گروه استان‌های دفاع‌پرس- عصمت دهقانی؛ السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک یا بن رسول الله، سلام بر تو ای خون خدا، سلام بر غیرت عباس، سلام بر صبوری زینب، سلام بر علی اصغر شش ماهه‌ات و سلام بر تو ای جاودانه تاریخ، سلام بر تو که بار دیگر شورشی در خلق عالم افکنده‌ای.
محرم که از راه می‌رسد، همه عقده دل می‌گشایم و بال‌های خیال را تا دوردست‌ها به پرواز در می‌آوریم؛ بخل فرات در عاشورا و روزهای قبل از آن به یادمان می‌افتد؛ خیانت آبش در تشنگی‌های علی اصغر را به رخش می‌کشیم و صحنه‌ی دلخراش شهادت عباس با لب تشنه در کنار فرات را فریاد می‌زنیم.
این روزها بیشتر از هر زمانی پیام‌های تاریخ در گوش‌مان زمزمه می‌شود، به راستی چه حکمتی در این نهفته است که هزار و چهارصد سال از حادثه عاشورا می‌گذرد ولی محرم هر سال انگار اولین مرتبه‌ای است که عزادار فرزند زهرا (س) و 72 کهکشان آسمان هدایتش می‌شویم؟
یا اباعبداللهᴉ این روزها بر سر هر کوی و برزن خیمه‌ی عزایی برافراشته شده است و پرچم‌هایی مزین به نام نامی تو بر سر در خانه‌های شیعیانت، تکایا، مساجد و حسینیه‌ها قد علم کرده است، که نشان از عشقی بی‌انتها دارد.
روز عاشورا روز خضوع و سجود همه عالم به پای تو ای درُ گرانبهای هستی است و زمین و زمان در اظهار عشق و حزن حسینی‌ات در تب و تابی ستودنی است.
مولای من! و حالا تو هستی و حکومت تزویر و ریای بنی امیه که آخرین نفس‌های زندگی ننگینش را می‌کشد و یزید ملعونی که پند و اندرز در گوشش کارساز نیست و نیاز است که بانگی ندای حق خواهی مظلومان جهان را جاودانه سازد و چه کسی بهتر از تو که خاتم انبیاء در گوشت «انا من حسین» زمزمه کرد و تو را کشتی نجات و چراغ هدایت نامید، می‌تواند این بار سنگین را به سر منزل مقصود برساند؟
از آغاز سفر به سرزمین کرب و بلا به همه‌ی یارانت فهماندی که در این سفر کامیابی مادی و بازگشتی نیست که بتوانند یک انتخاب آگاهانه، آزادانه و عاشقانه داشته باشند.
اینجاست که همراه با خانواده و اصحابت بر طوفان بلا سوار شدی بدون اینکه کشتی نجاتی بخواهی، چرا که خود کشتی نجاتی و چراغ هدایت و چه زیبا از مرگی که در راه خدا باشد استقبال کردی و آن را سعادتی دانستی و بر ننگ زندگی در کنار حرامیان ترجیح دادی.
حسین جانᴉ چه به موقع در کربلا بزمی عاشقانه برپا کردی و حج ناتمامت را در عاشورا به اتمام رساندی و چه صحنه زیبایی را برای اتمام حجت با یزیدیان انتخاب کردی، زمانی که علی اصغر تشنه لب را بر روی دستان خود گرفتی اما پاسخ‌شان تیر ناجوانمردی حرمله بود که بر گلوی نوگل شش ماهه‌ات نشست.
عاشورای امسال برای‌مان متفاوت‌تر از هر سال است، امسال جای «حاج قاسم سلیمانی» و خیلی از ملازمان کاروانت در جاده تاریخ در بین ما خالیست، همان‌ها که شهادت‌شان در جبهه مقاومت تفسیری از «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» بود چرا که در مکتب عاشورا مکان و زمان مفهومی ندارد و مکتب امام حسین (ع) است که مرزهای جغرافیای آزادی‌خواهی را در هم نوردیده و دیواره‌های تاریخ را فرو ریخته است.
هر گوشه از تابلوی عاشورا را که به نظاره می‌نشینیم، جلوه‌های ستودنی از عزت و افتخار را می‌بینیم آنجا که جوان سیزده ساله‌ای به نام قاسم معتقد است اگر مسئولین جامعه اسلامی یزید و طرفدارانش هستند پس مرگ از عسل شرین‌تر است و این مکتب انسان ساز است که «غلامرضا چاغروندها»، «حججی‌ها» و «حاج قاسم سلیمانی‌ها» را به مسلخگاه عشق می‌کشاند و شهد شیرین شهادت را روزی‌شان می‌کند.
مداحان اهل بیت، پیر غلامان و نوحه خوانان باز هم بال‌های خیال‌شان را تا دور دست‌ها به پرواز در می‌آورند و صحنه‌های کربلا را چه زیبا به تصویر می‌کشند؛ «مشک پاره و دستان بریده ابوالفضل»،«پیمان شکنی کوفیان»، «کوچۀ تنهایی مسلم»، «بخل فرات»، «لبان تشنه»، «اسارت حضرت زینب (س)»، از قساوت «حرمله» و تیر سه شاخه اش می‌گویند و آزادگی «حر» را به رخ حکام سرسپرده و دون صفتی می‌کشند که در مقابل اربابان خیانت، ذلیلانه سرتسلیم فرود می‌آورند.
یا بن امیرالمومنینᴉ شیوع ویروس منحوس کرونا نیز نتوانست ذره‌ای از شور و شعور حسینی را در بین شیعیات کم کند و عشق و آموزه‌های عاشورای حسینی تهدید کرونا را به فرصتی برای همدلی، کمک به مظلومان و اتحاد و برادری بیش از پیش تبدیل کرده است.
حاج قاسم سلیمانی چه زیبا گفت: «امروز قرارگاه حسین بن علی ایران است. ایران حرم است این حرم اگر ماند دیگر حرم‌ها می‌مانند.»
عظمت و جاودانگی امام حسین (ع) و نهضتی که بنیان نهاد و تاثیراتی که واقعه عاشورا در فکر و احساس بشریت ایجاد کرد، انگیزه مهمی است برای انعکاس این مهم با زبان هنر و ادب، برای زنده نگه داشتن این الگوهای قهرمانی و حماسه بی‌نظیرشان.
انتهای پیام/
