گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ میثم بشیرنژاد؛ همیشه متولیان امور فرهنگی در شرایط عادی از وضعیت بخش‌های فرهنگی مختلف راضی نبودند و نیستند، کم‌کاری در حوزه‌های کتاب، موسیقی، سینما و تئاتر و ... در همه حال دغدغه قاطبه اهالی فرهنگ بوده و هست. الان در دوران کرونایی سالن‌های سینما و تئاتر تعطیل است، کتابخانه‌ها عملا فعالیتی ندارند و به نوعی یک رخوت بر بخش فرهنگی سایه افکنده است.
به قول وزیر ارشاد و برخی مسئولان در دوران کرونا حوزه فرهنگ بیشترین آسیب و ضرر را به خود دیده است و هنرمندان زیادی با بیکاری دست به گریبان هستند و روزگار سختی را می‌گذرانند.
آنچه در این دوران ضرورت دارد، توجه ویژه مسئولان به جامعه و اصحاب فرهنگی در زمینه‌های مختلف؛ نه در حرف بلکه در عمل برای مساعد کردن شرایط زندگی آنها در زمان حال و عبور از منطقه قرمز و آسیب رسان امروز است.
البته هدف از این نوشتار پرداختن به مسائل و مشکلات حوزه فرهنگی نیست،که البته کم هم نیست ولی واقعیت امر این است که به راحتی نمی‌توان چشم بست و عبور کرد و سخن نگفت.
باید اذعان داشت که یکی از شاخص‌های مهم در رشد و توسعه هر کشوری سرانه مطالعه آن کشور است که هنوز کشور ما با میانگین جهانی آن فاصله زیادی داریم. مشکلات عمده و مسائل اقتصادی قطعا در توجه به بخش فرهنگی و توجه به کتاب و مطالعه تاثیرگذار هست اما تا حدی چندان باور پذیر نیست.
فنلاند، نروژ، آلمان، هلند، سوئد، بلژیک و بسیاری از کشورهای اروپایی بالاترین سرانه مطالعه را در بین تمام کشورهای جهان دارند و شاید به خاطر این باشد که کتاب و کتابخوانی جز لاینفک زندگی این ممالک شده است. اگر در خصوص آسیب‌های اجتماعی هم به این‌ها نگاه کنید کمترین میزان جرائم را به خود اختصاص داده‌اند. کما اینکه در تمکین به قوانین هم سرآمد هستند و مخصوصا در فرهنگ رانندگی کردن هم به بهترین شکل ممکن قائل به قانون هستند و از کمترین حوادث جاده ای هم برخوردارند. و این موضوع تسری پیدا کرده به تمام زندگی آنها، که با مطاله و آگاهی و قانونمندی سهم مطلوبی از زندگی از آن خود کنند.
اکنون در دوران کرونا که بسیاری مجبور به دورکاری و کاهش ساعت کار خود کرده‌اند، فرصت خوبی برای آشتی بیشتر با کتاب و مطالعه کردن است؛ که علیرغم همه گرفتاری‌های شخصی و اجتماعی حتی مطالعه کردن ۱۵ تا ۲۰ دقیقه‌ای در شبانه روز می‌تواند کمک زیادی به آگاهی فرد و متعاقب آن به بالا بردن فرهنگ جامعه کند.
هرچند الان پیشرفت‌های الکترونیکی و گسترش فضای مجازی شرایط را متفاوت از قبل کرده و دسترسی به بسیاری از منابع و کتابخانه‌ها هم از طریق اینترنت راحت‌تر شده است و به نوعی باید گفت همه این شرایط کمک کرده که شانس دسترسی به کتاب و کتابخوانی برای علاقه مندان افزایش پیدا کند.
با این حال بسیاری از افراد هنوز ورق زدن صفحات کتاب را به لمس کردن گوشی و چرخیدن در صفحات مجازی ترجیح می‌دهند. در هر صورت بسیار ارزشمند و قابل تقدیر خواهد بود است که مطالعه کردن روزی در جامعه ما دغدغه همه باشد و اکثریت به فرهنگ کتابخوانی جامه عمل بپوشانند.
جالب است که بسیاری از کشورهای صنعتی و پیشرفته که تکنولوژی را در اختیار دارند همانند ژاپن، بالاترین تیراژ کتاب و روزنامه را نیز دارند و همچنان کتاب و روزنامه با وجود سیطره فضای مجازی در امکان عمومی، مترو و اتوبوس و... جایگاه ویژه ای دارد.
در خصوص اهمیت کتاب همین جمله ویکتور هوگو شاعر و داستانویس معروف کافی است که: «خوشبخت کسی است که به یکی از این دو چیز دسترسی دارد؛ یا کتاب‌های خوب، یا دوستانی که اهل کتاب باشند».
آنچه که فارغ از برنامه های کلان متولیان فرهنگی باید به آن پرداخته شود، توجه به کتاب و مطالعه از بطن و متن جامعه و مردمی بودن آن است که تاثیر آن به مراتب بیشتر برای کودکان و نوجوانان امروز و همینطور انتقال به نسل های آینده مثمر ثمر خواهد بود. نباید فراموش کرد که آموزه های دینی ما هم به یادگیری و فراگیری علم و دانش تاکید فراوان شده است.
بدون تردید رشد فرهنگی یک جامعه و بالا بردن سرانه مطالعه؛ رشد و توسعه در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... را به دنبال خواهد داشت. و این برای کسانی که دغدغه پیشرفت همه جانبه کشور را دارند یک امر ضروری و قابل تامل است.
انتهای پیام/102
