لحظه شهادت من گريه و زارى نكنيد و نماز شکر به جا آورید
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بیرجند، «غلامرضا حیدری» در روز دوازدهم خرداد 1344 در روستای اسفدن از توابع شهرستان قائنات متولد و در روز هجدهم شهریور 1364 در محل پیرانشهر کردستان شهد شیرین شهادت را نوشید.
وصیتنامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
الذين آمنوا وهاجروا وجاهدوا فی سبيل الله بأموالهم وأنفسهم أعظم درجه عند الله
من اكنون كه عازم جبهه حق عليه باطل هستم نمى‌دانم كه آيا لياقت شهادت در راه اسلام عليه كفر نصيبم مى‌شود يا نه؟ و اگر هم اين افتخار نصيبم شد و با شهداى صدر اسلام حسين بن على (ع) و ديگر يارانش قرار مى‌گيرم؟
به گفته امام، شهيد از همه بالاتر است و لحظه شهادت من گريه و زارى نكنيد بلكه نماز شكر به جاى آوريد. در وقتى من شهيد شدم نگذاريد دشمنان اسلام خوشحال گردند بلكه با خوشحال بودن خود، مشت محكمى بر دهان آنها بكوبيد. در شب شهادت من، مانند شب عروسى من جشن بگيريد و به خوشحالى بپردازيد.
شهيد زنده است و نزد خدا روزى مى‌خورد و فكر نكنيد كه هر كس شهيد شد مرده است بلكه زنده است. ما بايد با خون خود درخت اسلام را آبيارى كنيم و به تمام دنيا بفهمانيم كه اسلام بايد در همه دنيا حكم فرما باشد و اين مزدوران شرق و غرب، هيچ كارى از دستشان بر نمى‌آيد. به قول امام امت، ملتى كه شهادت دارد، اسارت ندارد.
پدر و مادر عزيزم، اميدوارم از شهيد شدن من هيچ ناراحتى نداشته باشيد...
انتهای پیام/
