گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ موسیقی از آن دسته هنرهایی است که همواره محل بحث میان فقها و هنرمندان بوده و به لحاظ برداشت‌های متفاوت و برخی سوء تفاهم‌های ایجاد شده این مباحث پایانی ندارد. با نگاهی به گذشته و جریان‌های انحرافی که در موسیقی رخ داد و رواج گونه‌ای از موسیقی منحط که اصطلاحا به موسیقی کاباره‌ای معروف شدند و سبب ابتذال گسترده‌ای شدند طبیعی بود که علما و فقها در مقابل آن بایستند.
در کنار چنین موسیقی مبتذلی جریان‌های مشابهی در تئاتر، سینما و ادبیات و دیگر رشته‌های هنری شاهد بودیم که عملا از فرط ابتذال و یا روشنفکرمآبی هنر اصیل ایران را دچار لطمه و آسیب جدی کردند. وقوع انقلاب اسلامی به نحوی در مقابل هر دو جریان ایستاد. هنرمندان بسیاری با شکل گیری انقلاب جلای وطن کردند تا به خیال خود پله‌های ترقی را در سرزمین بیگانه طی کنند که بعد از گذشت چهار دهه نه تنها از هیچ پله‌ای بالا نرفتند که فراموش نیز شدند.
در مقابل عده‌ای از هنرمندان ترجیح دادند بمانند و زبان هنر خود را با شرایط بوجود آمده وفق دهند که اغلب نیز موفق شدند.
در این میان موسیقی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. موسیقی تنها هنری است که بدون واسطه و فاصله با مخاطب خود ارتباط می‌گیرد و مخاطب نیز به سرعت تعیین می‌کند که سبک و سیاق اثر ساخته شده را پذیرفته یا نه.
«ایران ایران» با صدای «رضا رویگری»، «شب نورد» با همکاری شجریان و شهرام ناظری، «همپای جلودار» با صدای «حسام‌الدین سراج» و... از جمله آثاری بودند که هم لحاظ موسیقی و هم به لحاظ استقبال مخاطبان از اهمیت بالایی برخوردار هستند.
متاسفانه با فاصله گرفتن از سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی رفته رفته موسیقی راه خود را اگر نه به طور کامل با آرمان‌های انقلاب جدا کرد. هر چند نمی‌توان مدعی شد موسیقی فعلی در تقابل با ارزش‌های دینی و انقلابی قرار گرفته اما نمی‌توان این نکته را نیز پذیرفت که موسیقی کنونی صدای انقلاب اسلامی می‌تواند باشد.
در طول جنگ تحمیلی آثار متعددی در رثای شهدای جنگ تحمیلی ساخته شد که در آن سال‌ها بسیار مورد توجه قرار گرفت با توجه به این پیشینه این سوال در ذهن متبلور می‌شود که در رثای شهدای جبهه مقاومت و مدافعان حرم چند قطعه موسیقی ساخته و نواخته شده است.
اصولا مواجه اصحاب موسیقی با چنین مسئله مهمی چگونه است و از کدام زاویه به موضوع نگاه می‌کنند. البته نگاه مأیوسانه به موسیقی نباید داشت تعدادی هنرمند متعهد به جبهه مقاومت کاملا جوششی و آتش به اختیار وارد میدان شدند و با بضاعت اندک خود آثار قابل اعتنایی خلق کردند اما در مجموع باید گفت اهالی موسیقی هنوز دين خود نسبت مردم امروز که دل در جبهه مقاومت دارند ادا نکرده‌اند و انتظار می‌رود آنها نیز در کنار اهالی ادبیات و شعر حضور چشمگیری داشته باشند.
انتهای پیام/ 161
