به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس خلاصه‌ای از زندگی شهید «باقر ملایی» را از نظر می‌گذرانیم.
زندگینامه شهید:
شهید «باقر ملایی» در 4 آبان 1330 در خانواده ای مؤمن و متعهد در روستای «کویه سفلی» از توابع شهرستان «رودسر» دیده به جهان گشود.
پدر و مادر باقر از آن جایی که ساکن روستا بودند با تلاش فراوان در امر کشاورزی سعی می کردند که با کسب روزی حلال فرزندانی سالم و صالح تحویل جامعه دهند. محمد باقر تحصیلات ابتدایی را در روستای «ناصر سرا» و دوره متوسطه را در یکی از مدارس رودسر به پایان برد و پس از آن به خدمت سربازی اعزام شد که پس از اتمام دوره سربازی به استخدام آموزش و پرورش لاهیجان درآمد ودر روستای «حسنعلی ده» لاهیجان به عنوان آموزگار مشغول به تدریس شد.
شهید «باقر ملایی» از دوران نو جوانی به سرودن شعر گیلکی علاقه ای ویژه نشان می داد و به زبان و ادبیات گیلکی توجهی خاص داشت. وی منظومه «وارش» را در سال 1350 به زبان گیلکی سرود که موضوع آن زندگی سراسر رنج دهقان تهی دستی بود که با چند فرزند خود در کلبه ای کوچک زندگی می کرد که او به مقایسه زندگی این دهقان تهی دست با اشراف و مالکان و سرمایه داران برآمد.
در ضمن محمد باقر به جمع آوری فولکلور شرق گیلان همت گماشت که انعکاس آن را در سروده هایش می توان دید. او به جمع آوری واژه های گیلکی دلبستگی خاص نشان می داد که توانست واژه نامه ای بالغ بر هفت هزار واژه شرق گیلان را فراهم نماید. سروده های ملایی بیشتر در اوزان کلاسیک و شامل دوبیتی، رباعی، غزل و مثنوی می باشد که ساده و روان و متأثر از روستا و زندگی روستایی است.
همزمان با شکل گیری انقلاب اسلامی محمد باقر با شرکت در تظاهرات، نفرت و انزجار خود را از رژیم پهلوی نشان می داد و در این راه بارها مورد آزار و اذیت مزدوران ساواک قرار گرفته بود، اما عشق به وطن و دلدادگی او نسبت به حضرت امام خمینی (ره) هیچ گاه او را از مسیری که برگزیده بود منصرف نکرد و تا پیروزی انقلاب اسلامی با آگاهی و آزادمردی ایثارگرانه در راه اهداف خود ایستاد.
شهید ملایی در امر احیا فرائض دینی و شرعی خود پر تلاش بود و از آنجا که از روح لطیف و شاعرانه بهره مند بود با طمانینه خاص خود به ارشاد دیگران می پرداخت و در انجام کارهای خداپسندانه پیش قدم بود. وی از هر فرصتی برای کمک به محرومین و نیازمندان استفاده می کرد و در تربیت نسل جوان و نوجوان جامعه می کوشید. باقر عاشق اهل بیت بود و با این عشق خود را به خدا نزدیکتر می کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، شهید «باقر ملایی» جزء اعزامی های سال ۵۶ برای دفاع از آب و خاک میهن اسلامی به جبهه های نور علیه ظلمت اعزام شد. وی پس از مدتی حضور در جبهه ها برای مرخصی به شهرستان رودسر برگشت، اما روح بلند و ملکوتی اش تاب ماندن نداشت لذا بار دیگر عازم جبهه شد.
دوستان و اطرافیان وی از او خواسته بودند که در شهر بماند و به شغل معلمی بپردازد. اما او در پاسخ گفته بود: وقتی دشمن کیان ما را مورد هدف قرار داده از من می خواهید که به ندای مظلومیت مظلومان تاریخ پاسخ نگویم؟ نه! چنین نخواهم کرد. سر انجام پس از مدتی مبارزه در برابر دشمن بيست و هفتم شهريور 1360، در دهلاويه بر اثر اصابت تركش گلوله توپ به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
انتهای پیام/
