه پنجم شماری پیوست.
با شروع تجاوز رژیم بعثی عراق به میهن اسلامی این شهید گرانقدر همانند دیگر خلبانان قهرمان به دفاع از کشور پرداخت و پس از چند پرواز عملیاتی برون مرزی و گشتهوائی در تاریخ 22 آبان 1359 در یک عملیات برون مرزی در منطقه شمال شرق موصل عراق هواپیمایش مورد اصابت جنگ افزارهای پدافندی دشمن قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
پروردگارا! با نام تو آغاز می‌کنم و به نام تو پایان می‌برم، اگرچه ناتوانم و به ناتوانی و عجز خود در پیشگاه مبارکت معترفم...
پدر و مادر عزیز! از زحمات بی‌دریغ شبانه روزی‌تان کمال تشکر را دارم و از اینکه نتوانستم وظیفه فرزندی را ایفا کنم، هر چند غیر قابل جبران است، مرا ببخشید و از شما می‌خواهم مرا با همه بدی‌ها عفو کنید تا روحم در آن دنیا آرامش گیرد...
اگر چه نتوانستم سرباز خوبی برای اسلام عزیز و میهن خود باشم و حافظ دستاوردهای آن باشم، مرا عفو کنید و امیدوارم فرزندان عزیزم جبران نمایند...
از فرزندان عزیز خود می‌خواهم که نهایت کوشش خود را انجام داده و در کسب تحصیل و فضائل اخلاقی کوشا باشند و به مدارج عالیه تحصیلی برسند و از کودکی به وادی مکتب اسلام سوق داده شوند و نگه‌دار اسلام عزیز و قرآن باشند که خداوند همیشه یار و همراه شماست...
انتهای پیام/
