«میثم صبوحی» کارگردن مستند تاثیرگذار «حلب دریا ندارد» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، با اشاره به حضور این مستند در جشنواره سینماحقیقت اظهار داشت: مستند «حلب دریا ندارد» یک مستند کوتاه است که در بخش مسابقه ملی کوتاه جشنواره حقیقت پذیرفته شده است. این مستند روایتی از شهر حلب است که چند ماه پس از آزادسازی شهر حلب ساخته شده است.
وی درباره داستان این مستند گفت: آدم‌های مختلفی شامل زن، مرد، پیر و جوان سوژه‌های این مستند هستند که داستان خودشان را تعریف می‌کنند؛ در خلال داستان زندگی این سوژه‌ها، ما داستان شهر حلب را روایت می‌کنیم. سوژه‌های این مستند قصه‌هایشان را در سه بخش قبل و بعد از جنگ و امیدها و آرزوهایشان برای آینده روایت می‌کنند که در تدوین سعی کردیم نمایی از مردم شهر حلب و آرزوهایشان و داستان شهر را روایت کرده باشیم.
مردم سوریه فرهیخته، متمدن و شبیه‌ترین به مردم ایران هستند
کارگردن مستند «حلب دریا ندارد» درخصوص اهمیت روایت شهر حلب در قاب دوربین گفت: مردم ایران کشور سوریه را با جنگ می‌شناسند درصورتی‌که مردم سوریه در میان کشورهای عربی، شبیه‌ترین آدم‌ها به مردم ایران هستند؛ از لحاظ فرهنگ، تمدن، نوع پوشش، نوع برخورد فرهیخته و متمدن هستند. این موضوع چیزی بود که برای من نیز عجیب بود و وقتی وارد سوریه شدم تازه متوجه این موضوع شدم.
وی افزود: موضوع بعدی، علاوه بر تشابهات و مناسبات فرهنگی، خود شهر حلب است؛ حلب از قدیمی‌ترین شهرهای دنیا محسوب می‌شود که قدمت فذهنگی زیادی دارد. آدم‌های بزرگ و بسیاری از این شهر به ایران در حال رفت و آمد بوده‌اند که ما از آن بی‌خبر هستیم.
صبوحی با تاکید براینکه جنگ حلب، جنگ عجیبی بوده است، عنوان کرد: داستان جنگ و جنایت نیروهای داعش در سوریه تا زمانی که محاصره حلب شکسته نشده بود شکل دیگری داشت که بعد از شکسته شدن محاصره شهر، اوضاع جنگ به‌گونه‌ی دیگر شد و ورق جنگ با خون‌های زیاد و زحمت‌های فراوان بچه‌های ایرانی، در سوریه تغییر کرد. مجموعه این گذشته تاریخی و اتفاقات آزادسازی حلب، باعث می‌شد سوریه و شهر حلب سوژه مهمی برای مستندسازی و ارتباطات بعدی با مردم این کشور و توسعه فرهنگی این دو ملت باشد.
وی نمایش و دیده شدن آثار مستند را دغدغه و مشکل اصلی مستندسازان دانست و افزود: تعداد زیادی از مستندسازان با عناوین و موضوعات مختلف در سوریه فیلم تولید کرده‌اند که برخی از این آثار مربوط به تبعات جنگ، تاثیرات جنگ روی زندگی مردم و موضوعات دیگر است؛ اما متاسفانه این آثار دیده نمی‌شوند و انگار ویترینی برای نمایش و پخش این فیلم‌ها وجود ندارد.
این کارگردان خاطرنشان کرد: مستندسازان تنها تلاش می‌کنند آثارشان را به جشنواره‌ها و محافل مختلف ارسال کنند و اکران برای مستند خود برگزار کنند و در فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تبلیغات آن را انجام دهند تا آثار دیده شود.
هنوز مستند در سبد فرهنگی مردم جا نگرفته است
کارگردن مستند «حلب دریا ندارد» تاکید کرد: هنوز مستند در سبد فرهنگی مردم ایران جا نگرفته است درحالی که مستندسازان برای تولید برخی از کارهایشان مجبور به خطر کردن و تحمل سختی‌های بسیاری هستند اما برای بحث فروش، توزیع و دیده شدن اثر، برنامه خوبی پیش‌بینی نشده است درحالی که هدف دیده شدن این اثر است.
وی گفت: مستندساز تمام تلاش و همت خودش را برای تولید خوب فیلم صرف می‌کند و پخش و توزیع آن لازمه تبلیغات و مسائل دیگری است که به‌نظرم لازم است سازمان خاصی آن را برعهده داشته باشد.
صبوحی درباره حجم مستندهای تولید شده در کشورهای جریان مقاومت گفت: جنگ و جنایت نیروهای تکفیری داعش در کشورهای عراق و سوریه باعث ایجاد جوشش در مستندسازان می‌شد که باید فیلم بسازند؛ و به تعبیری علت تولید فاز اول فیلم‌هایی که از مناطق جنگی انجام می‌گرفت همین جوششی بود که در بین فیلمسازان شاهد بودیم که اکثر فیلم‌ها نیز عملیاتی و در حین درگیری بود.
این مستندساز ادامه داد: بعد از این مرحله فیلم‌ها با موضوعات تبعات جنگ و محاصره مناطق تولید می‌شد که با فروکشی جنگ جوشش برای تولید کم شد و داستان مستندسازی خیلی‌ها در این مناطق تمام شد درحالی اتفاقاَ بعد از درگیری‌ها سوژه‌ها و اتفاقات زیادی به‌وجود می‌آید که مسیر جدیدی را رقم می‌زند.
مستند باید کالای فرهنگی صادراتی باشد/ مستندسازی ایران در اوج قله است
وی با تاکید براینکه ما هنوز شاهد تولید آثار مستند زیادی درخصوص جنگ جهانی اول هستیم، گفت: هنوز جنگ سوریه و عراق به‌درستی تبیین نشده است درحالی که جریان مستندسازی از جنگ جهانی اول هنوز قطع نشده است و در کشور ما برخی معتقدند تولید مستند در کشورهایی مانند سوریه و عراق به‌اندازه کافی شکل گرفته و ادامه این جریان را بی‌هدف می‌دانند.
صبوحی اظهار داشت: اگر به فیلم مستند به‌عنوان یک اثر هنری نگاه کنیم که قرار است یک درد و رنج انسانی و اتفاق را روایت کند، دیگر فرقی نخواهد داشت که روایت ما در سوریه یا اوکراین و بنگلادش باشد چراکه هرجا رخدادی صورت می‌گیرد مستندساز حضور پیدا می‌کند و تولید اثر می‌کند.
کارگردن مستند «حلب دریا ندارد» با تاکید براینکه مستندسازی ایران در اوج قله است، عنوان کرد: فیلم‌های مستند خیلی خوبی در ایران با مقیاس‌های جهانی تولید می‌شود اما مسئله ما در این جریان، مسئله پخش و دیده شدن و توزیع مناسب آن است.
صبوحی در پایان گفت: یک مستند باید آورده مالی برای تهیه‌کننده و مستندساز داشته باشد؛ 99 درصد مستندهای تولید شده کشورمان با بودجه دولتی تامین می‌شود درصورتی که باید این آثار در شبکه‌های خارجی به‌فروش برسند و به‌عنوان صادرات فرهنگی درآمدزایی کنند.
انتهای پیام/ 121
