به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، چه حکمتی است در واقعه‌ی عاشورا که از هرسو و هرمنظر که به آن می‌نگری راه به روشنی می‌یابی. چه گذشت در این جغرافیای بهشتی که اسرار آن، گویی همچنان رازگشای رموز بشری است.
ذکر مصائب و تاریخ نهضت حسینی قرن هاست که در هزاران کتاب تکرار شده و سالی هزاران بار تذکار می‌شود و روز به روز مردم بدان مشتاق‌تر و در نظر آن‌ها تازه‌تر می‌نماید و این از کرامات باهره‌ی حضرت حسین (ع) است.
این هم از کرامات بیکران اوست که جهان تشیع را شیفته و دلباخته‌ی خود کرده است. مردمی که از ادای فرایض و واجبات دینی و حضور در مساجد و ادراک فیوضات معنویه‌ی نماز جماعت خودداری کنند و بسا از ادای حقوق واجبه‌ی مالی که موجب عقوبت و مایه‌ی بسی گرفتاری است دریغ دارند، مشتاقانه در مجالس حسینی شرکت کنند و از صرف مال و عمر و وقت در آن‌ها کوتاهی ندارند. (1)
در این جلوه‌گاه نور به هر سو که خیره می‌شوی راه سبز سعادت را در پیش‌رو می‌بینی و در اجماع بهترین‌های هستی و بالانشینان بهشتی، بزرگ بانویی جلیل‌القدر را می‌یابی که جان و جسم خود را در راه اعتلای تفکر و آرمان نهضت امام زمان خود اهدا نمود. فاضله‌ای که برای زنده نگه‌داشتن بزرگترین حماسه‌ی هستی، نه تنها چون شمع سوخت و با لحظه لحظه‌ی عمر پربارش مشعل فروزان این قیام جهانتاب را فروزانتر داشت، بلکه با خون خویش، خون شهیدان نینوا را در جهان اسلام پیوسته در جوشش نگاه داشت.
صحبت از عقیله‌ی بنی هاشم است. او زینب (س) است، دخت گرانقدر امیرمومنان (ع) و تربیت یافته‌ی دامان پاک‌ترین زنان عالم، حضرت زهرا (س) و اوست که با مقاومت مردانه و ایستادگی مجاهدانه‌ی خود پیام آزادگی عاشورا را در پیکره‌ی تاریخ برای اَبد جاودانه کرد تا مردمان در اعصار و قرون متمادی با توسل به آموزه‌های آن، راه نجات را یافته و مشق عشق کرده و به حیات خود معنا بخشند.
گرچه در طول تاریخ بشریت هماره زنانی بوده‌اند که، چون آسیه (س) و مریم (س) در سخت‌ترین شرایط بر ایمان و مجاهده پایدار ماندند و آثار جاودانه‌ای از خود به یادگار نهادند تا آنجاکه آیاتی از قرآن کریم را در مدح و تمجید به خود اختصاص دادند، ولی از روزی که حقوق از دست رفته‌ی زن در جامعه با تعالیم عالیه‌ی اسلام احیا شد و زن به عنوان عضو اصیل پیکر امت اسلامی معرفی شد، زنان و به ویژه زنان مسلمان شخصیت و اصالت خویش را بازیافتند و در تحکیم مبانی اسلام و حفظ و پاسداری آن نقش به سزایی ایفا کردند. نگاهی اجمالی به تاریخ صدر اسلام به خوبی معلوم می‌دارد که چسان زنان مسلمان به پیروی از دستورات دینی خود در مسائل مهم اجتماعی – سیاسی شرکت داشته و اثرات مثبتی از خود به یادگار نهاده‌اند. (2)
زینب (س) از جمله این زنان مطهره است که امروز شکل‌گیری بزرگترین اجماع انسانی جهان تشیع به واسطه‌ی اربعین حسینی وامدار رشادت، استقامت و مجاهدت این بزرگ بانوی فهیمه و فاضله است.
