گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس ـ رسول حسنی؛ در روز جمعه 7 آذر 1399 بار دیگر آتش شوم ترور به دست عمال رژیم صهیونیستی شعلهور شد و این بار دکتر محسن فخریزاده از دانشمندان هستهای کشور را به شهادت رساندند.
رسانه ملی نیز به منظور ادای دین برای چندمین بار فیلم سینمایی «بادیگارد» را روی آنتن فرستاد. اما یک نکته در این میان مطرح میشود و آن اینکه «بادیگارد» دیگر اثر ماندگار ابراهیم حاتمیکیا نیست که از دیدنش لذت ببریم بلکه از فرط خالی بودن انبان فرهنگی ما تبدیل شده به پرچم مستعمل عزای شهیدانی که به دست بیگانه شهید میشوند.
«بادیگارد» نه تنها لذت بخش نیست که دیدنش دردآور و غیرقابل تحمل است و این به نفس اثر برنمیگردد بلکه متوجه سایه سنگین انفعالی است که بر سر اصحاب فرهنگ و مسئولان فرهنگی افتاده است و اجازه نمیدهد تا چهره تروریسم را بر پرده سینما ببینیم. با وجود بیش از 17 هزار شهید ترور به زحمت میتوان 10 اثر نام برد که در این حوزه ساخته شده باشد.
بیش از دو دهه از شهادت صیاد شیرازی میگذرد و هنوز یک پلان از این شهیدی که قربانی تروریسم بینالمللی شده ندیدهایم. اشکال کار در کجاست؟ یا فیلمسازان ما حمیت پرداخت این موضوع را ندارند یا طرح این موضوع از حوصله مسئولان سینمایی ما خارج است. گویا هنوز برای آقایان مسئله ترور جامعیت لازم را ندارد و امری حاشیهای تلقی میشود.
وفتی هم احیانا یکی از هموطنان ما که جایگاهی دارند و سکاندار عرصهای در کشور ترور میشوند، برای بار چندم «بادیگارد» پخش میشود که مثلا ادای دینی کرده باشند.
در حالی که غافل از این نکته هستند که این بازپخش چندباره نه یک اقدام فرهنگی که عملی کاریکاتوروار است که کیسه خالی فرهنگی ما را جار میزند. وقتی از آثار سیاهنمایی که در لحظه لحظه آن ایران و ایرانی به سخره گرفته میشود تقدیر میشود دیگر چرا باید انتظار داشته باشیم مسئله تروریسم در سینما تصویر شود.
از طرفی وقتی برخی از سلبریتیها هشتک نه به اعدام به راه میاندازند و از عاملان ترور حمایت میکنند و به اقدامات شهید حسن طهرانی مقدم حمله میکنند و شعار نابودی اسرائیل این شهید را عقبماندگی و ارتجاع تفسیر میکنند مسلم است که شهدای ترور از سینمای ایران بهرهای نخواهند داشت.
ممیزیها، موضوعات طبقهبندی شده، هزینه بالای تولید و بهانههایی از این دست نباید مانعی برای ورود فیلمسازان به این عرصه شود. ورود به مسئله تروریسم و تصویر کردن شهدای ترور بر پرده سینما و البته قاب تلویزیون یک راهبرد فرهنگی در مسیر توسعه انقلاب اسلامی است و اهمیت آن از فناوری موشکی کمتر نیست به شرط آنکه دل بسوزد و قدمی برداشته شود.
انتهای پیام/ 161