دستگاه رسمى هنرى ما کى مى‌خواهد با «تفکر اسلامى» آشنا بشود؟
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ سینمای انقلابی، سینمای متعهد، سینمای دینی، سینمای مقاومت و مفاهیمی از این دست بارها و بارها از سوی برخی صاحبنظران مطرح شده است و هر کدام نیز تعاریفی مطابق ان ارائه داده‌اند که می‌تواند در جای خود مورد نقد و نظر قرار گیرد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی که در حوزه فرهنگ و هنر جایگاه مهمی دارند و نظرات ارزشمندی در این خصوص ارائه داده‌اند طبعا کاستی‌های این حوزه بخصوص سینما را بهتر می‌شناسند و به همین ترتیب راهکارهای استراتژیکی نیز مطرح کرده‌‌اند.
مجموعه «سینمای قدسی» مجموعه نظرات معظم‌له در حوزه سینما و مسائل مربوط به آن است که از سال 1369 تا امروز را شامل می‌شود. مطالعه این بیانات می‌تواند مدیران سینمایی کشور را در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها یاری رسان باشد.
«هنرمندان و نویسندگان و گویندگان و مجریان و کارگردانان و هنرپیشگان و همه و همه، باید دست به دست هم بدهند تا این مفاهیم اسلامىِ ارزشمند و درخشنده را در صورت برنامه‌هاى هنرى بسازند تا مردم از آن‌ها تعلیم بگیرند. مراد ما از تعلیم در صدا و سیما، سخنرانى و میزگرد و تدریس صرف نیست. صدا و سیما باید انواع و اقسام روشهاى هنرى را در برنامه‌هاى هنرى و فیلم‌ها و نمایشها براى تفهیم و توضیح مفاهیم و ارزشهاى اسلامى به کار گیرد و اگر غیر از این باشد، صدا و سیماى جمهورى اسلامى، صدا و سیماى اسلامى نیست.[1]»
این‌طور نباشد که به نام اسلام چیزى را بگوییم که سست باشد، یا چیزى را ببافیم که فقط شکل، شکل اسلامى باشد؛ مثل این نماهاى تلویزیونى ـ عکس گنبد و بارگاه و مانند آن ـ که شماها براى فیلم‌ها درست مى‌کنید و چیزى را از دور نشان مى‌دهید. ارایه‌ى چنین چیزهایى از اسلام، یک چیز پوک پوچ کم‌مایه است که فقط یک زر و زیور دروغى، آن هم ظاهرى و سطحى را نشان مى‌دهد.
حقیقتا بایستى مفاهیم و معارف اسلامى پخش و منعکس بشود. علاوه‌ى بر این، صدا و سیما کوشش کند که مردم متدین بشوند. یکى از وظایفى که واقعا باید آقایان به آن توجه کنند، متدین‌سازى است. کارى کنید که مستمع‌تان بر اثر صحبت شما، حقیقتاً به صورت عمیق متدین بشود.»[2]
«در هر جامعه‌اى، راه مبارزه‌ى ساده و آسان با ادیان این است که راه عنان‌گسیختگى و مهارگسیختگى شهوات را باز کنند. در ایران، این کار را شروع کردند. یکى از راه‌هایش ـ که جزو مهم‌ترین کارها بود ـ کشف حجاب بود. یکى دیگر از راه‌هایش، رواج می‌خوارگى بود که این کار را انجام دادند. کار دیگر این بود که رابطه‌ى محدود زن و مرد را بشکنند. این، جزو کارهاى تجربه شده است. وسایل جدید علمى و پیشرفت‌هاى تمدن ـ مثل سینما و رادیو و تلویزیون و امثال این‌ها ـ نیز به آن‌ها این امکان را مى‌داد که با خیال راحت این کارها را در جامعه انجام بدهند. این، غیر از مقوله‌ى علم و سواد و فکریات و ذهنیات بود.»[3]
«اگر سى سال درست کار کردید، سى سال این جامعه را جلو برده‌اید و سى سال پیش خدا ذخیره کرده‌اید. اگر درست کار کردید، سى سال خودتان جلو رفته‌اید. این، فرهنگ قرآنى و اسلامى است. همین فرهنگ باید در هنر ما هم منعکس بشود. این مفاهیم باید در نمایشنامه‌ها، فیلم‌ها، سینما، تلویزیون و رادیوى ما انعکاس یابد.
من نمى‌دانم این دستگاه رسمى هنرى ما، کى مى‌خواهد با اعماق تفکر اسلامى آشنا بشود. مى‌نویسند، غلط! اجرا مى‌کنند، غلط! در قالب‌هاى هنرى حرف مى‌زنند، غلط! چرا؟! منطق اسلام این‌طور نیست. اسلام مى‌گوید، شما کارگر که خوب و با وجدان و با نیت حسن کار مى‌کنید، شما معلم که براى احساس مسؤولیت درس مى‌دهید، شما کارمند که براى پیشبرد جامعه و گشودن گره‌هاى جامعه کار مى‌کنید، هر یک ساعت کارتان، ذخیره و حسنه‌اى در پیش پروردگار است؛ هر یک ساعت کارتان، این ملت را یک ساعت جلو مى‌برد. انسان از چنین کارى، دیگر خستگى و کسالت پیدا نمى‌کند.
معلمان، کارگران کارخانه‌ها و مزارع، صنعتگران، محققان، کارمندان دستگاه‌هاى اجرایى، مدافعان حریم امنیت کشور، و هر کسى که در هر نقطه‌اى از این کشور اسلامى مشغول چنین کارى است، باید بداند که در حال عبادت است.»[4]
[1] بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم/ ۱۳۶۸/۰۹/۱۵
[2] بیانات در دیدار مسئولان صدا و سیما/ ۱۳۶۹/۰۵/۰۷
[3] بیانات در دیدار جمعی از طلاب و دانشجویان/ ۱۳۶۹/۰۹/۲۸
[4] بیانات در دیدار جمعی از کارگران و معلمان/ ۱۳۷۰/۰۲/۱۱
انتهای پیام/ 161
