به گزارش خبرنگار بین الملل دفاع پرس، در سال ۲۰۰۲، ام نضال فرحات به عنوان اولین زن فلسطینی عربی در فیلمی ویدیویی مشاهده شد که محمد، فرزند شهید خود و عضو گردان های قسام را برای شرکت در عملیاتی شهادت طلبانه در شهرک صهیونیست نشین “عتصمونا” بدرقه می کرد. محمد در این عملیات توانست شمار زیادی از نظامیان رژیم صهیونیستی را به هلاکت برساند و عدهای را نیز زخمی کرد.
مریم فرحات (ام فرحات) از اهالی «حی الشجاعیه» در شرق غزه بود که در تاریخ ۲۴ دسامبر ۱۹۴۹ در یک خانواده طبقه ضعیف غزه به دنیا آمد و دارای ۱۰ برادر و ۵ خواهر بود.
او ۶ پسر و چهار دختر داشت که همه پسرهایش از اعضای گردانهای شهید عزالدین القسام، شاخه نظامی حماس هستند؛ در این میان، ۳ پسر به نامهای نضال، محمد و رواد شهید شدهاند و یک فرزند وی نیز پس از ۱۱ سال در اسارت رژیم صهیونیستی از زندان آزاد شد، وی به سبب فداکاریهایی که در جریان انتفاضه الاقصی و قبل از آن از خود نشان داده است، به “خنساء فلسطین” ملقب شده است.
فرحات تحصیلات خود را تا زمانی که با فتحی فرحات “ابو نضال” ازدواج کرد، ادامه داد. زمانی که او ازدواج کرد وی دوره دبیرستان را در مدرسه “الزهرا” سپری کرده بود.
خنساء فلسطین خود را نامزد انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین کرد و پس از پیروزی در انتخابات، مسیر جهاد و مبارزه سیاسی را به منظور تکمیل مبارزات و دلاوری های خود در راستای تحقق حقوق و خواسته های ملت فلسطین آغاز کرد.
نظامیان رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۳ “نضال” دیگر فرزند وی را به شهادت رساندند. وی یکی از فرماندهان گردانهای قسام و از نخستین مهندسان و طراحان موشکهای مقاومت بود.
همچنین جنگندههای رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۵ “رواد” سومین فرزند وی را پس از بمباران خودروی شخصیاش در غزه به شهادت رساندند.
رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۵ “وسام” دیگر فرزند این مادر مبارز و آزاده را پس از سپری کردن دوره محکومیت ۱۱ سالهاش در زندانهای صهیونیستی آزاد کرد.
در سال ۱۹۹۲ “عماد عقل” فرمانده شاخه نظامی حماس و مبارز دلاور و قهرمانی که صهیونیستها او را ” صاحب ۷ جان” میخواندند، به منزل ام نضال پناهنده شد و سرانجام در ۲۴ نوامبر سال ۱۹۹۳ در منزل وی به محاصره بیش از ۲۰۰ نظامی رژیم صهیونیستی درآمده و پس از مبارزهای جانانه با صهیونیستها، جام شهادت را سر کشید.
گفتنی است که ام نضال فرحات در سن ۶۴ سالگی پس از عمری مبارزه با بیماری در ۱۷ مارس ۲۰۱۳ دیده از جهان فرو بست و پیکر پاک و مطهر وی با حضور مقامات رسمی دولت فلسطین و خیل عظیم شهروندان در قبرستان شرقیه غزه و در کنار ۳ فرزند شهیدش به خاک سپرده شد.
جمعه ۱۷ اسفند ماه ۱۳۸۰ ام فرحات یکی دیگر از فرزندانش را برای انجام عملیات شهادت طلبانه آماده می کرد. مادر و فرزند در مقابل دوربین قرار می گیرند. پسر چند قدمی را با اسلحه ای در دست و پیشانی بندی بر سر و لباس نظامی بر تن راه می رود. آنگاه در کنار مادر قرار میگیرد و مادر او را می بوسد و در کنار فرزند آمادگی خود را برای شهادت پسر ۱۷ ساله اش اعلام می کند.
پسری که اینچنین با مادر وداع میکرد، محمد فتحی فرحات بود که در تاریخ ۱۷ اسفند ماه ۱۳۸۰ طی عملیات شهادت طلبانه در شهرک صهیونیست نشین عتصمونه در جنوب نوار غزه پس از کشتن حدود ۷ اشغالگر و زخمی کردن دهها تن دیگر، طی یک درگیری به شهادت رسید.
تجلیل مقام معظم رهبری از بانو ام فرحات:
چهار روز بعد از آن بود که رهبر انقلاب در درس خارج فقه خود به این حماسه اشاره کرده و فرمودند:
«…بنده منظره اون مادری که با پسرش وداع میکرد، دیروز در تلویزیون دیدم. بسیار هم دلم پر از غم شد هم دلم پر از امید شد. غم بخاطر اینکه انسان ببیند که دنیای اسلام چه گوهرهای ارزندهای را دارد و نمی شناسد مثل اون مادر دارد و قدردانی نمیکند مثل اون پسر. اون مادر میگفت اگر صد تا پسر مثل این فرزندم داشته باشم همه را در این راه میدهم. اینها را نمیشناسد دنیای اسلام. این گوهرهای گرانبها را قدر نمیداند. غم از این جهت و امید از این جهتی که ملتی که این روحیه درش هست ، روحیه آن مادر و آن پسر که میآیند جلوی تلویزیون و خودشان را نشان میدهند و با هم خداحافظی میکنند و این مادر میداند که این بچه بناست برود تا دو ساعت دیگر به قتل برسد، این جوان رعنا را میفرستد بطرف میدان جنگ. ملتیکه این شجاعت را دارد این ملت قابل این است که بماند قابل این است که پیروز شود.
انتهای پیام/ح
