به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، در اولین روز اردیبهشت سال ۱۳۳۶ هجری شمسی در احمدآباد اردکان در خانواده‌ای کشاورز، امّا متدین به نام «حسین نوری احمدآبادی»، فرزندی متولّد شد که علاقه‌ی پدر و مادر به اهل‌بیت (ع) موجب شد او را محمد نام نهادند و به محمدعلی صدا می‌کردند.
محمدعلی در سن ۷ سالگی وارد دبستان شد و پس از پایان سال سوّم، مشکلات مالی خانواده موجب شد تحصیل را رها و مشغول کار آزاد شود و به کار کشاورزی و بنّایی مشغول شود.
او بسیار خوش‌اخلاق و دوست‌داشتنی بود. نسبت به انجام فرایض دینی، نماز و روزه حسّاس بود. زمانی که انقلاب شروع شد٬ همگام با مردم در انقلاب حضوری فعّال داشت. زمانی که ضدانقلاب در کردستان دست به آشوب زد؛ محمد جهت پیوستن به رزمندگان سلحشور اسلام و پاک‌سازی کردستان به سنندج رفت. پس از سه ماه به بانه رفت و سپس در هر جبهه‌ای که به وجودش نیاز شد، حضور یافت.
۵ دفعه به جبهه رفت، ۳ دفعه به کردستان و یک‌دفعه به جبهه‌ی بستان و آخرین بار به جبهه‌ی خونین‌شهر رفت و مدّت ۱۰ ماه و ۲۱ روز از بهترین لحظات عمر و فصل جوانی خود را در سنگر جهاد، به عشق شهادت و کربلا گذراند.
یک‌دفعه مجروح شد و مدّت ۲۱ روز در بیمارستان بود. پس از بهبودی بلافاصله به جبهه عزیمت کرد و در عملیات فتح‌المبین شرکت کرد.
هنگام رفتن به جبهه از مادرش درخواست کرد که «دعا کن شهید شوم.» پدرش هر چه اصرار کرد که او را داماد نماید، گفت: «تا بیت المقدّس آزاد نشود ازدواج نمی‌کنم.»
سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۲/۲۰ در عملیات بیت المقدّس در جبهه‌ی خونین‌شهر شرکت کرد و براثر اصابت ترکش به آرزوی خود که شهادت بود دست‌یافت و با مدال افتخار شهادت به دیدار اربابش امام حسین (علیه السّلام) رفت.
پیکر مطهرش پس از تشییع باشکوه بر دست و دوش مردم قدرشناس اردکان و احمدآباد در گلزار شهدای احمدآباد به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
