به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، شهید علیمردان آزادبخت در وصیت‌نامه خود آورده است: بسم الله الرحمن الرحیم. گواهی می‌دهم كه خداوند یكی است و محمد (ص) پیامبر اوست و قرآن كتاب خدا و معجزه پیامبر (ص) است. وصیت من وصیت‌نامه تمامی شهدا است كه هر كدام به نحوی برای پیروزی دین خدا و اسلام به شهادت رسیده‌اند.
مطلبی با زوار كربلا دارم. ان‌شاء الله كه راه كربلا باز می‌شود و همه به زیارت كربلا برویم و اما اگر راه كربلا باز شد و به كربلا رفتید و ما در میان جمع‌تان نبودیم، به جای رزمندگان شهید صدا بزنید كه ای حسین (ع) شهید، شهدای ما به عشق آزادی كربلایت آمدند.
اگر آن زمان در كربلا نبودند كه به یاریت بیایند، اكنون با اندك زمانی فاصله به سوی تو آمدند تا قیام و انقلاب تو را تداوم بخشند و تجلی‌گر قیام تو باشند، اما آفتاب عمرشان بین راه غروب كرد و غروب‌‌ها را خون فشاندند و اینك سحرگاهان فرا رسیده و ما آمده‌ایم تا لاله خون را بچینیم.
كوله‌پشتی حمید سوری پیش من است و او هم وصیت كرده كه اگر ما به كربلا رسیدیم، كوله او را به كربلا برسانیم و بگوییم ای حسین (ع) حمید رزمنده‌ای بود که برای رسیدن به كربلایت از جان خود دریغ ننمود.
در این راه خستگی‌ناپذیر بود، اما قاتلان علی اكبرت خنجر خصمانه زمان را بر قلب او فرو بردند. اینك این كوله آن شهید. اگر بنده نیز در بین راه كربلا به شهادت رسیدم، كوله‌ام را جفت كوله حمید به كربلا ببرید و همین مطالب را نیز از طرف من آنجا كنار مرقد مطهر امام حسین (ع) بخوانید.
اما پدر و مادرم، شما برای رشد و شكوفایی نهال من دریغ نكرده‌اید، زندگی‌تان را در پای این نهال گذاشتید و مرا به اینجا رساندید، ولی من نتوانستم آن چنان كه شاید و باید، جوابگوی زحمات شما باشم، اما خدا را شاهد می‌گیرم من هم آن زحمات شما را به یاد داشته و هم ضرورت وجود در جبهه را طبق دستورات ائمه(ع) اولویت دادم و در نظر داشتم زحمات شما را. از این كه نتوانستم خدمتگزاریتان نمایم، ببخشید و شهادت مرا لیاقت و نعمتی از طرف خدا بدانید كه به شما دست داده است.
توفیق در صف حسینیان را برای من طالب باشید و اگر جنازه‌ام به دستتان رسید، در بهشت زهرا زیر پای محمود و كنار حمید دفنم كنید و اگر جنازه‌ام به دستتان نرسید، بدانید كه من در صحرای جنوب و غرب كشور، در بیابان‌ها همرزم دارم و در پیش آنها هستم. در غرب پیش جهانشاه‌ها هستم و در جنوب پیش دهقان و اسدها هستم.
اما همسر عزیزم امید است كه حالت خوب باشد و هیچ گونه ناراحتی نداشته باشید. از تو نیز می‌خواهم كه مقاوم و استوار در برابر مشكلات ایستادگی كنی و ناراحتی به خود راه ندهی، چون من كه راضی به رضای خدا هستم و تو نیز اگر مرا می‌خواهی، تو نیز راضی به رضای خدا باش و بسیار ذكر كن و ذكر فاطمه (س) را زیاد كن (34 مرتبه الله اكبر و 33 مرتبه الحمد لله و 33 مرتبه سبحان الله.) در برابر گرفتاری‌ها به خدا پناه ببر و صبور باش كه قرآن كریم فرمود: ان الله مع الصابرین. بیش از هر چیز توكل بر خدا كن
فاتحه زیاد برایم بخوانید كه من عاصی بودم و قرآن نیز زیاد بخوانید، تا روحم تازه شود. برادرانم را درس قرآن یاد بدهید تا برایم بخوانند و از آنها می‌خواهم كه از خط امام واسلام جدا نشوید و محكم و پوینده راه امام و شهدا باشید. در ضمن مرا با لباس فرم سپاه دفن كنید كه حق به گردن من دارد، ببخشید و مرا حلال كنید و من نیز اگر حقی پیش كسی دارم، حلال می‌كنم.
ای حسین، شهدای ما به عشق كربلا آمدند، اگرچه نتوانستند مرقد مطهر تو را زیارت كنند، ولی اكنون در محضر تو هستند. شهدا آمدند تا قیام انقلاب تو را تداوم بخشند و تجلی‌گر قیام و حماسه حسینی باشند. اما آفتاب عمرشان در بین راه غروب كرد. تو خود یاریگر دیگر رزمندگان باش تا به آرزوی شهدا جامه عمل بپوشانند. بعد از شهادتم فرزندانم را طوری تربیت كنید كه پیرو رهبر باشند. دخترم را فاطمه‌گونه و پسرم را حسین‌وار تحویل جامعه بدهید تا در مسیر اسلام حركت كنند. در پایان از خدا می‌خواهم ما را از یاران حسین بن علی قرار دهد و مرگی نصیبم كند كه رضایت خدا در آن باشد.
انتهای پیام/
