به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، تنها ۶۷ روز از جنگ تحمیلی می‌گذشت. حملات عراق از زمین و هوا شروع شده بود. نیرو‌های زمینی و هوایی ایران به دفاع پرداختند، اما عراق به همین مقدار اکتفا نکرد. عراق از همان ابتدا قصد داشت نیروی دریایی ارتش ایران را هم از پا در بیاورد، ولی با تاکتیک‌هایی که از سوی نیروی دریایی کشورمان طراحی شد، با انجام عملیاتی به نام «مروارید» و پیروزی نیروی دریایی ایران در مقابل عراق، تمام نقشه‌های رژیم بعثی نقش بر آب شد.
وقتی صدام اعلام کرد که می‌خواهد پایانه‌های نفتی ایران را منهدم و نظام جمهوری اسلامی ایران را ساقط سازد، نیروی دریایی ایران تصمیم گرفت ضربه محکمی به نیروی دریایی عراق وارد کند. برای همین اولین حرکت، طراحی عملیات «شهید صفری» بود. هدف این عملیات انهدام سکوی «الامیه» یکی از پایانه‌های نفتی عراق بود. تکاوران نیروی دریایی با دو فروند بالگرد و دو فروند واحد شناور به این سکو یورش بردند و با گذاشتن مواد منفجره روی سکو و انفجار آنها توانستند سکو را منهدم کنند.
وقتی سکوی الامیه منهدم شد، صدام اعلام کرد که این سکو خسارت زیادی ندیده است! بلافاصله ناخدا «مرجانی‌نژاد» دستور عملیات «مروارید» را صادر کرد. عملیات مروارید برای انهدام سکوی «البکر» طراحی شده بود. البته هدف فقط انهدام سکوی البکر نبود، بلکه مأموریت اصلی، بیرون کشیدن شناور‌های دریایی عراق از منطقه ام‌القصر بود.
صادرات نفت برای عراق به آرزو تبدیل شد
عملیات مروارید یکی از عملیات‌های نیروی دریایی ایران در جنگ ایران و عراق است. این عملیات پس از استقرار گروه اعزامی که از تکاوران دریایی عملیات بودند، آغاز شد. این گروه ساعت ۴:۳۰ صبح هفتم آذر ماه ۵۹ به طرف سکوی «البکر» اعزام شدند. پس از استقرار بر اسکله، تبادل آتش گسترده میان رزمندگان ایرانی و بعثی‌ها صورت گرفت.
عملیات مروارید تکمیل‌کننده دو عملیات پیشین بود که به نام‌های «اشکان» و «شهید صفری» معروف و توسط «نیروی رزمی ۴۲۱» اجرا شده بودند. عملیات‌های شهید اشکان، شهید صفری و مروارید، پشت سر هم و با موفقیت انجام شدند. عملیات مروارید ۷۲ ساعت طول کشید و عملیات شهید صفری در ۲۴ ساعت انجام شد.
پیروزی‌های پی در پی که توسط نیرو‌های ایرانی در برابر بعثی‌ها به دست آمد، نه تنها باعث از دست دادن بیش از دو سوم توان دریایی عراق شد، بلکه با محصور شدن در منطقه «ام‌القصر» و افتادن کنترل خلیج‌فارس و تنگه هرمز به دست نیروی دریایی ایران امکان صادرات نفت عراق که از دو سکوی نفتی استراتژیک «البکر» و «الامیه» هم برایشان به آرزو تبدیل شد.
حال من خوب است؛ شما به نبرد ادامه دهید
سختی‌هایی که نیرو‌های ایرانی در عملیات مروارید بر خود دیدند، این عملیات را جاودانه کرد؛ از گرسنگی بچه‌ها و چشم‌انتظاری غذا‌های بسته‌بندی شده که بالگرد هوادریا به سمتشان پرتاپ می‌کرد و در دریا می‌افتاد و طعمه کوسه‌های گرسنه می‌شد گرفته تا رشادت‌های شهید «محمدابراهیم همتی» در ناوچه پیکان و دلاوری‌های ناو «استوار سیاهکل» که در روز عملیات با اینکه یکی از دستانش قطع شده بود، حاضر نشد سوار بالگرد امداد شود و به عقب بازگردد. او بر عرشه ناوچه پیکان ایستاده بود و با شعار‌های خود تلاش می‌کرد تکاوران درگیر در عملیات و سایر نیرو‌ها را دلگرم و تشویق کند و در معرکه نبرد، ناو استوار سیاهکل با دستی قطع شده فریاد می‌زد: حال من خوب است؛ شما به نبرد ادامه دهید.
ناوچه پیکان، مرواریدی در دل صدف خلیج فارس
در پایان عملیات مروارید که آتش آن تاریکی مطلق دریا را به روشنایی روز تبدیل کرده بود، با شهادت شهید همتی و ۲۷ نفر از یارانش در ناوچه پیکان که این ناوچه را، چون مرواریدی در صدف خلیج فارس جاودانه کرد، نیرو‌های ایرانی در مقابل رژیم بعث عراق پیروز شدند و نیروی دریایی رژیم بعث عراق برای همیشه از میدان نبرد در خلیج فارس، حذف شد.
در پی این عملیات، علاوه بر قطع صدور نفت از طریق پایانه‌های نفتی البکر و الامیه، بر اثر انهدام بخش اعظم توان دریایی عراق، تسلط دریایی ایران در منطقه خلیج فارس به طور کامل تحقق یافت و بنادر و جزایر و تاسیسات ایران تا پایان جنگ توسط یگان‌های سطحی دریایی دشمن مورد تهدید قرار نگرفت. در مقابل، در تمام این مدت راه‌های مواصلات دریایی دشمن مسدود شد و هیچ کشتی تجاری و نفتکشی نتوانست به ساحل و بنادر آنها تردد کند؛ در نهایت عراق با همکاری کشور‌های حاشیه جنوبی خلیج فارس، نیازمندی‌های نظامی و غیر نظامی خود را زیر پرچم دیگر کشور‌ها تا بنادر کشور‌های جنوب خلیج فارس حمل و پس از تخلیه در بنادر آنها، از طریق زمین و با هزینه بالا به عراق منتقل می‌کرد.
عملیات مروارید تا آن زمان بزرگترین عملیات آفندی و ایذایی ارتش ایران در خلیج فارس بود. همین سبب شد که امام خمینی (ره)، روز هفتم آذر ماه را به پاس اجرای قدرتمندانه و دشمن‌شکن نیروی دریایی، روز «نیروی دریایی» نامگذاری کنند.
گزارش از: مرضیه کیان
انتهای پیام/ 112
