به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، «فتح خون» اثر ماندگار شهید آوینی روایتی است تفسیرگونه از حادثه عظیم کربلا و تحلیلی به‌روز از قیام انسان‌ساز عاشورا.
شهید آوینی این کتاب را در سال 1366 تألیف کرده که بخش‌هایی از آن در زمان حیات نویسنده در ماهنامه «سوره» و فصلنامه «دفتر ادبیات و هنر مقاومت» منتشر شد. بعد از شهادت آوینی این منتشر و با توجه میزان علاقه مخاطبان به چاپ پانزدهم رسید. با توجه به اهمیت کتاب و ماه محرم بخش‌هایی از این اثر ارزشمند منتشر خواهد شد که قسمت سوم آن را در ادامه می‌خوانید:
باز هم کوفیان
ای تشنگان کوثر ولایت بیایید. من سرچشمه را یافته‌ام. وااسفا باطن قبله را رها کرده‌اید و بر گرد دیوارهایی سنگی می‌چرخید؟ بیایید باطن قبله همین جاست. به خدا، اگر نبود که خداوند خود این چنین خواسته، می‌دیدی کعبه را که به طواف امام آمده است و حجرالاسود را می‌دیدی که با او بیعت می‌کند. مگر نه این‌که انسان کامل، غایت تکامل است؟
ای امت آخر بر شما چه رفته است؟ مگر تا کجا می‌توان در محاق غفلت و کوری فرو شد که خورشید را نشناخت؟ معاویه مرده است و یزید بر خلافت خویش از مردم بیعت می‌گیرد. آیا می‌توان دست بیعت به یزید داد و آن‌گاه باز هم به جانب قبله نماز گزارد؟ یزید که قبله نمی‌شناسد، یزید که نماز نمی‌گزارد. چه رفته است شما را ای امت آخر؟
مکه، مدینه، بصره، دمشق، آیا در این دیار خاموشان زنده‌ای باقی نمانده است که سحر شیطان او را از خویشتن نربوده باشد؟ آیا کسی هست که روح خویش را به شیطان نفروخته باشد؟ وامحمدا چر هیچ دستی و علمی از هیچ جا به یاری حق بلند نمی‌شود؟ آیا همه دست‌ها را بریده‌اند؟ زبان‌ها را نیز؟ پس چرا هیچ فریادی به دادخواهی برنخاسته است؟
حضرت امام حسین (ع) از روز جمعه سوم شعبان که قافله عشق به مکه رسیده است تا هشتم ذی‌الحجه که مکه را ترک خواهد کرد، چهار ماه و چند روز در این شهر توقف داشته است، چهار ماه و چند روز. نه، واقعه آن همه شتاب زده روی نداده است که کسی فرصت اندیشیدن در آن نیافته باشد، و با این همه، از هیچ شهری جز کوفه ندایی برنخاست.
ما کوفیان را بی‌وفا می‌دانیم، مظهر بی‌وفایی و این حق است. اما آیا نباید پرسید که از کوفه گذشته چرا از مکه و مدینه و بصره و دمشق نیز دستی به یاری حق از آستین بیرون نیامد جز آن هفتاد و چند تن که شنیده‌اید و شنیده‌ایم؟ اگر نیک نیندیشیم، شاید انصاف این باشد که بگوییم باز هم کوفیان که در آن سرزمین اموات جز از کوفه جنبشی برنخاست؛ باز هم کوفیان.
ادامه دارد...
