به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، «اکبر رودی» اول مرداد سال ۱۳۶۰ در روستای «بهارستان» از توابع شهرستان «آستارا» متولد، که با تولد وی، درخششی در خانواده‌اش متبلور شد.
خانواده «اکبر» متدین و مذهبی بوده و از آن‌جا که در اوج پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس، وفاداری خود را نسبت به انقلاب اسلامی ثابت کرده بودند، آخرین فرزند خود را نیز در راه آرمان‌های بلند انقلاب و اسلام عزیز پرورش دادند.
«اکبر» پس از اتمام تحصیلات و اخذ مدرک دیپلم، جهت ادای دین به انقلاب اسلامی، در سن ۱۹ سالگی برای گذراندن خدمت مقدس سربازی، راهی زاهدان شد و به‌عنوان یکی از سربازان نیروی انتظامی در دفاع از مرز‌های جمهوری اسلامی به پا خاست.
اخلاق خوب و رفتار حسنه «اکبر» زبان‌زد عام و خاص بود و احترام ویژه او نسبت به پدر و مادر ناتوانش آن‌چنان بود که به هنگام سربازی، تمام همّ و غم او خانواده‌اش شده بود، تا جایی که در سفارشات خود به برادران و خواهرانش، گفته بود که از پدر و مادر، خوب مواظبت کنید؛ چراکه آن‌ها میوه‌های زندگی‌اند و برای ما زحمات زیادی کشیده‌اند و ما مدیون آن‌ها هستیم؛ عشق به پدر و مادر و اسلام، دو اصل مهم و اساسی در زندگی شهید «اکبر رودی» بود.
پایبندی نسبت به دین مبین اسلام و گوش فرا دادن به فرمایشات حضرت امام خمینی (ره) و ولایت فقیه، در او همیشگی بود؛ به‌طوری که عکس کوچکی از امام امت (ره) همیشه در گوشه جیب او می‌درخشید و در نشست‌های دوستانه‌اش همیشه از خصوصیات اخلاقی امام خمینی (ره) برای دیگران می‌گفت.
خواندن نماز، قرائت قرآن و کمک به دیگران، از دیگر خصوصیات اخلاقی «اکبر» محسوب می‌شد. حُسن خلق او و احترام به فامیل و دوستان، از او انسانی مومن و با تقوا ساخته بود. علاقه او در اوقات فراغت به ماهی‌گیری و کوه‌نوردی بسیار زیاد بود. «اکبر» طی چند ماهی که خود را آماده خدمت سربازی می‌کرد، مدتی به کار مشغول بود و حقوق دریافتی خود را خرج خانواده می‌کرد.
حفظ خاک و آب و نیز دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی در خانواده «رودی» همیشگی بود؛ چراکه یکی از برادران «اکبر» در طول هشت سال دفاع مقدس پنج سال از عمر شریف خود را در حفظ دستاورد‌های انقلاب اسلامی در خاک‌های تفتیده جنوب سپری کرده و به‌عنوان یکی از جانبازان انقلاب ماندگار شد.
«اکبر» در آخرین دیدار با خانواده خود عنوان کرده بود که این بار آخرین دیدارم با شماست و از همه حلالیت طلبیده بود و سرانجام ۱۵ مهر سال ۱۳۸۰، در پاسگاه مرزی طلایی زابل بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و پیکر پاک و مطهرش پس از تشییع در زادگاهش به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
