گروه بین‌الملل دفاع‌پرس ـ داوود عامری؛ اگرچه در یک نگاه سطحی و بدون توجه به تاریخ علم، به نظر می‌رسد که جهان غرب، نقش پر رنگتری در توسعه دانش در جهان داشته و دارد، اما واقعیت این است که آنچه امروز در غرب رواج دارد، توسعه فناوری است تا علم.
شاید به نظر برسد که نگارنده به خاطر نگاه خاص خود به غرب، چنین نظری دارد، اما اگر اندکی ذهن خود را به تاریخ علم در جهان معطوف کنیم، ملاحظه می‌شود که آنچه در دنیا، علم را به سمت پیشروی و گسترش سوق داده است، اندیشه‌های علمی در کنار اخلاق بوده است. اندیشه‌های علمی، جوامع را به کسب علم و دانش سوق می‌دادند و اخلاق علمی، به صاحبان علم تکلیف می‌کرد که دانش خود را در اختیار دیگران قرار دهند تا از این طریق علم و دانش در جهان گسترش یابد، لذا هیچ نقطه‌ای از جهان را نمی‌توانیم پیدا کنیم که از دستاورد‌های علمی تهی باشد و مردمان آن، به سبک هزاران سال پیش زندگی کنند، اگرچه هزاران سال پیش هم، دانش به اندازه پیشرفت خود در زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی انسانها تاثیرگذار بوده است.
اتفاقی که امروزه در حوزه علم و دانش افتاده، گسترش سریع آن به واسطه ابزار‌های رسانه‌ای است. یعنی در عصر ما، دانش به سرعت راه گسترش خود را پیدا کرده و به واسطه انقلاب در فناوری ارتباطات و اطلاعات و گسترش نظام‌های آموزش همگانی، تاسیس مدارس و دانشگاه‌ها، همگانی شده است.
در این همگانی شدن و رشد دانش در جامعه انسانی، همگان شراکت دارند و هر جامعه و کشوری به سهم خود در کشفیات علمی مشارکت داشته است، به طوری که اگر برخی اقوام در کشفیات علمی فعال نبوده‌اند، در نقش تهیه ابزار‌های مختلف حضور داشته‌اند؛ بنابراین علم، همانگونه که محصول جامعه بزرگ انسانی در سیاره آبی است، به همان دلیل نیز، بهره‌برداری از آن تعلق به همگان دارد و هیچ کس حق آن را ندارد که عده‌ای دیگر را از دسترسی به دانش و منابع علمی محروم سازد. در کنار ممنوعیت آپارتاید علمی از لحاظ قوانین بین‌الملل، بی‌اخلاق‌ترین اقدام، بهره‌گیری از علم در کشتار انسانها و ساختن ابزار‌های ویرانگر است که شاید بتوان گفت ویروس منحوس کرونا نیز در این حوزه قرار می‌گیرد.
بر این اساس کمیسیون ملی یونسکو از سال ۱۳۸۰، ۲۰ آبان ماه (۱۰ نوامبر) را روز جهانی «علم در خدمت صلح و توسعه» نام گذاری کرده است تا فرصتی شود برای تبادل نظر صاحبان فکر و اندیشه در حوزه ترویج، توسعه و عمومی کردن علم و قرار دادن آن در خدمت یک آرمان بزرگ بشری به نام صلح، تا در سایه آرامش و آسودگی خاطر انسانها، شاهد رشد و شکوفایی جوامع در جای جای کره زمین باشیم.
هدف از گرامیداشت این روز، یادآوری این نکته مهم است که علم، باید در مسیر صلح، توسعه، سعادت و کرامت انسان گام بردارد، تا بتواند برای جوامع انسانی سودمند باشد و در مسیر کاهش دردها و آلام بشری حرکت کند. نقش علم در رسیدن به صلح و عدالت و کاهش نگرانی‌ها و بحران‌های مختلف از زیست محیطی گرفته تا مقابله با آتش افروزی جنایتکاران نظام سلطه پر رنگ‌تر شود.
طبیعتاً این یک حرکت بشردوستانه و اخلاق مدار در حوزه توسعه علم است و حرکت در این مسیر می‌تواند خدمات شایسته‌ای به بشریت ارائه کند، اما نکته‌ای که متاسفانه در جهان امروز مشاهده می‌شود، نوعی تبعیض و آپارتاید علمی است.
آپارتاید علمی به این معنا که نظام‌های استکباری با بهره گیری از قدرت سیاسی و اقتصادی خود و تحمیل سیاست‌های غیر اصولی بر ساحت علم، تلاش می‌کنند بخشی از جامعه جهانی را از حقوق حقه خود که همانا امکان دستیابی به علم، دانش و فناوری در حوزه‌های مختلف، محروم نمایند. از اینرو جوامع مختلف بشری مواجه با یک تبعیض و بی عدالتی علمی و به معنای واقعی کلمه با آپارتاید علمی روبرو هستند.
امروزه کشور‌های مستقل و غیر متعهد به انحا و عناوین مختلف مواجه با تحریم و اعمال آپارتاید علمی هستند و تلاش‌های زیادی برای جلوگیری از پیشرفت آن‌ها صورت می‌گیرد. یکی از این کشور‌های مستقل، ایران اسلامی است که علاوه بر حوزه‌های اقتصادی، در حوزه علمی نیز، ناجوانمردانه از سوی غرب با تحریم مواجه گردیده است. علاوه بر ایران، کشور‌های دیگری هم به علت اتخاذ سیاست‌های مستقل مواجه با آپارتاید علمی هستند. در این ارتباط اگر بخواهیم به مصادیق اشاره کنیم موارد متعددی را می‌توان نام برد.
ملاحظه می‌شود که طی سال‌های گذشته کشور ما در ارتباطات دانشگاهی و تبادلات علمی دچار مشکل شده است و یا با انواع تحریم‌ها از پیشرفت‌های ما در حوزه انرژی هسته‌ای جلوگیری می‌شود و یا در همین دوره کرونا ما دچار محرومیت‌های حوزه دارویی و درمانی هستیم و معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور نیز به بایکوت علمی مقالات دانشمندان ایرانی اشاره کرده و گفته بود که این روز‌ها یک آپارتاید علمی دست به کار شده تا از انتشار مقالات دانشمندان ایرانی در نشریات خارجی جلوگیری کند.
باید گفت که از آنجا که توسعه علم در جهان، مدیون همه جوامع است، لذا اعمال تحریم و آپارتاید علمی، ناجوانمردانه‌ترین و غیر اخلاقی‌ترین رفتار در این حوزه است و این امر ناشی از کمرنگ شدن اخلاق در جامعه علمی و نادیده گرفتن حقوق مسلم انسانها در برخورداری از مواهب علم در جهان است.
امروزه نظام استکباری تلاش دارد با تکیه بر دانش و فناوری خود، از توسعه عدالت علمی در جهان جلوگیری کند تا بتواند همچنان، سرمایه‌های مادی و معنوی سرزمین‌های دیگر را به نفع خود مصادره کند و در این راه عدالت علمی را یکی از بزرگترین مخاطرات برای سلطه علمی، سیاسی و اقتصادی خود تلقی می‌کند بنابراین باید گفت که وظیفه همه نخبگان و مراکز علمی ـ پژوهشی جهان است که در این خصوص با گفتمانی مشخص تلاش کنند تا پرچمداری عدالت علمی و فناوری را در دست گرفته، با این تهدید بزرگ جهانی در حوزه صلح و عدالت مقابله کنند.
انتهای پیام/ 112