غروب عاشورا، پیکر‌های پاک شهیدان، مثل زورق‌های شکسته در ساحل دریای خون برخاک افتاده بود، خیمه‌های سوخته آوار شده بود، ماه می‌تابید، گویی همه تاریخ، همه هستی در آن صحرا خلاصه شده بود، حقیقتِ هستی در تلآلو ماه می‌درخشید، نگاه زینب (س) بر شهیدان بود و او در این کارزار جز زیبایی هیچ نمی‌بیند و چشم در چشم خورشید که بر نیزه نشسته، به وسعت هستی بانگ برمی‌دارد.
پرچمت، چون سرنگون شد من نگه می‌دارمش
غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است
چگونه یک زن اسطوره‌ی زنان عالم می‌شود؟ پرورش زینب (س) در دامان پیامبر (ص) و علی (ع) و زهرا (س) و همراهی با امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و امام سجاد (ع) او را در نقطه‌ای از دانش قرار داد که فراتر از علم ظاهری و دانش اکتسابی بود. (3)
روح بی‌آرام او از توفان‌ها عبور کرده بود و از دریا‌های آتش گذشته بود و اندیشه و زبان او از جنس توفان و آتش و دریا بود؛ برآشوبنده و مطهر و اطمینان بخش. زینب (س) در راه اعتلای نهضت امام زمان خود لحظه‌ای آرام ننشست. او پس از فریاد و اعلام حقانیت حسین (ع) در راه شام و رسوا و ضایع کردن یزید و تاج و تختش، نهضت بیداری در مدینه را آغاز کرد، نهضتی که پشتوانه و ریشه اش، خون پاک حسین (ع) و یارانش بود.
هر روز در گوشه و کنار مدینه، مجلسی برپا بود. زینب (س) برای مردم از هجرت، از مکه تا کربلا و عاشورا و شهادت حسین (ع) و عباس (ع) و یاران سخن می‌گفت. شعله‌های بیداری افروخته شده بود و مدینه در آتش نهضت می‌سوخت. (4)
اینچنین است که جهان تشیع به داشتن الگوی زن قهرمان برای زنان آزاده و آزادیخواه عالم فخر می‌فروشد.
حضرت امام خمینی (ره) در فراضی از وصیت‌نامه‌ی سیاسی- الهی خود مرقوم فرموده‌اند: «ما مفتخریم که بانوان و زنان پیر و جوان و خرد و کلان، در صحنه‌های فرهنگی و اقتصادی نظام حاضر، و همدوش مردان، یا بهتر از آنان، در راه تعالی اسلام و مقاصد قرآن کریم فعالیت دارند ... و ما مکرر دیدیم که زنان بزرگواری زینب‌گونه، فریاد می‌زنند که فرزند خود را از دست داده و در راه خدای تعالی و اسلام عزیز از همه چیز خود گذشته، و مفتخرند به این امر، و می‌دانند آنچه به‌دست آورده‌اند بالاتر از جنات نعیم است، چه رسد به متاع ناچیز دنیا.»
زنان و مادران سرزمین من در روزگاران دفاع مقدس با تاسی بر الگویی والا، چون زینب (س) مردانه پا به میدان نبرد گذاردند و در دفاع از تمامیت ارضی و آرمان‌های مقدس انقلاب پا به پای مردان و فرزندان خود مجاهدت کردند و گواه تاریخ شدند؛ و امروز نیز دختران و مادران سرزمینم مفتخرند که درس آموز مکتب این بزرگ بانوی رشیده و طاهره‌اند.
1) در کربلا چه گذشت؟ - ترجمه‌ی نفس المهموم - شیخ عباس قمی
2) زن در حماسه کربلا – فاطمه رجبی
3) زینب الکبری – جعفر النقدی
4) مع الحسین فی نهضته
انتهای پیام/ 112
